Η Κουμαριά υπήρξε ένα από τα μικρότερα χωριά του Νομού Τρικάλων, έχει μικρή ιστορία, αλλά χαίρει μεγάλης εκτίμησης από τους Κουμαριώτες που μπορεί να έφυγαν μακριά όμως διατηρούν πάντα άσβεστη την αγάπη τους για το χωριό τους όπου κι αν βρίσκονται. Πρόκειται για ένα χωριό που έπεσε «θύμα» του Κλεισθένη με τις «προσταγές» του οποίου δεν θα εκλέξει πρόεδρο μετά από πολλές δεκαετίες.
Της Βιβής Μαργαρίτη
Πρόκειται στην ουσία για ένα χωριό «φάντασμα» το οποίο δεν κατοικείται, αλλά παρόλα αυτά όλα τα προηγούμενα χρόνια εξέλεγε προέδρους κι εκπροσώπους τοπικής κοινότητας καθώς πολλοί από τους «κατοίκους» της διατηρούσαν εκεί τα εκλογικά τους δικαιώματα. Ο Κλεισθένης όμως εν έτει 2019 έφερε τα πάνω κάτω. Έτσι το χωριό φέτος δεν θα έχει δική του κάλπη, ούτε θα εκλέξει εκπρόσωπο τοπικής κοινότητας καθώς ο νόμος απαιτεί να υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοι. Οι Κουμαριώτες ζητούν να ισχύσει μία διάταξη που να εξαιρεί την Κουμαριά από τα προβλεφθέντα του Κλεισθένη και να διατηρηθεί το χωριό ως τοπική κοινότητα και μετά τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές. Στο πλαίσιο αυτό έχουν προβεί σε ενέργειες κι επαφές με τον Δήμο Τρικκαίων προκειμένου να κινηθούν από κοινού προς αυτή την κατεύθυνση.
Με ιστορία 138 χρόνων
Tο χωριό Κουμαριά (Τσιμάρια) έχει μικρή ιστορία. Χτίστηκε κατά το 1881 από τους κατοίκους της παλιάς Σμόλιας (Παλαιοχώρι) εκεί που βρίσκεται σήμερα η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Οι λόγοι για τους οποίους οι κάτοικοι άρχισαν να εγκαταλείπουν το χωριό παραμένουν ανεξακρίβωτοι. Ανεβήκανε βορειότερα και έτσι χτίσανε την Κουμαριά. Κατά τον εμφύλιο πόλεμο κάηκε το χωριό και οι κάτοικοί του πήγανε στα Τρίκαλα και επέστρεψαν το 1950. Κατά την δεκαετία του 1960 αρχίζει η μετανάστευση και οι τελευταίοι κάτοικοι έφυγαν οριστικά το 1979.
Η σημερινή εικόνα
Σήμερα η εικόνα είναι απογοητευτική. Τα σπίτια είναι πλέον μισογκρεμισμένα. Μόνο κτηνοτρόφους και κυνηγούς συναντάει κανείς. Η Κουμαριά αποτελεί ένα χωριό που σβήνει μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο… Ο επισκέπτης περπατά δίπλα από χαλάσματα. Σπίτια που κάποτε έσφυζαν από ζωή, σήμερα «μυρίζουν» εγκατάλειψη. Τα απομεινάρια τους απομένουν μάρτυρες μιας άλλης εποχής όπου η περιοχή κατοικούνταν και οι καμινάδες κάπνιζαν…
Τα χαλάσματα προκαλούν ένα σφίξιμο στο στομάχι. Περπατάς στις πλαγιές και το μόνο που ακούς είναι η ανάσα σου. Ένα χωριό… φάντασμα που σβήνει με το πέρασμα του χρόνου, ενός χρόνου αδυσώπητου που δεν διστάζει να πάρει μαζί του και τις αναμνήσεις….
24 ψηφοφόροι, το πρώτο εκλογικό αποτέλεσμα
Εκείνο που πολλοί δεν γνωρίζουν είναι ότι η Κουμαριά αριθμεί μόλις 24 ψηφοφόρους. Πρόκειται για το χωριό που σε κάθε εκλογική αναμέτρηση δίνει το πρώτο εκλογικό αποτέλεσμα στο Νομό κι αυτό γιατί λόγω του μικρού αριθμού των ψήφων η καταμέτρηση είναι άμεση.
Ο ξενώνας κι ένας ναός αυτά που σώζονται
Ο ξενώνας και η εκκλησία Κοίμησης της Θεοτόκου η οποία σώζεται σε καλή κατάσταση είναι πλέον τα μόνα κτίρια του χωριού που στέκουν όρθια και «ζωντανά» δίνοντας ψυχή στο νεκρό τοπίο. Μάλιστα αρκετοί χωριανοί, που έχουν γεννηθεί στη Κουμαριά έρχονται συχνά και διανυκτερεύουν στον ξενώνα του χωριού.
Προσφάτως έγιναν κάποιες παρεμβάσεις από τον Δήμο στην εκκλησία, όπου τοποθετήθηκε μία μικρή συστοιχία φωτοβολταϊκών, προκειμένου να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες της.
Επενδυτικό ενδιαφέρον
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η Κουμαριά το 2011, προσέλκυσε το επενδυτικό ενδιαφέρον επιχειρηματία για να προχωρήσει σε επένδυση που αφορά την εναλλακτική μορφή τουρισμού. Η επενδυτική πρόταση, περιλάμβανε μεταξύ άλλων εργασίες αναστύλωσης κι ανακατασκευής των οικιών και δημιουργία καταλυμάτων. Ωστόσο η επενδυτική πρόταση δεν προχώρησε.
Ο Δεκαπενταύγουστος ημερομηνία αναφοράς
Υπάρχει μία μέρα το χρόνο που η Κουμαριά ξαναζωντανεύει. Ο Δεκαπενταύγουστος είναι η ημερομηνία αναφοράς για τους ανθρώπους που εξακολουθούν να έχουν δεσμούς με το χωριό. Έτσι, το επισκέπτονται στο πανηγύρι και τότε το χωριό ξαναζωντανεύει, έστω για λίγες ώρες….
(Τα ιστορικά στοιχεία από agrelia.de).
