Ένας μήνας και κάτι έχει περάσει από τη μέρα (Πέμπτη, 20 Μαρτίου 2025) που ο 9χρονος Άγγελος από τη Λάρισα πνίγηκε την ώρα που έτρωγε ένα πορτοκάλι στο σχολείο του στη συνοικία του Αγίου Κωνσταντίνου.
Το αγοράκι βρίσκεται διασωληνωμένο στη ΜΕΘ Παίδων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείο Λάρισας χωρίς ακόμη να έχει διαφύγει τον κίνδυνο.
Ο πατέρας του Άγγελου μίλησε στο Star περιγράφοντας τον «Γολγοθά» που ανεβαίνει η οικογένεια όλο αυτό το διάστημα.
«Ήταν ημέρα Πέμπτη, όταν με πήρανε τηλέφωνο από το σχολείο και με ενημέρωσε η διευθύντρια ότι πρέπει να πάω άμεσα στο Γενικό Νοσοκομείο γιατί εκεί βρίσκεται το παιδί μου, δεν μου είπαν κάτι παραπάνω και κατευθύνθηκα προς το νοσοκομείο. Εγώ κρατούσα το τρίχρονο παιδί μου στα χέρια και εκεί είδα 10-15 γιατρούς να είναι πάνω από το άλλο μου παιδί προσπαθώντας να το κρατήσουν στη ζωή.
Μετά από εκεί και πέρα έσβησαν όλα, δεν έβλεπα τίποτα μπροστά μου. Μέχρι την ώρα που είχα το παιδί μου στα χέρια είχα αίσθηση. Με κάλεσαν μέσα με ενημέρωσαν το τι συνέβη στο παιδί μου, μέχρι εκείνη την ώρα απλά έβλεπα γιατρούς να μπαίνουν να βγαίνουν. Αφού πήγαν όλα καλά και το φέραν το παιδί μου στη ζωή, βγήκε ο γιατρός έξω και το μόνο που θυμάμαι κατά γράμμα όπως μου το είπε είναι: «έκανα ότι καλύτερο μπορούσα». Μετά δεν θυμάμαι ήταν όλα θολωμένα, με έβαλαν σε ένα δωματιάκι για να μου πούνε περισσότερα πράγματα τα οποία δεν καταλάβαινα εκείνη την ώρα, τίποτα. Το πως έγινε δεν ξέρω, δεν έχω καθίσει να ασχοληθώ με το θέμα γιατί είμαστε μέρα νύχτα με το παιδί.
Η γυναίκα μου είναι μέρα και νύχτα εκεί, εγώ γυρίζω τη νύχτα, βάζω τα υπόλοιπα παιδιά για ύπνο. Σπίτι δεν έχει πάει κανένας, δηλαδή δεν υπάρχει σπίτι, τα παιδιά μου είναι στους συγγενείς μου.
Δεν μας αφήνουν να μπούμε μέσα στο δωμάτιο, είμαστε απ’ έξω. Μετά πήγαμε στη ΜΕΘ στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο και από εκείνη την ημέρα το παιδί είναι μέσα. Δεν μπορείς να βοηθήσεις κάπως αλλιώς το παιδί σου. Εγώ σαν γονιός δεν μπορώ να κάνω, να προσφέρω κάτι άλλο. Κάνουμε τις προσευχούλες μας και δύο φορές την ημέρα που μπαίνουμε μέσα για να δούμε το παιδί.
Είμαστε όλοι από πάνω, όπως μπορεί ο καθένας».
