Οι γονείς που διαπιστώνουν οποιαδήποτε μεταβολή στο λαιμό του παιδιού τους θα πρέπει άμεσα να απευθύνονται στον ιατρό ώστε το πρόβλημα να εντοπίζεται έγκαιρα με τις κατάλληλες κατά περίπτωση εξετάσεις!
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν διαπρεπείς επιστήμονες που μετείχαν στο 20ο Πανελλήνιο ΩΡΛ Συνέδριο, το οποίο πραγματοποιήθηκε στη Λάρισα ( 24 με 27 Οκτωβρίου).
«Κι αυτό γιατί όπως τονίζουν η έγκαιρη διάγνωσή είναι καθοριστική για την σωστή αντιμετώπιση των συχνών διογκώσεων του τραχήλου στα παιδιά!».
Σύμφωνα με τους επιστήμονες οι διογκώσεις στον τράχηλο των παιδιών διακρίνονται σε:
- Συγγενείς διογκώσεις
- Αποστήματα
- Λεμφαδενοπάθειες
«Οι διογκώσεις τραχήλου είναι πολύ συχνές στα παιδιά και η έγκαιρη διάγνωσή τους είναι πολύ σημαντική» αναφέρει ο διαπρεπής Χειρουργός Ωτορινολαρυγγολόγος Μηνάς Αρτόπουλος, διευθυντής του Τμήματος Χειρουργικής Τραχήλου-Θυρεοειδούς της ΩΡΛ κλινικής του «ΜΗΤΕΡΑ», μιλώντας για τα συμπεράσματα του συνεδρίου.
Οι κυριότερες συγγενείς διογκώσεις, όπως εξηγεί ο κ Αρτόπουλος, είναι κατά σειρά:
- H κύστη θυρεογλωσσικού πόρου, η συχνότερη σε εμφάνιση. Πρόκειται για συγγενή ανωμαλία και οφείλεται σε παραμονή τμήματος του θυρεογλωσσικού πόρου. Δεν συνδέεται με διαταραχή της λειτουργίας του θυρεοειδή αδένα. Η ηλικία που εμφανίζεται συνήθως είναι τα στα πέντε πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού. Εμφανίζεται ως μια διόγκωση λεία, στρογγυλή , ανώδυνη, η οποία ακολουθεί τις καταπωτικές κινήσεις. Σε περίπτωση φλεγμονής διογκώνεται, παρουσιάζει ευαισθησία και κρίνεται απαραίτητη η χορήγηση αντιβίωσης για την υποχώρηση της φλεγμονής. Η θεραπεία είναι η χειρουργική αφαίρεση.
- H δερμοειδής κύστη, έχει προέλευση εκ των εμβρυικών βλαστικών στρωμάτων. Από αυτά δημιουργούνται όλοι οι ιστοί και έτσι μπορεί να περιέχει τρίχες, σμήγμα, δόντια ακόμα και τρίχες. Είναι συνήθως ασυμπτωματική. Η θεραπεία είναι αποκλειστικά χειρουργική.
- H βραγχιακή κύστη, δημιουργείται κατά τον εγκλωβισμό εμβρυικών υπολειμμάτων μη οδοντογενούς επιθηλίου, που προέρχονται από το εξώδερμα στα βραγχιακά τόξα, (αυτά συμμετέχουν στο σχηματισμό της κεφαλής και του τραχήλου κατά την εμβρυϊκή ζωή). Συνηθέστερη η πλάγια τραχηλική κύστη (κάτωθεν του πλατύσματος και έμπροσθεν του στερνοκλειδομαστοειδή μυ). Η θεραπεία είναι χειρουργική εξαίρεση.
- Tα αιμαγγειώματα, δεν είναι αγγειοδυσπλασίες, αλλά καλοήθεις όγκοι που μπορεί να υπάρχουν κατά τη γέννηση. Τα αιμαγγειώματα μπορεί επίσης να εμφανιστούν ως εκ γενετής σημάδια [birthmarks]. Όμως σε αντίθεση με τις αγγειοδυσπλασίες οι οποίες μεγαλώνουν ανάλογα με την ανάπτυξη του παιδιού, τα αιμαγγειώματα μεγαλώνουν αρχικά πολύ γρήγορα και σε δεύτερη φάση μπορεί να υποστρέψουν αυθόρμητα (αν και αυτή η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει μερικά έτη). Οι αγγειοδυσπλασίες δεν υποστρέφουν αυθόρμητα.
- Η λεμφαδενοπάθεια στα παιδιά είναι πολύ συχνή. 38-45% το ποσοστό των παιδιών με ψηλαφητούς λεμφαδένες. Απ αυτά το 90% είναι παιδιά ηλικίας 4-8 χρόνων. Ο λεμφαδένας μεγαλύτερος από δυο εκατοστά θεωρείται παθολογικός. Τα αίτια είναι λοιμώξεις από ιούς, βακτηρίδια, χρόνια χορήγηση φαρμάκων αλλά και κακοήθεις όγκοι.
«Τα αποστήματα μπορεί να είναι επιφανειακά ή πιο συχνά εν τω βάθη και συνοδεύονται από πυρετό, κακουχία και μπορεί να εξελιχθούν σε μια επικίνδυνη κατάσταση για τα παιδιά που χρειάζεται επείγουσας αντιμετώπισης» καταλήγει ο κ. Αρτόπουλος που θεωρεί ως πρώτιστο μέλημα των γονέων την άμεση επικοινωνία με τον γιατρό τους.
