Ήρα Ραΐση: Η αυθεντικότητα είναι το όπλο μας και το εφαλτήριο για να συνεχίσουμε να κάνουμε όνειρα

«Η εξαφάνιση της νύφης» της Ήρας Ραΐση (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ) είναι ένα μυθιστόρημα που καταδύεται στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής κι αμφισβητεί την απατηλή λάμψη της επιτυχίας. Η συγγραφέας για άλλη μία φορά τοποθετεί στο επίκεντρο της ιστορίας της τον άνθρωπο. Άλλωστε για εκείνη «αποτελεί μάλλον την μοναδική πηγή έμπνευσης» όπως μας εξομολογείται σε συνέντευξη που μας παραχώρησε τονίζοντας ότι «η αυθεντικότητα είναι το όπλο μας και το εφαλτήριο για να συνεχίσουμε να κάνουμε όνειρα».

Όπως μας λέει «Η εξαφάνιση της νύφης» χρησιμοποιεί ως εύρημα πλοκής  μια ιστορία μυστηρίου που έχει αστυνομικά στοιχεία, αφού υπάρχουν  ντετέκτιβ και έρευνες, ωστόσο το περιεχόμενο σκιαγραφεί πολλά και διαφορετικά μοντέλα διαπροσωπικών σχέσεων, το φαινόμενο των ανθρώπων που φοβούνται τη δέσμευση και τη συναισθηματική βία μέσα στις οικογένειες.

Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη-κ. Ραΐση, μία συγγραφέας γράφει για μία συγγραφέα;

-Ναι, αυτή είναι η ιστορία, χωρίς να σημαίνει ότι είναι αυτοβιογραφία, σε καμία περίπτωση. Ωστόσο μεταφέρονται κάποια θέματα που αφορούν τους καλλιτέχνες, τονίζονται κάποια «ταμπού» και «επικίνδυνα πατήματα» στο χώρο τους.

-Ένα μυθιστόρημα με κοινωνικό περιεχόμενο, δόσεις μυστηρίου κι αστυνομικές προεκτάσεις;

-«Η εξαφάνιση της νύφης» χρησιμοποιεί ως εύρημα πλοκής  μια ιστορία μυστηρίου που έχει αστυνομικά στοιχεία, αφού υπάρχουν  ντετέκτιβ και έρευνες. Ωστόσο το περιεχόμενο σκιαγραφεί πολλά και διαφορετικά μοντέλα διαπροσωπικών σχέσεων, το φαινόμενο των ανθρώπων που φοβούνται τη δέσμευση και την συναισθηματική βία μέσα στις οικογένειες.

-Όταν η πραγματικότητα  διαψεύδει, η αυθεντικότητα αντεπιτίθεται;

-Η αυθεντικότητα προτείνεται στο βιβλίο σαν μέσο άμυνας των ανθρώπων απέναντι στα καθημερινά γεγονότα που πολλές φορές τους συνθλίβουν. Η αυθεντικότητα είναι το όπλο μας και το εφαλτήριο για να συνεχίσουμε να κάνουμε όνειρα. Αυτή μας λυτρώνει από διλήμματα και προτρέπει ν΄ ανατρέξουμε στις ρίζες μας και στις παλιές αγάπες μας, σε ιδανικά και αξίες που μας καθόρισαν. Η αυθεντικότητα κατά τη γνώμη μου είναι μια ασφαλής λύση.

-Έχει κόστος να είναι κάποιος ο εαυτός του;

-Μεσοπρόθεσμα μπορεί να έχει κόστος, μακροπρόθεσμα όχι. Και το λέω αυτό διότι οι κοινωνικές συμβάσεις, οι εργασιακές συνθήκες αλλά και τα οικογενειακά πλέγματα πολλές φορές μας αναγκάζουν να συμπεριφερόμαστε μέσα σε «πλαίσιο» και να κάνουμε συμβιβασμούς. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις το να είσαι ο εαυτός σου έχει «μεσοπρόθεσμα» κόστος διότι το πιθανότερο είναι να συγκρουστείς και να έχεις κάποιες απώλειες. Μακροπρόθεσμα όμως ο κερδισμένος παραμένει ο αυθεντικός άνθρωπος πρώτον γιατί «δεν χάνεται στο δρόμο» και δεύτερον γιατί  όταν τα επόμενα χρόνια του υπαγορεύσουν να κάνει απολογισμό, θα είναι ήσυχος με την συνείδησή του, πράγμα που πιστεύω επιφέρει πολυπόθητη  γαλήνη.

-Η ματαιοδοξία οδηγεί σε πλασματικές ευτυχίες, ενώ τα απλά και καθημερινά είναι τα πιο πολύτιμα;

-«Το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τη δόξα ουδείς». Η ίδια η λέξη ματαιοδοξία έχει αρνητική χροιά. Δεν είναι ξεκάθαρο για μένα να σας απαντήσω. Τα απλά και τα καθημερινά είναι σίγουρα η βάση και το εφαλτήριο για νέους στόχους. Είναι απαραίτητα και ζωογόνα, είναι προϋπόθεση εκ των ουκ άνευ για να δημιουργήσει κανείς παραπέρα. Ωστόσο, στις μέρες μας που η ανάγκη για αγώνα, βελτίωση και εξέλιξη είναι πιο έντονη από ποτέ, οι άνθρωποι που λένε «να έχουμε τον επιούσιο και την ησυχία μας» μου δημιουργούν σκεπτικισμό. Προσωπικά θα ευχόμουν για όλους τους ανθρώπους να έχουν τα απλά και τα καθημερινά, τον επιούσιο, αλλά να είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένοι σε όσα συμβαίνουν γύρω. Η ματαιοδοξία είναι άλλο πράγμα. Αφορά την πρόθεση ενός ανθρώπου να φτάσει κάπου και μάλιστα συνοδεύεται πολλές φορές από αθέμιτα τεχνάσματα. Αφορά τον ψυχισμό του και όχι τις πράξεις του. Αν οι πράξεις του έχουν «δόξα» είναι εντάξει για μένα.

-Στα βιβλία σας τοποθετείτε στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Αποτελούν οι άνθρωποι πηγή έμπνευσης για εσάς;

–Ο άνθρωπος, η παντοτινά αγνώριστη ψυχή του αποτελεί για μένα μάλλον την μοναδική πηγή έμπνευσης, με αφήνουν αδιάφορη τα τοπία και οι πεδιάδες και τα άλλα φαινόμενα. Ο άνθρωπος επεμβαίνει παντού ακόμη και στη φύση, καλώς ή κακώς. Αγαπώ τους ανθρώπους πολύ, με ενδιαφέρουν.