Όπως κάθε χρόνο πραγματοποιήθηκε και φέτος το έθιμο στα Μετέωρα που αφορά το κρέμασμα των μαντηλιών στον Άϊ Γιώργη τον «Μαντηλά» στoΚαστράκι. Πώς καθιερώθηκε το έθιμο.
Πλήθος κόσμου έφτασε και φέτος στο Καστράκι. Πολλοί παρακολουθούν το έθιμο της ανάβασης για το κρέμασμα των μαντηλιών, ενώ δεν είναι λίγοι όσοι παίρνουν μέρος στο εν λόγω έθιμο.

Να πούμε ότι το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Μαντηλά είναι ένα από τα τέσσερα μοναστήρια που ίδρυσε το 1367 ο πρώτος της σκήτης των «ΣΤΑΓΩΝ» Νείλος», σύμφωνα με όσα αναφέρει το stagonnews.gr.

Τα ονόματα της Αναστασίας, της Χρύσας και της Θώμης ήταν στα μπλουζάκια των αναρριχητών
Τα ονόματα της Αναστασίας, της Χρύσας και της Θώμης ήταν στα μπλουζάκια των αναρριχητών όπως και η τραγική ημερομηνία που θα μείνει αξέχαστη για τον πόνο που προκάλεσε στην περιοχή μας και όχι μόνο το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών (όπως αναφέρει το kalabakacity.gr).
Αναρριχητές που ανεβοκατέβασαν τα μαντήλια στον ‘Αγιο Γεώργιο τον Μαντηλά στο Καστράκι και συγκεκριμένα στην φωτογραφία οι Χρήστος Μπαταλογιάννης και Ζήσης Παπούλιας φόρεσαν μπλουζάκια με τα ονόματα των τριών κοριτσιών, τα οποία θα ζουν για παντα στις καρδιές όλων!
Το έθιμο
Το όνομα «μαντηλάς» καθιερώθηκε γιατί τη μέρα της πανήγυρης τουΜοναστηριού νέοι του Καστρακίου σκαρφαλώνουν για να κρεμάσουν τα μαντήλια, που κάθε καστρακινή οικογένεια, εν είδη τάματος, αφιερώνει στονΆγιο τα οποία σχεδόν πάντα συνοδεύονται από κάποιο αίτημα ή ευχαριστία για την βοήθεια του Αγίου και φυσικά να κατεβάσουν τα περσινά που μοιράζονται ως φυλαχτό στους παρευρισκόμενους.

Το έθιμο και φέτος προσέλκυσε πολλούς ντόπιους και επισκέπτες που όσο συνεχίζονταν η τέλεση της θείας λειτουργίας στο εκκλησάκι που βρίσκεται στη βάση του βράχου παρακολουθούσαν την διαδικασία της ανάβασης των νέων που ζωσμένοι τα μαντήλια – αφιερώματα – των καστρακινών ανέβηκαν στο βράχο κρεμώντας τα καινούργια και κατεβάζοντας τα παλιά μοιράζοντάς τα στον κόσμο ως φυλαχτό.

Ο θρύλος πίσω από το έθιμο
«…Όσον αφορά τώρα το θρύλο που συνδέεται με το έθιμο των μαντηλιών αλλά και την καθιέρωση του ονόματος «Άγιος Γεώργιος ο Μαντηλάς» έχει να κάνει με το γεγονός ότι όταν ένας Τούρκος επιχείρησε κάποτε να κόψει ξύλα από το δάσος που βρίσκονταν κάτω απ’ το μοναστήρι καθηλώθηκε στο έδαφος και δεν ελευθερώθηκε παρά μόνο όταν έταξε να φέρει στη χάρη του αγίου τον πολύτιμο φερετζέ της γυναίκας του.

Επίσης, μια άλλη εκδοχή του θρύλου θέλει τη γυναίκα του Τούρκου αξιωματούχου να δένει την πληγή του στο πόδι από το τσεκούρι με την μαντήλα της τάζοντάς την στον Άγιο Γεώργιο.

Το παράδειγμα αυτό το ακολούθησαν και οι χριστιανοί και έτσι πέρασε από γενιά σε γενιά φτάνοντας μέχρι σήμερα…»…