Η κάκωση της πυέλου εμφανίζεται σε ποσοστό 25% στους πολυτραυματίες και κατά 42% στους πολυτραυματίες από τροχαία ατυχήματα. Σε αυτές τις περιπτώσεις επιβάλλονται άμεση διάγνωση της κάκωσης και των πιθανών επιπλοκών της και άμεση αντιμετώπιση. Βασικές είναι η κλινική εξέταση για τη σταθερότητα του πυελικού δακτυλίου και η ακτινογραφία face λεκάνης.
Κατόπιν, αναλόγως της καταστάσεως του ασθενούς, θα εκτελεστούν ειδικές ακτινολογικές λήψεις (inlet/outlet) και αξονική τομογραφία.
Στη βιβλιογραφία αναφέρονται πάνω από 40 ταξινομήσεις των καταγμάτων της λεκάνης (εικόνα 1), αλλά μία από τις πιο εύχρηστες είναι αυτή κατά Tile (πίνακας 1).
Η στρατηγική αντιμετώπισης των κακώσεων αυτών χωρίζεται σε δύο κατηγορίες:
– Η πρώτη κατηγορία ασχολείται με την αντιμετώπιση απειλητικών για τη ζωή επιπλοκών των κακώσεων της πυέλου, η οποία επιτυγχάνεται με έναν συγκεκριμένο αλγόριθμο (AO Principles of fracture management).
-Η δεύτερη με τη λεπτομερή διάγνωση, ταξινόμηση και χειρουργική θεραπεία των κακώσεων.
Οι συχνότερες επιπλοκές των κακώσεων της πυέλου είναι οι εξής:
1. Αιμορραγία: Προέρχεται κυρίως διάχυτα από το οστό και σε πολλές περιπτώσεις συμμετέχουν το φλεβικό δίκτυο της πυέλου και η έσω λαγόνια αρτηρία με τους κλάδους της (10% – 20%). Η αντιμετώπισή της επιτυγχάνεται σύμφωνα με τον αλγόριθμο κατά ΑΟ.
2. Κακώσεις ουροποιητικού συστήματος: Παρατηρούνται σε ποσοστό μεγαλύτερο του 20% σε κατάγματα τύπου C και σε λιγότερο από 20% σε κατάγματα ηβικών κλάδων ή διάσταση ηβικής σύμφυσης. Επί υποψίας κακώσεως του ουροποιητικού συστήματος δεν τοποθετείται καθετήρας, αλλά καλείται ο εφημερεύων ουρολόγος για περαιτέρω διερεύνηση και θεραπεία των κακώσεων.
3. Κακώσεις ορθού: Πρόκειται για πολύ σπάνιες επιπλοκές, με συχνότητα λιγότερο από 1%, που χρήζουν όμως άμεσης αντιμετώπισης από γενικό χειρουργό.
Οι κακώσεις των νεύρων, η θρομβοεμβολή και η λιπώδης εμβολή είναι περαιτέρω επιπλοκές των καταγμάτων της λεκάνης.
