Κι όμως. Αυτές οι τοιχογραφίες είναι σε… Μοναστήρι του Ν. Καρδίτσας!!!(ΦΩΤΟ)

Αρκετοί από τους αναγνώστες το έχουν ήδη επισκεφτεί θαυμάζοντας από κοντά το μεγαλοπρεπές θρησκευτικό μνημείο. Για όσους δεν το έχετε ακόμη επισκεφτεί, αξίζει να αφιερώσετε λίγες ώρες και να είστε βέβαιοι ότι θα εντυπωσιαστείτε από τις… εκπλήξεις αυτού του μέρους.
Στο εσωτερικό θα αντικρύσετε σπάνιες αγιογραφίες ενώ είναι σίγουρο ότι οι τοιχογραφίες στο εξωτερικό θα σας καταπλήξουν. Επιτρέψτε μας να σταθούμε σ’ αυτό το σημείο, διότι τα όσα θα δείτε δεν είναι τα συνηθισμένα.

Ο «χρόνος»

Στην φωτογραφία προφανώς απεικονίζεται ο «χρόνος». Βλέπουμε χαρακτηριστικά κάτω αριστερά τον άνθρωπο που μπουσουλά(αρχή), φτάνει στην ακμή του και στο τέλος –γέρος πλέον- φεύγει. Για να αποφευχθούν συσχετισμοί, προφανώς απεικονίζεται ημερολόγιο. Συχνά γίνεται μία σύγχυση ανάμεσα στα ζώδια και στους “ζωδιακούς αστερισμούς”. Στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Οι ζωδιακοί αστερισμοί είναι υλικοί και εμφανείς στον ουρανό (οι αστερισμοί του Κριού, του Ταύρου κ.λ.π. που μπορούμε την κατάλληλη εποχή να δούμε με τα μάτια μας στον νυκτερινό ουρανό).

“Ο Καιρός” του γλύπτη Λύσιππου

Στην συγκεκριμένη τοιχογραφία που κοσμεί το εξωτερικό του Μοναστηριού απεικονίζεται ο «Καιρός». Εδώ τα πράγματα είναι πιο απλά. Πρόκειται για πιστή απεικόνιση του αγάλματος του γλύπτη Λύσιππου “Ο Καιρός”. Το πραγματικό, χάλκινο άγαλμά του με τίτλο “Ο Καιρός” ή “Η Ευκαιρία”, ήτανε τοποθετημένο έξω από το σπίτι του, στην Αγορά της Ελληνιστικής Σικυώνας. Πρέπει να πούμε εδώ πως η πόλη αυτή ήταν από τις πρώτες αρχαιοελληνικές πόλεις μ’ ένδοξο πολιτισμό κι ακμή. Επίγραμμα του Ποσείδιππου, αναφερόμενο στην αλληγορική μορφή του έργου λέει:
-Ποιο είναι το όνομα του;
-Λύσιππος.
-Ποίος είσαι εσύ;
-Είμαι ο Καιρός, που δαμάζει τα πάντα.
-Γιατί πατάς με τ’ άκρα των δακτύλων σου;
-Πάντα τρέχω.
-Γιατί έχεις φτερά στα πόδια σου;
-Σαν τον άνεμο πετάω.
-Γιατί κρατάς ξυράφι στο δεξί σου χέρι;
-Δείγμα προς τους ανθρώπους, πως είμαι πιο κοφτερός από την αιχμή του.
-Γιατί έχεις την κόμη στην όψη;
-Για να με αρπάξει εκείνος που θα με συναντήσει.
-Γιατί είσαι πίσω φαλακρός;
-Γιατί αν δεν με πιάσεις από μπρος, είναι αδύνατο να με πιάσεις από πίσω.
-Για πιο σκοπό σε έκανε ο τεχνίτης;
-Για σένα ξένε, για να μάθεις και να γίνεις σοφότερος.

Με τα παραπάνω συμβαδίζει και η επιγραφή που συνοδεύει την τοιχογραφία

.

Υπάρχουν πολλά

Δεν είναι όμως μόνο τα παραπάνω. Μέσα ή έξω από το Μοναστήρι τα μάτια σας θα σταματήσουν πολλές φορές.
Όπως για παράδειγμα η αλληγορική τοιχογραφία με την πρόκα και τον πάσσαλο στο μάτι, ή από εσωτερικό όπου θα δείτε την Παναγία και τον Ιησού να παρίστανται όρθιοι, που είναι κάτι σπάνιο.

Το μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ρεντίνας
Το μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ρεντίνας σύμφωνα με την παράδοση, κτίστηκε κατά τον 9ο ή 10ο αιώνα, ενώ υπάρχουν ακριβείς μαρτυρίες για ανακαίνιση ολόκληρης της Μονής το 1579 και μόνο του Καθολικού το 1640.

Η αρχιτεκτονική της Μονής έχει φρουριακό χαρακτήρα με τέσσερις πτέρυγες κελιών γύρω από το Καθολικό, από τις οποίες σώζονται σήμερα μόνο η Ανατολική και η Δυτική.
Ο ναός είναι αθωνικού τύπου και είναι κατάγραφος με τοιχογραφίες του 1662 ιστορημένες από το ζωγράφο, Ιωάννη και το γιο του, που ήταν από τους σπουδαιότερους συνεχιστές της Μακεδονικής σχολής, σύμφωνα με τον Π. Βασίλειο.
Βόρεια και Νότια του Νάρθηκα βρίσκονται τα παρεκκλήσια των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και Αγίου Νικολάου και του Τιμίου Προδρόμου αντίστοιχα, ενώ στη Δυτική πτέρυγα υπάρχει παρεκκλήσι του Τιμίου Σταυρού με κρύπτη για τα κειμήλια ή σύμφωνα με την τοπική παράδοση <<Κρυφό Σχολειό>>.
Μεγάλη πνευματική αλλά και υλική ακμή γνώρισε η Μονή κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας.
Ήταν σταυροπηγιακή με επικυρωμένα προνόμια από πατριαρχικό σιγίλλιο του 1764.
Υπήρξε σπουδαίο εκκλησιαστικό κέντρο και διατηρούσε στενούς δεσμούς με το Φανάρι και το Άγιον Όρος καθώς με τη Ρωσία, όπου συντηρούσε μετόχι το οποίο και προσέδωσε στο Μοναστήρι ”το Ρωσικόν”.
Σήμερα λειτουργεί (από το 2000), ως γυναικεία πλέον Μονή, της οποίας η αδελφότητα συνεχίζει τη μοναστική παράδοση των Πατέρων μας και μεριμνά για τη συντήρηση των κτισμάτων της.
Στην Ιερά Μονή βρίσκεται αποθησαυρισμένο τμήμα της κάρας του Αγίου Ιερομάρτυρος Βασιλείου πρεσβυτέρου της Εκκλησίας της Αγκύρας, του οποίου η μνήμη τιμάται στις 22 Μαρτίου και είναι ιδιαίτερα αγαπητός στους κατοίκους των γύρω χωριών.
Ο Άγιος έζησε τον 4ο αιώνα και μαρτύρησε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας το 362 μ. Χ. από τον Ιουλιανό τον Παραβάτη.
Η λειψανοθήκη φέρει χρονολογία 1780 και είναι άγνωστο το πως κατέληξε στην Μονή.
Η Ι. Μ. ανήκει στην Ι. Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδας και Φαναριοφερσάλων και πανηγυρίζει στις 15 Αυγούστου και στις 22 Μαρτίου.

πηγή :http://karditsapress.gr/%CE%B5%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7/19-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%B1/8976-%CE%BA%CE%B9-%CF%8C%CE%BC%CF%89%CF%82-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%B5-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF#.WVqekOtceTU.facebook