Πάμε μία βόλτα; Η Μαρία Βουζουνεράκη υπογράφει ένα μυθιστόρημα (άνεμος εκδοτική) για τη ζωή και τις ανατροπές της, τη διεκδίκηση της αγάπης, της ευτυχίας και του δικαιώματος να ονειρεύεσαι ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες. Δεν διστάζει να θίξει «δύσκολα» θέματα, ενώ στο επίκεντρο της ιστορίας της βρίσκεται μια σοβαρή ασθένεια… η Σκλήρυνση κατά Πλάκας. Πάσχοντας και η ίδια από την ασθένεια ήθελε εκτός από την ανάδειξη των «αόρατων συμπτωμάτων», την εξέλιξη της πάθησης που διαφέρει ανά πάσχοντα και την μη ορθή αντιμετώπιση της Πολιτείας, να αναδείξει την καθημερινότητα ενός ασθενή και να τονίσει πως ακόμα και οι νοσούντες συνεχίζουν να ζουν, να διεκδικούν, να ονειρεύονται! Να τους τραβήξει από το περιθώριο που η ίδια η πάθηση τους τοποθετεί άθελά τους» θα μου πει η ίδια σε μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε. «Η ζωή είναι μια υπέροχη βόλτα, με κάθε καιρό! Αρκεί να το καταλάβουμε εγκαίρως και να ζήσουμε μαχόμενοι απέναντι στα δύσκολα, που είναι περισσότερα από τα εύκολα τελικά» μου επισημαίνει.
Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη
-Πάμε μία βόλτα; κ. Βουζουνεράκη μπορείτε να μου περιγράψετε εν συντομία την υπόθεση του βιβλίο σας;
-Το βιβλίο αναφέρεται στη ζωή μιας γυναίκας, η οποία νοσεί σε κάποιο στάδιο της ζωής της από μια ανίατη πάθηση, την Σκλήρυνση κατά Πλάκας. Προσπαθεί να εστιάσει σε αυτό που ονομάζουμε «αόρατα συμπτώματα», στην καθημερινότητα ενός ανθρώπου ανεξαρτήτως φύλου που προσπαθεί να επιβιώσει ανάμεσα στην άγνοια του περίγυρού του και στην εξέλιξη της πάθησής του. Παράλληλα, προσπαθεί να αποδεχθεί τη νέα πραγματικότητα που έρχεται να ανατρέψει τα όποια μελλοντικά σχέδια, αρχικά μέσα από την διαδικασία της άρνησης και την αποδοχή της νέας κατάστασης στο μέλλον.
-Η Μυρτώ αποφασίζει να πάει κόντρα στα πρέπει και να ακολουθήσει τα θέλω της. Δεν επέλεξε την εύκολη λύση…. έναν καλό γάμο… κλπ. Αξίζει να προσπαθούμε, να διεκδικούμε το μέλλον των ονείρων μας, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό;
–Πάντα αξίζει να διεκδικούμε όσα πιστεύουμε πως μας ανήκουν και παρά τις δυσκολίες που θα συναντήσουμε, να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε! Άλλωστε η αξία της ίδιας της ζωής, βρίσκεται σε αυτές τις μικρές καθημερινές μας μάχες.
-Δώσε χρόνο στο χρόνο… Πόσο σοφή έκφραση!!!
-Ναι! Γιατί ο χρόνος, όπως έχω πει ξανά, έχει όλες τις απαντήσεις στις ερωτήσεις μας, αρκεί να οπλιστούμε με υπομονή. Μπορεί να μην έρχονται στην ώρα που εμείς θέλουμε, αλλά έρχονται.
-Σκλήρυνση… Επιλέξατε την ηρωίδα σας να πολεμάει με μία ασθένεια που τρομάζει… Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε;
–Η επιλογή της ασθένειας της Μυρτώς, δεν έγινε κατά τύχη. Πάσχω και η ίδια από Σκλήρυνση κατά Πλάκας και αν και το διάστημα που μεσολαβεί από την διάγνωση μου είναι μικρό, δύο χρόνια πριν, η πάθηση προϋπήρχε και δούλευε στο παρασκήνιο για καιρό. Όταν κλήθηκα μετά τη διάγνωση και όσα την ακολούθησαν να αντιμετωπίσω τον έξω κόσμο, είτε αυτό λέγεται οικογένεια, φίλοι, γνωστοί, είτε Πολιτεία, διαπίστωσα αυτό ακριβώς. Πως στο άκουσμα της πάθησης ο κόσμος υποθέτει διάφορα, πάντα λόγω άγνοιας! Ήθελα λοιπόν εκτός από την ανάδειξη των «αόρατων συμπτωμάτων» που αναφέρω παραπάνω, την εξέλιξη της πάθησης που διαφέρει ανά πάσχοντα και την μη ορθή αντιμετώπιση της Πολιτείας, να αναδείξω την καθημερινότητα ενός ασθενή και να τονίσω πως ακόμα και οι νοσούντες συνεχίζουν να ζουν, να διεκδικούν, να ονειρεύονται! Να τους τραβήξω από το περιθώριο που η ίδια η πάθηση τους τοποθετεί άθελά τους.
-Καταπιάνεστε με δύσκολα θέματα… Ομοφυλοφιλία, πραγματική φιλία, αληθινή αγάπη…
-Νομίζω πως είναι και τα θέματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε σε καθημερινή βάση. Οι εποχές αλλάζουν, μα οι άνθρωποι εμμένουν στα στερεότυπά που κουβαλούν από τις δικές τους οικογένειες. Έτσι, κρίνουν πολύ εύκολα και απορρίπτουν το ίδιο εύκολα. Καθώς έχουμε μεγαλώσει με το συννεφάκι του «για πάντα», ψάχνουμε, μανιωδώς το τέλειο, αγνοώντας το δίπλα μας. Η αλήθεια είναι πως η αληθινή φιλία σπανίζει στις μέρες μας και για αυτό ήθελα να την προβάλω μέσα από το βιβλίο μου, όπως και την αγάπη που διαιρείται και παραμένει αν την καλλιεργήσεις. Αναφέρομαι επίσης στο θέμα της ομοφυλοφιλίας, όπως εύστοχα παρατηρήθηκε. Η διαφορετικότητα των ανθρώπων στα περιορισμένα πλαίσια μιας μικρής κοινωνίας και μιας οικογένειας, κυρίως μερικά χρόνια πριν, είναι κάτι που μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Ειδικά, όταν μια συνασθενής μου, μου μετέφερε την ιδιαίτερη σχέση της με τον πατέρα της, κατά την συγγραφή του βιβλίου μου. Η ίδια μάλιστα πιστεύει ότι η εν λόγω σχέση, το βίωμα της αυτό, συνδέεται άμεσα με την διάγνωση της ασθένειας της.
-Η ζωή δεν είναι πάντα προβλέψιμη και δίκαιη, ούτε έρχεται «με οδηγίες χρήσης»;
-Η ζωή όντως ποτέ δεν είναι προβλέψιμη και όπως έχω γράψει σε σχετικό άρθρο στο παρελθόν, εκείνη αποφασίζει πως θα γράψει τίτλους τέλους, όχι εσύ!
-Τελικά η ζωή μας είναι μία βόλτα;
–Μια υπέροχη βόλτα, με κάθε καιρό! Αρκεί να το καταλάβουμε εγκαίρως και να ζήσουμε μαχόμενοι απέναντι στα δύσκολα, που είναι περισσότερα από τα εύκολα τελικά.
-Να περιμένουμε σύντομα το νέο σας βιβλίο;
–Να το περιμένετε! Θα σας εξομολογηθώ κάτι: είχα κάτι στα σκαριά πριν ξεκινήσω το «Πάμε μια βόλτα;». Όμως ο θυμός που βίωνα τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, ανέτρεψε τα σχέδια μου. Άρα, συνεχίζω από εκεί που το είχα αφήσει, με περισσότερη ηρεμία πλέον. Σίγουρα, δεν θεωρώ τον εαυτό μου συγγραφέα, μα το να εκφράζομαι μέσα από την πένα μου, είναι αυτό που από πάντα επιθυμούσα και εύχομαι να είμαι σε θέση να το συνεχίσω και μελλοντικά.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Όταν η ζωή αποφασίζει να σε κάνει ν’ αλλάξεις πορεία, συχνά σου δίνει πολλές προειδοποιήσεις. Επιμένει να τις πετάει μπροστά σου, όσο κι αν εσύ αδιαφορείς. Μέχρι που μια μέρα αλλάζουν όλα, καθώς σου χαρίζει το ανεπιθύμητο δώρο μιας ανίατης πάθησης, με την οποία καλείσαι να μάθεις να συμβιώνεις.
Η νεαρή Μυρτώ αφήνει το πανέμορφο Ναύπλιο, όπου γεννήθηκε, για ν’ αναζητήσει το μέλλον της στην απρόσωπη Αθήνα. Με μια βαλίτσα όνειρα, ένα έμφυτο συγγραφικό ταλέντο και τη διάθεση να παλέψει για να πραγματοποιήσει τους στόχους της, θ’ αναμετρηθεί με όσα τη στοιχειώνουν από το παρελθόν, θα διεκδικήσει το δικαίωμα στον απόλυτο έρωτα και θα βιώσει την ουσιαστική ευτυχία, ατενίζοντας το αύριο με αισιοδοξία και ελπίδα.
Η Μοίρα όμως συνηθίζει ν’ ανατρέπει τα σχέδια που κάνουμε, και η Μυρτώ δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Η διάγνωση της σοβαρής νόσου της θα την προσγειώσει σε μια νέα αδιανόητη πραγματικότητα και θα την προκαλέσει ν’ αγωνιστεί για το αβέβαιο μέλλον.
Η συγγραφέας μας συστήνεται
Γεννήθηκα το 1971 στην Ιεράπετρα της Κρήτης. Έκανα τα πρώτα μου βήματα σε ένα μικρό, όμορφο, ορεινό χωριό με το ίδιο ακριβώς όνομα, το Ορεινό, που στέκει στη μνήμη μου και στην καρδιά μου σαν το χωριό με την άγρια φύση και τους αυθεντικούς ανθρώπους.
Η πρώτη μου επαφή με τον γραπτό λόγο ήρθε στα εννιά μου χρόνια. Με θυμάμαι, μ’ ένα χαρτί κι ένα μολύβι, να προσπαθώ ν’ αποτυπώσω αυτά που οι άνθρωποι δεν τολμούν να ξεστομίσουν. Μεγάλωσα και αρνούμαι να κατέβω από το συννεφάκι μου, εκείνο που μου επιτρέπει να ονειρεύομαι και να πιστεύω πως οι άνθρωποι δεν έχουν πάψει να αγαπούν.
Τα τελευταία χρόνια, ο λόγος μου εκφράζεται παράλληλα και μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και ποικίλες γνωστές ιστοσελίδες. Ανήσυχο πνεύμα, όπως είμαι, δε σταμάτησα ποτέ να ονειρεύομαι και να σχεδιάζω. Έτσι τόλμησα το επόμενο βήμα μου, στην πεζογραφία αυτήν τη φορά, με το παρόν μυθιστόρημα.
Εργογραφία
«Η νύχτα στα μάτια των δειλών», ποίηση, Άνεμος Εκδοτική, 2017
«Πάμε μια βόλτα», μυθιστόρημα, Άνεμος Εκδοτική, 2019
Ένα μυθιστόρημα για τη ζωή και τις ανατροπές της, τη διεκδίκηση της αγάπης, της ευτυχίας και του δικαιώματος να ονειρεύεσαι ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες.
