Όταν μιλάμε για την ήπειρο στο μυαλό μας έρχονται όλες εκεινες οι παραδόσεις οι δοξασίες η μύθοι οι οποίοι συντροφεύουν αυτών των ευλογημένο τόπο.
Θαρρείς και ο νους μας σαν ένας άλλος αργαλιός υφαίνει τα σειραδια της παράδοσης, σχηματίζοντας ένα πολύχρωμο υφαντο φτιαγμένο από τα ακούσματα, τις μνήμες και τις εικόνες μας.
Έτσι και εμείς σαν μια όμορφη παρέα, vespa club τρίκαλα, δεν είχαμε να κάνουμε τίποτα λιγότερο από το να καλέσουμε τους φίλους μας κ ν’ακολουθήσουμε το γκριζο φίδι με τις λευκές γραμμές κ τ’άσπρα στίγματα στο μαγικό κόσμο της Ηπείρου. Κυρίες και κύριοι σας παρουσιάζουμε την εκδρομή μας μέσα από τα μάτια της ψυχής μας….
Έτσι το ραντεβού μας δόθηκε για τις 10 Αυγούστου του 2024 στις 7:00 το πρωί με αναχώρηση από το σταθμό των τρένων.
Με έκπληξη διαπιστώσαμε πως ένα απλό κάλεσμα μεταξύ φιλων έγινε συνδετικός κρίκος μεταξύ Βόλου, Τρικάλων, Αθήνας κ Λάρισα.
Η εκκίνηση λοιπόν δόθηκε, ξεκινήσαμε και ανηφορίσαμε με κατεύθυνση την Αγία Παρασκευή στο Νεραϊδοχώρι, μια υπέροχη εκκλησία και μία όμορφη στάση, για να θαυμάσουμε το μεγαλείο και τον πλούτο της φύσης.
Από εκεί συνεχίζοντας διασχίσαμε το ρού του Ασπροποτάμου με κατεύθυνση την Παναγία Γαλατοτροφουσσα, που θα ήτανε η τελευταία στάση στο οδικό σύνορο για εμάς της Θεσσαλίας.
Η μονή της Παναγίας Γαλατοτροφουσσας στην Ανθούσα, έχει να επιδείξει Ιστορική διαδρομή στο πέρασμα των Αιώνων και έχει μεγάλη ιστορία, καλό θα είναι λοιπόν όσοι ανηφορίσουμε στα βουνά φέτος για το 15 αύγουστο να δώσουμε λίγο χρόνο από το ταξίδι μας για να δούμε αυτό το υπέροχο πολιτιστικό και θρησκευτικό μνημείο.
Από κει, μετά την ολιγόλεπτη στάση μας, ο στόχος μας ήταν ήδη μπροστά μας. Ο μαγικός Μπάρος ήδη μας καλούσε στην αγκαλιά του. Ειδικα οι “κυρίες μας”(Vespes) αν και προχωρημένης ηλικίας χοροπηδούσαν σαν νεαρά κοριτσόπουλα που κάνανε την βόλτα τους, ανάμεσα στα λουλούδια του κήπου, κλέβοντας λίγο απο το χρόνο του σχολείου τους.
Μπάρος, ένα μαγικό τοπίο, ο υψηλότερος ασφαλτοστρωμένος δρόμος. Το τελευταίο σύνορο μεταξύ Θεσσαλίας και Ηπείρου. Εκεί που τελειώνει Θεσσαλία ξεκινάνε βουνοκορφές των Τζουμέρκων και το φαράγγι του Αράχθου, οι δοξασίες, οι νεράιδες και οι θρύλοι του τόπου, ενώνονται και σμηλεύουν την Ήπειρο, μπροστά μας πλέον δεν έχουμε βουνοκορφές,βουνά και δέντρα, έχουμε όλη την πεμπτουσία που μαγεύει την ψυχή. Άλλωστε είναι γνωστό πώς το όχημα με τις δύο ρόδες είναι το μοναδικό άψυχο αντικείμενο το οποίο όμως μπορεί να ταξιδέψει την ψυχή.Η ώρα έχει περάσει, ήδη είμαστε από το πρωί στο δρόμο και ο επόμενος σταθμός μας, οι Καλαρρύτες, είναι αυτό που μας χαροποιεί μιας και εκεί θα επισκεφθούμε το μουσείο αργυροχρυσοχοΐας όπως και την ιδιωτική συλλογή της κυρίας Μουσαφίρη.
Στη δεύτερη είσοδο του χωριού στη θέση μπούζα μας περιμένει η κυρία Νατάσα Παζαΐτη όπου είναι η Πρόεδρος του συνδέσμου Καλαρρυτινών, η οποία θα μας ξεναγήσει στο χωριό.Επόμενος σταθμός μας, οι Καταρράκτες Κουϊασας. Οι καταρράκτες Κουϊασας βρίσκονται κάτω από τους Καλαρρύτες και είναι ο συνδετικός κρίκος μέσω μονοπατιού που οδηγεί στο Συρράκο μιας κ ήταν διαχρονικά η μοναδική σύνδεση, εκπληκτική διαδρομή με υπέροχο τοπίο.
Το πιο μαγικό δε, είναι η καταρράκτες οι οποίοι σε καλούν είναι κολυμπήσεις στα υπέροχα δροσερά γαλαζοπράσινα νερά τους.
Μετά το υπέροχο μπάνιο μας,απολαύσαμε πάνω από τους καταρράκτες διάφορα εδέσματα και γλυκά από τους υπέροχους ανθρώπους που με μεράκι αναστήλωσαν τον παλιό Μύλο και δημιούργησαν ένα υπέροχο χώρο πού μπορεί να τιθασεύσει ακόμα και τον πιο δύσκολο πελάτη.
Επόμενος σταθμός, η υπέροχη Μόνη Κηπινας, η οποία βρίσκεται μετά το καλαρρυτικο ρέμα, με μεγάλη ιστορία, μια Μονή η οποία πήρε το όνομά της από τους υπέροχους κήπους που είχε και δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από αλλά μοναστήρια που έχουν μοναχούς. Ένας πολύ ιδιαίτερος καλοδιατηρημένος ναός, καθαρός με πολλά ιστορικά γεγονότα να τον πλαισιώνουν και με μεγάλη προσφορά στον τόπο στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας. Θα μπορούσε άραγε να επανδροθεί αυτό το μοναστήρι και να ξαναζωντανέψει χαμένη του αίγλη καθώς και η πτυχές της τότε ιστορίας? Άγνωστη απάντηση στο ερώτημα, δυστυχώς ευελπιστούμε κάποια μέρα να συμβεί και να χαρούμε.
Ήδη έχει φτάσει απόγευμα και θα πρέπει να ετοιμαστούμε για την επιστροφή μας, σιγά-σιγά, μιας και μας συντροφεύουν φίλοι μας, από το Βόλο καθώς και από τη Λάρισα. Η ιδέα για άμεση επιστροφή και στάση για φαγητό καθ οδόν έμοιαζε ιδανική.
Έτσι λοιπόν δεν χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια, ετοιμαστήκαμε και αναχώρησαμε για το Κατάφυτο. Διαδρομή μαγική μέσα στο ρου το άλμπου που στη βλάχικη διαλεκτο σημαίνει άσπρος. Αν και καθόλη τη διαδρομή τα χτυπήματα του ιανού και του daniel έχουν αλλάξει το ανάγλυφο της περιοχής, ήδη Φύση έχει ανακάμψει και ευελπιστούμε σύντομα όλα να γίνουν όπως πριν.
Αφού κορεσαμε την πείνα και την δίψα μας, κατηφορησαμε, βραδάκι, προς Τρίκαλα. Το φως του δειλινού σε συνδιασμό με το τοπίο ήταν κάτι μαγικό. Σαν παλέτα του Πικάσο, που με μαγικές κινήσεις, έκανε το τοπίο να μοιάζει καθαρά μαγικό, κάνοντας το βλέμμα σου, να μην μπορεί να χωρέσει τέτοια ομορφιά.
Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον κύριο Δημητρης Καζαμιας και την οικογένειά του όπου εκπροσωπώντας τη λέσχη φίλων κλασικής μοτοσυκλέτας με έδρα τη λάρισα διέθεσε το όχημά του, σαν όχι μα υποστήριξης καθόλη τη διάρκεια της εκδρομής μεταφέροντας τρόφιμα και ανταλλακτικά.Επίσης τα μέλη του vespa club βόλου που μας συντρόφευσαν στην εκδρομή μας, Thanasis Bakalopoulos και την παρέα του.
Τον φίλο Chris Retro που μας επέλεξε για να περάσει ένα όμορφο σαββατοκύριακο στα ορεινά της περιοχής μας και ευελπιστούμε να πέρασε υπέροχα ώστε να τον ξαναδούμε σύντομα.
Και τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κυρία νατάσα παζαΐτη η οποία μας ξενάγησε στο όμορφο χωριό των Καλαρρυτών και ήταν πρόθυμοι να μας απαντήσει σε όλες μας τις ερωτήσεις καθώς και να δώσει λύση σε όλους μας τις απορίες.
Τέλος να ευχαριστήσω τα μέλη του vespa club τρίκαλα τα οποία για μία ακόμα φορά έδειξαν άριστη φιλοξενία και διάθεση για να γίνει αυτή είναι η εκδρομή ακόμα καλύτερη. Δεν θα γινόταν τίποτα από όλα αυτά εάν δεν υπήρχε καλή συνεργασία και σας ευχαριστώ για αυτό.
Μέχρι το επόμενο Pindos Ride, όπου πιστέψτε μας θα είναι ακόμα πιο ξεχωριστό.
