Εδώ και σχεδόν 30 χρόνια το θέατρο Αλώνι Αγίου Γεωργίου Νηλείας στο Πήλιο, αφιερώνει σημαντικό μέρος της ερευνητικής, εκπαιδευτικής και καλλιτεχνικής του δράσης στο ανεξάντλητο πεδίο του αρχαίου δράματος, το οποίο αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια του θεάτρου και της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Φέτος, με μεγάλη χαρά το θέατρο Αλώνι φιλοξενείται για ένα διήμερο και στην πόλη των Τρικάλων, παρουσιάζοντας το έργο Εγώ, η Μήδεια (Io son Medea), στο πλαίσιο του υπουργείου Πολιτισμού «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός».
Η πρώτη παράσταση δόθηκε το βράδυ της Πέμπτης στον πραύλιο χώρο του Δίδυμου Οθωμανικού Λουτρού για να ακολουθήσει μια ακόμη σήμερα το βράδυ στον ίδιο χώρο.
Η παράσταση άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων στους Τρικαλινούς που έσπευσαν να την παρακολουθήσουν, ανταμείβοντας τους καλλιτέχνες με ένα θερμό χειροκρότημα.
Κεντρική θεματική του φετινού προγράμματος είναι η σύγκρουση. Η παράσταση αποτελεί μια θεατρική σύνθεση πάνω στο φαινόμενο «Μήδεια» και στο ποιητικό έργο του Ευριπίδη, το οποίο προσεγγίζεται με κάθε μέσο (τραγούδι, μουσική, λόγο, κίνηση) και κεντρικό άξονα τον ήχο.
Ο ευριπίδειος λόγος, μέσω της δυναμικής δόνησης του ήχου, ακούγεται σε νεοελληνική απόδοση. Η ποικιλία των ρυθμών, ειδικά στην εν χορώ ερμηνεία, είναι μια προσπάθεια ανταπόκρισης στην ποικιλία των ρυθμών που περιέχει το ίδιο το κείμενο. Η έρευνα της ομάδας, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Τζίνας Θλιβέρη, πάνω στη σπειροειδή κίνηση του σώματος και του ήχου, προσκαλεί τους θεατές σε μια μυσταγωγική εμπειρία επανασύνδεσής του με τον Μύθο.
Τα μουσικά γλυπτά του εικαστικού και ιδρυτή του θεάτρου Αλώνι, Γιώργου Τριανταφύλλου, ζωντανεύουν με την ερμηνεία της μουσικού Μάρως Παναγή και συνηχούν με τους ήχους της δεξιοτέχνη της πολίτικης λύρας της Χρυσάνθης Γκίκα.
Η βίντεο – εγκατάσταση του Στέφανου Κοσμίδη προβάλει αντιθέσεις και πτυχές της Μήδειας, ενώ οι τρεις ηθοποιοί επί σκηνής, η Τζίνα Θλιβέρη, ο Όθων Μεταξάς και η Κατερίνα Αντωνιάδου εναλλάσσουν τους ρόλους του δράματος μέσα από ερμηνείες που εμπνέονται από την έρευνά τους πάνω στη σχέση μουσικής, φωνής / λόγου και σώματος.
Από το κέντρο αυτού του ηχητικού κυκλώνα αναδύεται το πρόσωπο – φαινόμενο Μήδεια, μια οριακή ύπαρξη, που μέσα από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα πάθη ανυψώνεται ως ουράνια μορφή.
