Καθεδρικός Ναός Αλεξάντερ Νιέφσκι, το πιο επιβλητικό μνημείο και σήμα-κατατεθέν της Σόφιας-Αποστολή στη Βουλγαρία

Επιβλητικός, εντυπωσιακός, μεγαλοπρεπής… Αν αυτές οι λέξεις με τις οποίες περιγράφω τον Καθεδρικό Ναό Αλεξάντερ Νιέφσκι ή Καθεδρικός Ναός της Θεού σοφίας στη Σόφια σας φαίνονται υπερβολικές, σίγουρα εκείνες με τις οποίες θα τον περιγράφατε εφόσον τον επισκεφθείτε θα είναι σε υπερθετικό βαθμό. Πρόκειται για το πιο επιβλητικό μνημείο και σήμα-κατατεθέν της πρωτεύουσας της Βουλγαρίας και σίγουρα θα σας εντυπωσιάσει…

Αποστολή: Βιβή Μαργαρίτη

Χτισμένος σε Νεοβυζαντινό ρυθμό, είναι ο καθεδρικός ναός του Πατριάρχη της Βουλγαρίας και ένας από τους μεγαλύτερους Ορθόδοξους καθεδρικούς στον κόσμο, καθώς και ένα από τα σύμβολα και τα βασικά αξιοθέατα της Σόφιας. Ο Καθεδρικός του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι καταλαμβάνει έκταση 3.170 τετρ. μέτρων και χωράει στο εσωτερικό του 10.000 ανθρώπους. Είναι ο τρίτος μεγαλύτερος καθεδρικός στη Βαλκανική Χερσόνησο, μετά τον Καθεδρικό της Σωτηρίας του Ρουμανικού Λαού στο Βουκουρέστι και τον Καθεδρικό του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι. Πρόκειται για τον 11ο κατά σειρά μεγαλύτερο ναό της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Πρόκειται για μια σταυροειδή βασιλική με πέντε κλίτη και τρούλο, με τονισμένο τον κεντρικό τρούλο. Ο επιχρυσωμένος τρούλος του ναού έχει ύψος 45 m και το καμπαναριό φθάνει τα 53 μέτρα. Ο ναός έχει 12 καμπάνες, που χυτεύθηκαν στη Μόσχα, με ανάγλυφες διακοσμήσεις και συνολικό βάρος 23 τόνων, η βαρύτερη βάρους 12 τόνων και η ελαφρύτερη 10 κιλών.

Η κατασκευή του καθεδρικού ναού του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι (που σχεδιαζόταν από τις 19 Φεβρουαρίου 1879) ξεκίνησε το 1882 , όταν τέθηκε ο θεμέλιος λίθος, αλλά το μεγαλύτερο τμήμα του χτίστηκε μεταξύ 1904 και 1912. Ο Αγιος Αλέξανδρος Νιέφσκι ήταν Ρώσος πρίγκιπας και ο καθεδρικός ναός κατασκευάστηκε προς τιμή των Ρώσων στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1877-1878, αποτέλεσμα του οποίου ήταν να απελευθερωθεί η Βουλγαρία από την Οθωμανική κυριαρχία.

Ο καθεδρικός ναός σχεδιάστηκε από τον Αλέξανδρο Πομεράντσεφ, με τη βοήθεια των Αλέξανδρου Σμιρνόφ και του Αλέξανδρου Γιάκοβλεφ, που άλλαξε ριζικά το αρχικό σχέδιο του 1884-1885 του Ιβάν Μπογκομόλοφ. Το τελικό σχέδιο ολοκληρώθηκε το 1898, και η κατασκευή και διακόσμησή του έγιναν από ομάδα της Βούλγαρων, Ρώσων, Αυστροούγγρων και άλλων Ευρωπαίων καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων και εργατών, περιλαμβανομένων των προαναφερθέντων αρχιτεκτόνων, καθώς και των Πέτκο Moμτσίλοφ, Γιορντάν Mιλάνοφ, Χαραλάμπι Tάτσεφ, Ιβάν Mρκβίτσκα, Βασίλι Μπολότνοφ, Νικολάι Μπρούνι, Αλέξανδρου Κισέλιοφ, Αντον Μίτοφ και πολλών άλλων.

Τα μαρμάρινα μέρη και τα φωτιστικά κατασκευάσθηκαν στο Μόναχο, τα μεταλλικά στοιχεία για τις πύλες στο Βερολίνο, ενώ οι ίδιες οι πύλες κατασκευάστηκαν στο εργοστάσιο του Καρλ Μπάμπεργκ στη Βιέννη και τα ψηφιδωτά μεταφέρθηκαν από τη Βενετία.

Με τη ματιά του επισκέπτη

Το σίγουρο είναι ότι εάν βρεθείτε στη Σόφια επιβάλλεται μία επίσκεψη. Το εξωτερικό του προκαλεί δέος κι εντυπωσιάζει. Μπαίνοντας στο εσωτερικό του το μέγεθός του σου φαίνεται ακόμη μεγαλύτερο και αισθάνεσαι σαν μία κουκίδα μέσα σε αυτόν τον πελώριο ναό. Αυτό που διαπιστώνεις είναι ότι ο ναός δεν διαθέτει καρέκλες ή ξύλινα καθίσματα ως είθισται σε άλλους ναούς. Τα μόνα που θα δεις είναι 2 παγκάκια. Όπως πληροφορήθηκα ο ναός κατασκευάστηκε για να χωρά χιλιάδες πιστούς αλλά όρθιους, ενώ θεωρείται ασέβεια να κάθεται κάποιος κατά τη διάρκεια της λειτουργίας.

Θεωρώ τον εαυτό μου από τους τυχερούς επισκέπτες καθώς η ημέρα που επισκέφθηκα το ναό ήταν η γιορτή των Θεοφανείων και μάλιστα έκανε λειτουργία ο ίδιος ο Πατριάρχης. Εντούτοις, ο αριθμός των πιστών ήταν μικρός, ενώ για να εισέλθεις εντός του ναού έπρεπε να περάσεις από αυστηρό έλεγχο κατά το πρότυπο των αεροδρομίων.

Να σημειώσω ότι για να βγάλεις φωτό στο εσωτερικό πρέπει να πληρώσεις.

Φεύγοντας, κι έχοντας αφιερώσει αρκετό χρόνο για να μάθεις την ιστορία του ναού να ρίξετε οπωσδήποτε μία τελευταία ματιά. Εμένα μου φάνηκε λες και οι επίχρυσοι εντυπωσιακοί τρούλοι του ναού είχαν το πιο έντονο χρώμα που συνάντησα στη Σόφια.