Το doodle της Google για την συμπλήρωση των 69 χρόνων από τη γέννησή του
Ο Αμερικανός Κρίστοφερ Ριβ (Christopher Reeve) ήταν ένας εξαιρετικά ταλαντούχος ηθοποιός, τόσο του κινηματογράφου, όσο και του θεάτρου, που ταυτίστηκε όμως με το ρόλο του Σούπερμαν. Ύστερα από ένα σοβαρό τραυματισμό που τον κατέστησε τετραπληγικό, ανέλαβε ένα νέο, ακόμη πιο ηρωικό ρόλο, αυτόν του ακτιβιστή για την ιατρική έρευνα σχετικά με τις παθήσεις της σπονδυλικής στήλης.
Ο Κρίστοφερ Ριβ γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1952 στη Νέα Υόρκη, όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Γιος καθηγητή Αγγλικών και μιας δημοσιογράφου, ο Κρίστοφερ σπούδασε στη Σχολή Τζούλιαρντ της Νέας Υόρκης και πήρε πτυχίο από το πανεπιστήμιο Κορνέλ. Ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός από την τηλεοπτική σειρά «Love of Life», ενόσω ήταν φοιτητής.
Πρώτη εμφάνιση στο θέατρο και ο ρόλος που τον έκανε διάσημο
Η πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο ήταν το 1976 στο Μπρόντγουεϊ, όπου ερμήνευε το ρόλο του εγγονού της Κάθριν Χέπμπορν στο θεατρικό της Ένιντ Μπάγκνολντ «A Matter of Gravity». Συνέχισε την πετυχημένη θητεία του στο θέατρο με ένα δύσκολο πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο του Λάνφορντ Ουίλσον «Fifth of July».
Το 1993 είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία εποχής του Τζέιμς Αϊβορι «Τ’ Απομεινάρια μιας Ημέρας» («The Remains of the Day»), που γυρίστηκε στην αγγλική ύπαιθρο. Αλλά ακόμα και μετά από αυτή τη συμμετοχή ήταν εξαιρετικά δύσκολο να ξεπεράσει το ρόλο του υπερήρωα «Σούπερμαν», με τον όποιο τον είχε ταυτίσει το κοινό σε κάθε γωνιά της Γης. Ο ίδιος είχε δηλώσει σχετικά σε συνέντευξή του στον Λάρι Κινγκ: «Είναι εξαιρετικά παράξενο να μπαίνεις σε μια παραδοσιακή παμπ του 15ου αιώνα στο μέσο του Ουίλσαϊρ και να ακούς δίπλα σου “Α! ήλθε ο Σούπερμαν”».
Οι υπόλοιπες ταινίες και το ατύχημα
Είχε παίξει επίσης στις ταινίες «Ο Ταξιδιώτης που Γύρισε από το Αύριο» («Somewhere in Time», 1980), «Οι Βοστωνέζοι» («The Bostonians», 1984) του Τζέιμς Άιβορι, «Θανάσιμη Παγίδα» («Deathtrap», 1982) του Σίντνεϊ Λούμετ, «Το Δόκανο» («Street Smart», 1987) του Τζέρι Σάτζμπεργκ, «Ερωτικά Κυκλώματα» («Switching Channels», 1988) του Τεντ Κότσεφ, «Πίσω από τα Παρασκήνια» («Noises Off», 1992) του Πίτερ Μπογκντάνοβιτς, «Η Πόλη των Καταραμένων» («Village of the Damned») του Τζον Κάρπεντερ κ.ά.
Δεινός ιππέας ο ίδιος και ιδιοκτήτης πολλών αλόγων, υπέστη πολλαπλές κακώσεις στη σπονδυλική στήλη και συντριπτικό κάταγμα δύο αυχενικών σπονδύλων, όταν έπεσε από το άλογό του στη διάρκεια ιππικών αγώνων στις 27 Μαΐου 1995 στο Πάρκο της Κοινοπολιτείας στη Βιρτζίνια.
Καθηλωμένος σε αναπηρική πολυθρόνα μετά το ατύχημα, ο Ριβ τέθηκε επικεφαλής εκστρατείας για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες και για την προώθηση των επιστημονικών ερευνών για τη θεραπεία των κακώσεων της σπονδυλικής στήλης. Το 1999 δημιούργησε το «Ίδρυμα Κρίστοφερ Ριβ» με σκοπό να ενισχύσει τη συνεργασία μεταξύ ειδικών επιστημόνων που εργάζονται στην έρευνα για τη θεραπεία των κακώσεων της σπονδυλικής στήλης.
Ο Κρίστοφερ Ριβ πέθανε στις 10 Οκτωβρίου 2004 στη Νέα Υόρκη, από καρδιακή ανεπάρκεια. Νωρίτερα είχε πέσει σε κώμα, όταν υπέστη καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια θεραπευτικής αγωγής για την επούλωση τραύματος κατάκλισης, το οποίο είχε επιμολυνθεί.
Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Ντάνα Μοροζίνι, η οποία συνέχισε το έργο του μέχρι το θάνατό της το 2006. Στο ίδρυμα Ριβ εμπλέκονται και τα τρία παιδιά του, ένα από τον γάμο του με τη Μοροζίνι και δύο από μία προηγούμενη σχέση του με την Γκέι Ίξτον.
Τι είναι τα doodles
Τα doodles δημιουργούνται από τη Google για να γιορτάσουν γεγονότα, επετείους και γενέθλια καλλιτεχνών, επιστημόνων, μουσικών και άλλων ξεχωριστών προσωπικοτήτων. Η ομάδα μηχανικών και σχεδιαστών doodle της Google (γνωστοί ως doodlers) ψάχνει πάντα για νέες και ενδιαφέρουσες ιδέες.
Το πρώτο doodle είχε δημιουργηθεί το 1998, όταν οι ιδρυτές της Google Λάρι Πέιτζ και Σεργκέι, προκειμένου να ενημερώσουν τους χρήστες ότι θα λείπουν (ήθελαν να πάνε σε φεστιβάλ στην έρημο της Νεβάδα), τοποθέτησαν το σχέδιο μίας φιγούρας σε ράβδο πίσω από το δεύτερο «ο» του λογοτύπου της εταιρείας, ενημερώνοντας έτσι τους χρήστες ότι βρίσκονται εκτός γραφείου. Η ιδέα άρεσε και έκτοτε καθιερώθηκε και εμπλουτίσθηκε.
