Λαμία. Οδός Ροζάκη Αγγελή. Δρόμος πολύβουος. Με βιαστικούς ανθρώπους που τρέχουν να προλάβουν τις δουλειές τους. Ένας γνωστός, μια καλημέρα στα γρήγορα και τα πόδια συνεχίζουν ασταμάτητα. Πρέπει να τα προλάβουμε όλα. Τα βήματα συνεχίζονται. Το ίδιο και οι σκέψεις για τις υποχρεώσεις που πρέπει να μπουν σε σειρά. Το λένε και στρες της καθημερινότητας….
Και εκεί στο τέλος του δρόμου, μια μικρή έκπληξη. Μια μικρή αφορμή επιτέλους να κοντοσταθείς. Να χαμογελάσεις. Μερικά ολόφρεσκα λουλούδια σε μια έξυπνη ιδέα. Και για δες, πόσο εύκολα αλλάζεις διάθεση.
Σταματάω και τα θαυμάζω. Μια παρέα συνταξιούχων πίνει το κρασάκι της. Τους ρωτάω ποιος το έκανε. Μου δείχνουν το απέναντι κατάστημα. Αρχίζουν να μου διηγούνται πως ο ένας από τους τρεις τους, την πρώτη φορά που είδε το ” γλαστράκι με παντελόνια” σκαρφαλωμένο πάνω στο κλαδί του δέντρου νόμισε πως είναι πιτσιρίκι και έτρεξε να το κατεβάσει μην και πέσει… Γελάνε δυνατά. Και εγώ μαζί τους. Με προσκαλούν για ένα ποτηράκι. Και κάπως έτσι, απέκτησα ένα μεγάλο χαμόγελο και τρεις καινούριους φίλους!
Τελικά, όπως είπε και κάποιος σοφός, ένα χαμόγελο είναι η ευτυχία που κρύβεται ακριβώς κάτω από τη μύτη σου….
All-focus
All-focus
All-focus
All-focus
All-focus
All-focus
All-focus
All-focus
