Ήρθε η ώρα για αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων

Θα περίμενε κανείς ότι οι πρόσφατες ανακοινώσεις της ΕΛΣΤΑΤ για αύξηση του ΑΕΠ της τάξης του 16,2% το β τρίμηνο και σωρευτικά το α’ εξάμηνο του 2021 στο7%, σε συνδυασμό με την αύξηση του πληθωρισμού στο 1,9% τον Αύγουστο και την καταιγίδα ανατιμήσεων στα καύσιμα, στο φυσικό αέριο, στο ψωμί και σε βασικά αγαθά, θα πυροδοτούσαν αιτήματα προς την κυβέρνηση για αύξηση των μισθών και των συντάξεων στα πλαίσια της εισοδηματικής πολιτικής.

του Γιάννη Παπαϊωάννου

Η εποχή έχει αλλάξει από τα χρόνια των μνημονίων και της υστερικής καταστροφικής γερμανικής λιτότητας του Σόιμπλε. Ο οικονομικός κύκλος έχει ξαναρχίσει να κινείται ανοδικά! Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αγοράζει μαζικά ομολόγα των κρατών μελλών αυξάνοντας την ρευστότητα ώστε να αντιμετωπιστεί η πανδημία. Η αύξηση της ρευστότητας είτε κατευθύνεται στις επιχειρήσεις άμεσα, είτε ως μέτρα στήριξης! Όπως και να έχει η περίσσια ρευστότητα πυροδοτεί αυξήσεις στις τιμές πρώτων υλών διεθνώς, οι οποίες μπαίνουν στην παραγωγή και καταλήγουν στα αγαθά, στο ράφι, στο καλάθι της νοικοκυράς και στην πλάτη του τελικού καταναλωτή, υπαλλήλου, εργαζόμενου, οικογενειάρχη, του οποίου η ακρίβεια κατατρώει το εισόδημα.

Είναι δεδομένο ότι οι αυξήσεις μισθών και συντάξεων σήμερα θα ήταν ευεργετικές για την αγορά και θα πυροδοτούσαν αύξηση της κατανάλωσης, αύξηση των επενδύσεων, αύξηση του ΑΕΠ, αύξηση των δημοσίων εσόδων και μείωση της ανεργίας.

Ήδη η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη στα πλαίσια της εισοδηματικής πολιτικής της ανακοίνωσε αύξηση κατά 2% από 1ης Ιανουαρίου 2022 του κατωτάτου μισθού.

Ας ληφθεί υπόψη ότι αυτό έγινε από μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση υπό την εποπτεία των Θεσμών στο πλαίσιο μιας νεοφιλελεύθερης Ευρωζώνης. Δεν υπήρξε κατατεθειμένο σχετικό αίτημα από την πλευρά των εργαζομένων ή των συνδικάτων που πιάστηκαν στον ύπνο. Δεν υπήρξε ούτε καν διάλογος με τους συνδικαλιστικούς φορείς!

Γίνεται εύκολα αντιληπτό πόσα περιθώρια υπάρχουν για πραγματικές αυξήσεις, εάν αφυπνιστεί το εργατικό κίνημα, οι συνδικαλιστικοί φορείς και τα κόμματα που έχουν ως πολιτικό ακροατήριο τον κόσμο της εργασίας, τον υπάλληλο, τον εργαζόμενο, το οικογενειάρχη, του οποίου η ακρίβεια κατατρώει το εισόδημα.

Σε αντίστοιχες συνθήκες, σε άλλες εποχές, στο μέσο της κυβερνητικής θητείας, οι ομοσπονδίες και οι συνδικαλιστικοί φορείς των εργαζομένων -προ της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης-, παραδοσιακά κινητοποιούσαν την εργατική τάξη και έθεταν την ατζέντα των διεκδικήσεών τους αναγκάζοντας τα κόμματα να ακολουθήσουν.

Το όλο σκηνικό δημιουργούσε ασφυκτικό κλίμα πίεσης στην εκάστοτε κυβέρνηση. Η έξοδος του πρωθυπουργού από το Μαξίμου και η άνοδος στην Θεσσαλονίκη για την ΔΕΘ δεν ήταν πανηγύρι αλλά σκληρή πολιτική αναμέτρηση εκτός έδρας! Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, πιεζόμενος, ανακοίνωνε αυξήσεις στο ύψος ή και πάνω από το πληθωρισμό για μισθούς και συντάξεις με στόχο να επιφέρει κοινωνική ειρήνη.

Τις όποιες ανακοινώσεις του Πρωθυπουργού από την ΔΕΘ ακολουθούσαν τα υπόλοιπα κόμματα που συνήθως πλειοδοτούσαν.

Αντί αυτού του σκηνικού φέτος στην ΔΕΘ οι συνδικαλιστικοί φορείς και οι δυνάμεις της εργατικής τάξης έχουν στην προμετωπίδα τους τα αιτήματα και τα δικαιώματα των ανεμβολίαστων.

Δίπλα τους θα διαδηλώσουν οι ακροδεξιοί ανεμβολίαστοι με σταυρούς εικόνες και σημαίες. Σε διαφορετικά σημεία θα βρίσκονται οι οπαδοί του ΠΑΟΚ για να μην εμβολιαστούν και του Άρη γιατί τον τιμώρησαν με μείον 6 βαθμούς για πλαστογραφία. Τέλος, σε άλλο σημείο θα διαδηλώσουν οι μισές κομματικές οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς διατρανώνοντας την ανάγκη της ενότητας αλλά σε περιφρουρούμενα μπλοκ, και σε άλλο σημείο η άλλη μισή εξωκοινοβουλευτική αριστερά σε διαφορετικές κομματικές οργανώσεις.

Ελπίζω να αλλάξει κάτι και την τελευταία στιγμή να μπει στην ατζέντα των συνδικαλιστικών φορέων και των πολιτικών αρχηγών η ανάγκη βελτίωση της θέσεως των εργαζομένων. Ήρθε η ώρα για αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων. Υπάρχει επιτακτική ανάγκη να απεγκλωβιστούμε από την σχηματική διαίρεση εμβολιασμένων–μη εμβολιασμένων και να αρχίσουμε να παράγουμε πολιτική.