Νουρίν. Η νύχτα που φώτισε τη μέρα… Ένα βιβλίο, με την υπογραφή της Μαρίας Τζιρίτα (εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ), που μιλά για τη διαφορετικότητα, για την αδικία μα και για τη δύναμη της αγάπης. Ένα ταξίδι από τη Σύρο στην Αιθιοπία, γεμάτο δυνατό έρωτα, περιπέτεια, αγωνία και συγκίνηση. Η προσπάθεια δύο ανθρώπων να αποδείξουν πως η αγάπη μπορεί να νικήσει τα πάντα, ακόμα και τον κοινωνικό ρατσισμό.
«Οι άνθρωποι πρέπει να είμαστε ταπεινοί, να έχουμε αυτογνωσία και να αγαπάμε χωρίς εγωισμό. Να μπορούμε να συγχωρούμε, να προσπερνάμε το κακό και το άδικο και να μην αφήνουμε τίποτα αρνητικό να μας επηρεάζει. Μόνο έτσι θα μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι» αυτό είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει η Μαρία Τζιρίτα μέσα από το νέο της βιβλίο όπως η ίδια η συγγραφέας θα μου πει με την οποία είχα τη χαρά να συνομιλήσω.
Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη
-«Νουρίν»… κ. Τζιρίτα μπορείτε να μου μιλήσετε για την υπόθεση του νέου σας βιβλίου;
-Το βιβλίο αυτό διηγείται την ιστορία της Ανέζας και του Αλέκου από την Σύρο, την γνωριμία τους, τον έρωτα τους που πέρασε από πολλά εμπόδια και την απίστευτη περιπέτεια τους μέχρι να καταφέρουν να υιοθετήσουν την Νουρίν από την Αιθιοπία. Στη συνέχεια παρακολουθούμε όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε το κορίτσι αυτό μέχρι να ενηλικιωθεί αλλά και τον εντυπωσιακό τρόπο που κατάφερε να τις ξεπεράσει.
-Πρόκειται για αληθινή ιστορία; Τί ήταν εκείνο που σας ενέπνευσε;
-Όλα τα γεγονότα της υιοθεσίας είναι αληθινά, αλλά υπάρχει και μυθοπλασία στη συνέχεια της ιστορίας. Σαφώς με ενέπνευσε η γνωριμία μου με το ζευγάρι αυτό και τα όσα συγκλονιστικά μου διηγήθηκαν.
-Ένα βιβλίο με επίκεντρο τη διαφορετικότητα, την αδικία, αλλά και τη δύναμη της αγάπης;
-Ακριβώς. Θεωρώ ότι το σπουδαιότερο μήνυμα που περνάει η ιστορία της Νουρίν είναι ότι η αγάπη πραγματικά μπορεί να κάνει θαύματα και πως ποτέ δεν είναι αργά να βρεις την ευτυχία, ακόμα και μέσα από αντίξοες καταστάσεις.
-Η αγάπη μπορεί να νικήσει τα πάντα; Ακόμη και τον κοινωνικό ρατσισμό;
-Όπως ανέφερα και παραπάνω, ναι, με την έννοια ότι μεγαλώνοντας ένα παιδί με σωστές βάσεις και αρχές, το θωρακίζεις σε τέτοιο βαθμό που τα βέλη της αδικίας από την κοινωνία δεν το πληγώνουν ανεπανόρθωτα.
-Πως μπορείς να προστατεύσεις ένα τόσο μικρό παιδί όπως η Νουρίν από το ρατσισμό και τη μικροψυχία ορισμένων ανθρώπων;
-Όποιος διαβάσει το βιβλίο θα καταλάβει πως! Κρατήστε μόνο την φράση που επαναλάμβανε ο Αλέκος συνεχώς στην κόρη του: «όποιος έχει πρόβλημα μαζί σου, απλά έχει πρόβλημα. Γιατί να πρέπει το δικό του πρόβλημα να γίνει και δικό σου;»
-Περιγράφετε τις δυσκολίες που συνάντησε η Νουρίν, ένα μαύρο παιδί, μεγαλώνοντας σε ένα ελληνικό νησί κι αργότερα ως έφηβη. Στην Ελλάδα σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει;
-Στη Σύρο σίγουρα έχουν αλλάξει, σε εντυπωσιακό βαθμό, αν και μιλάμε για ένα νησί. Ενδεχομένως δεν είναι τόσο καλά τα πράγματα σε όλη την ελληνική κοινωνία. Πάντα υπάρχουν μεμονωμένα περιστατικά κοινωνικού αποκλεισμού, ακόμα και στις μεγαλουπόλεις.
-Πόσο «ΆΝΘΡΩΠΟΣ» πρέπει να είναι κάποιος για να επιλέξει να υιοθετήσει ένα παιδί (όταν μάλιστα μπορεί να κάνει δικό του) και να του δοθεί ολοκληρωτικά;
-Πρέπει να είναι ένας γεμάτος, ισορροπημένος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που τα έχει βρει με τον εαυτό του και μπορεί ανιδιοτελώς να προσφέρει την αγάπη του. Θεωρώ ότι έτσι πρέπει να είναι κάθε ένας που γίνεται γονιός, είτε γεννάει, είτε υιοθετεί, προκειμένου να μεγαλώσει ένας υγιές ψυχικά παιδί.
-Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από το βιβλίο σας;
-Είναι πολλά, αλλά όλα έχουν τον ίδιο παρονομαστή: οι άνθρωποι πρέπει να είμαστε ταπεινοί, να έχουμε αυτογνωσία και να αγαπάμε χωρίς εγωισμό. Να μπορούμε να συγχωρούμε, να προσπερνάμε το κακό και το άδικο και να μην αφήνουμε τίποτα αρνητικό να μας επηρεάζει. Μόνο έτσι θα μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Είδε τον εαυτό της στους ξερότοπους της Αιθιοπίας, να τρέχει και να ψάχνει απελπισμένη τα μωρά της. Γύρω της υπήρχαν δεκάδες μελαμψά παιδάκια, μα εκείνη τα προσπερνούσε γυρεύοντας τα δικά της.
Ξαφνικά τα είδε. Ήταν βέβαιη πως ήταν τα δικά της παιδιά, το ένιωσε τη στιγμή που τα αντίκρυσε και μια άγρια χαρά πλημμύρισε την καρδιά της.
Έτρεξε κοντά τους να τ’ αγκαλιάσει, μα εκείνα απομακρύνονταν. Την έπιασε πανικός. Κάθισε απογοητευμένη στον κορμό του δέντρου κι άρχισε να κλαίει. Τότε το μεγαλύτερο κοριτσάκι τής μίλησε.
«Μην κλαις, μαμά, και μη στεναχωριέσαι. Υπάρχει εδώ ένα κοριτσάκι που σε περιμένει. Αυτό θα είναι το παιδί σου κι εσύ η μαμά του. Και θα είστε πολύ ευτυχισμένες και οι δυο. Η ζωή σου θα γεμίσει φως. Φως από τα μάτια της και την καρδιά της».
Σχετικά με τη συγγραφέα
Η ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Από μικρή ηλικία έγραφε διηγήματα, εμπνευσμένα από την καθημερινότητα, και στο σχολείο αρκετές εκθέσεις της είχαν διακριθεί και βραβευτεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς. Σπούδασε ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Ασχολήθηκε με τη διδασκαλία, αλλά τα τελευταία χρόνια την κέρδισε ο κόσμος των επιχειρήσεων και του μάρκετινγκ. Σήμερα εργάζεται ως υπεύθυνη πωλήσεων σε κατασκευαστική εταιρεία στη Γλυφάδα. Έχει δική της στήλη στο ηλεκτρονικό περιοδικό Flowmagazine με τίτλο «Ταξίδι στην αυτογνωσία». Έχει μια κόρη και το χόμπι της είναι τα ενυδρεία. Λατρεύει τα ζώα και πολύ συχνά γράφει ιστορίες με πρωταγωνιστές τα αγαπημένα της χρυσόψαρα. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν δώδεκα μυθιστορήματά της, σε 360.000 αντίτυπα μέχρι σήμερα.
