- Επειδή κάποια δικαιώματα αφορούν όλους τους κρατούμενους (και τους βαρυποινίτες)
- Επειδή ο Συνήγορος του Πολίτη και η Διεθνής Αμνηστία δεν είναι ακριβώς ο Ρουβίκωνας
- Επειδή δεν επιβάλλουν ποινές οι συγγενείς των θυμάτων
- Επειδή η Αγία Οικογένεια και η Πρεσβεία δεν έχουν καμία δικαιοδοσία στην αντιμετώπιση κρατούμενου
- Επειδή τελικά ο Δ. Κουφοντίνας αντιμετωπίζεται για την κυβέρνηση όχι ως κρατούμενος αλλά ως πολιτικός αντίπαλος
- Επειδή η επιβληθείσα σιγή νεκροταφείου στα media πρέπει να σπάσει …
Ο Συνήγορος του Πολίτη επισημαίνει ότι σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 4760/20 (που ψήφισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη) με τον οποίο τροποποιήθηκαν οι όροι διαμονής στις αγροτικές φυλακές, και έτσι απαγορεύθηκε η παραμονή σε αυτές του Δημήτρη Κουφοντίνα, ο κρατούμενος έπρεπε να επαναμεταχθεί στο αρχικό κατάστημα κράτησης, δηλαδή στον Κορυδαλλό που αποτελεί και το μόνο αίτημα του απεργού πείνας από 8 Ιανουαρίου.
Από την παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη
Όσον αφορά την υπόθεση του 63χρονου κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε μακρά απεργία πείνας διαμαρτυρόμενος για τη μεταγωγή του από την αγροτική φυλακή της Κασσαβέτειας στη φυλακή Δομοκού αντί για τη σύμφωνη με τον πρόσφατο νόμο 4760/2020 μεταφορά του στη φυλακή Κορυδαλλού, η Διεθνής Αμνηστία παροτρύνει έντονα τις ελληνικές αρχές να ακολουθήσουν τις συστάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη και να παράσχουν στον κρατούμενο πρόσβαση στις σχετικές αποφάσεις με τη μεταγωγή του από την Κασσαβέτεια, καθώς και στο σκεπτικό αυτών των αποφάσεων.
Η Διεθνής Αμνηστία έχει επίσης ενημερωθεί ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας μεταφέρθηκε από τη φυλακή της Κασσαβέτειας στη με υπερπληθυσμό φυλακή Δομοκού κατά παράκαμψη της απόφασης των αρχών για αναστολή των μεταγωγών κρατουμένων την περίοδο της πανδημίας.
Από την έκκληση της Διεθνούς Αμνηστίας
Η έκτιση της ποινής ενός κρατούμενου δεν εξαρτάται από το είδος των αδικημάτων για τα οποία έχει καταδικαστεί. Ο σωφρονιστικός κώδικας υπάρχει για κρατούμενους που είναι υπόδικοι ή κατάδικοι λόγω τέλεσης εγκλημάτων, υπάρχει δηλαδή βασικά για ενόχους και όχι για αθώους. Ειδάλλως, ας γυρίσουμε στα βασανιστήρια και την Ιερά Εξέταση και ας πάψουμε τα περί «κράτους δικαίου».
Κι όμως αυτές τις βασικές αλήθειες, η κυβέρνηση Μητσοτάκη τις καταπατά με φωτογραφικούς νόμους τους οποίους στη συνέχεια παραβιάζει, όσον αφορά τον συγκεκριμένο κρατούμενο, του οποίου η καταδίκη υπήρξε αμετάκλητη εδώ και πάρα πολλά χρόνια: στέρηση αδειών αν και τις δικαιούται, μεταγωγή από τις αγροτικές φυλακές Βόλου αν και σε κανένα πειθαρχικό παράπτωμα δεν υπέπεσε, μεταγωγή στο Δομοκό αν και ο νόμος (που η ίδια η κυβέρνηση ψήφισε!) επέτασσε τη μεταγωγή στον Κορυδαλλό.
Αυτό δεν είναι κράτος δικαίου, είναι εκδικητικός χουλιγκανισμός πάνω στο σώμα ενός κρατούμενου – πλέον απεργού πείνας – το οποίο χρησιμοποιείται ως μέσο προς σκοπό. Αυτή όμως είναι μια αφόρητη κατάσταση για οποιοδήποτε κράτος ισχυρίζεται ότι είναι φιλελεύθερο.
Από δήλωση του τρικαλινού δικηγόρου Θανάση Καμπαγιάννη
Είναι προφανές ότι η απόσταση ανάμεσα στις αντιλήψεις και –ιδίως– τις πρακτικές της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς και σε αυτές του Δημήτρη Κουφοντίνα είναι -και καλό είναι να παραμείνει- τεράστια. Αυτό, όμως, καθόλου δεν σημαίνει ότι η συνεχής δυσμενής διακριτική μεταχείρισή του είναι δυνατόν να μας είναι αδιάφορη.
Ο κρατούμενος που ακόμα και σήμερα υπερασπίζεται την παράδοση της «17 Νοέμβρη» είναι γνωστό ότι εκτίει ποινή κάθειρξης πολλών ισοβίων. Κατά την διάρκεια της κράτησής του έχει υποστεί δυσμενή διακριτική μεταχείριση σε διαφορετικές περιστάσεις.
Η πρώτη άδεια, αυτό το παράθυρο του κρατούμενου με τον έξω κόσμο, του χορηγήθηκε με κάποια χρόνια καθυστέρηση. Ακόμα και όταν άρχισαν να του χορηγούνται άδειες, η μιντιακή και πολιτική πίεση ήταν τέτοια, ώστε ακόμα και οι δικαστικοί που συναίνεσαν στην χορήγησή της, υπέστησαν πειθαρχικές διώξεις. Τελικά, εδώ και δύο χρόνια, το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο έχει σταματήσει να του χορηγεί άδειες –παρά το γεγονός ότι ο ίδιος υπήρξε συνεπής στην τήρηση των όρων των προηγούμενων αδειών του– επικαλούμενο κατά βάση την άρνησή του να αποκηρύξει την αντιλήψεις και τις πρακτικές του.
Με πρόσφατη διάταξη που περιλήφθηκε στο νόμο 4760/2020, η σημερινή κυβέρνηση νομοθέτησε προκειμένου ο συγκεκριμένος κρατούμενος να απωλέσει την δυνατότητα έκτισης της ποινής του σε αγροτική φυλακή. Οι κυβερνητικοί βουλευτές κατά την ψήφιση της συγκεκριμένης διάταξης στη βουλή συνομολόγησαν ότι η διάταξη είναι φωτογραφική.
Παρ’ όλα αυτά, η απεργία πείνας την οποία –έως αυτή την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές– κάνει ο Δ. Κουφοντίνας δεν αφορά ούτε τη στέρηση του δικαιώματος άδειας ούτε την απομάκρυνσή του από τις αγροτικές φυλακές, παρά το γεγονός ότι και οι δύο αυτές πρακτικές σαφώς συνιστούν δυσμενή διακριτική του μεταχείριση.
Η απεργία του γίνεται γιατί η μεταγωγή του από την αγροτική φυλακή της Κασσαβέτειας Βόλου δεν έγινε προς το Κατάστημα Κράτησης Κορυδαλλού, όπως υπαγορεύει η ίδια η διάταξη του άρθρου 3 του Ν.4760/2020 σύμφωνα με την οποία ο κρατούμενος «επαναμετάγεται στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθη», αλλά προς την Κλειστή Φυλακή της Λαμίας.
Το παράδοξο δηλαδή εν προκειμένω είναι ότι η κυβέρνηση παραβιάζει ευθέως τη φωτογραφική διάταξη νόμου την οποία η ίδια ψήφισε σε βάρος του συγκεκριμένου κρατούμενου επιδιώκοντας να κάνει τη θέση του και την έκτιση της ποινής του ακόμα πιο δυσμενή. Και είναι πράγματι ουσιαστικά δυσμενέστερη η μεταγωγή του συγκεκριμένου κρατούμενου στη Λαμία αντί του Κορυδαλλού, καθώς έτσι δυσχεραίνεται ακόμα περισσότερο η πραγματοποίηση επισκεπτηρίου από τους οικείους του, δηλαδή κλείνει και το μόνο πλέον παράθυρό του στον κόσμο μετά το κόψιμο της αδειών του….
Πάντα είναι επίκαιρο να μιλά κανείς για τα ανθρώπινα δικαιώματα, γιατί τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι πάντα επείγοντα. Αλλά είναι δυο φορές επιβεβλημένο να μιλά κανείς σε τόσο οριακές καταστάσεις.
Από άρθρο του τρικαλινού δικηγόρου Βασίλη Παπαστεργίου,
μέλος του Δ.Σ. του ΔΣΑ
Ένας τρομοκράτης που παραδίνεται αυτόκλητος στην έδρα της Αστυνομίας δεν είναι κάτι συνηθισμένο, ακόμα και στα αστυνομικά μυθιστορήματα του Σιμενόν ή της Αγκάθα Κρίστι.
Δεν είναι ακόμα σύνηθες ο ίδιος μετά από 20 χρόνια στη φυλακή, όπου τα πρώτα χρόνια τα περνά στην πλήρη απομόνωση, να φτάσει στο σημείο, λόγω της άμεμπτης συμπεριφοράς του σε όλο αυτό το διάστημα (και του βιβλίου που εξέδωσε για την περιπέτειά του πριν από μερικά χρόνια) να τύχει μιας προσωπικής δικαίωσης από την πολιτεία, με την πενθήμερη διαμονή του στο σπίτι της οικογένειάς του ανά εξάμηνο και την πάντα στη μέρα και την ώρα ακριβώς της επιστροφής του στο κελί.
Πρόκειται για τον Κουφοντίνα που εδώ και 28 μέρες διαμαρτύρεται, ζητώντας την επιστροφή του στις φυλακές Κορυδαλλού, με απεργία πείνας που κινδυνεύει να είναι μοιραία. Κι αν συμβεί κάτι τέτοιο -ο μη γένοιτο- θα κληθούν οι υπεύθυνοι να λογοδοτήσουν για την απανθρωπιά τους.
Από δήλωση του Βασίλη Βασιλικού
… Ο Δ. Κουφοντίνας είναι εχθρός του δημοκρατικού κράτους δικαίου, αλλά παραμένει φορέας συγκεκριμένων δικαιωμάτων κατά το Σύνταγμα, το διεθνές δίκαιο και την κοινή νομοθεσία. …
Η πολιτεία οφείλει επίσης να αξιολογήσει τις επίπτώσεις της άρνησης των αρμοδίων οργάνων να επανεξετάσουν το αίτημά του για μεταγωγή στη φυλακή όπου αρχικά κρατούνταν, δηλαδή στον Κορυδαλλό, όπως προβλέπει η πρόσφατη νομοθεσία (Ν.4760/2020), αίτημα για το οποίο ο Συνήγορος του Πολίτη αποφάνθηκε ότι απορρίφθηκε μη σύννομα (τίθενται ζητήματα τυπικής νομιμότητας).
… Και είναι υποχρέωση όσων έχουμε ως αντικείμενο την έρευνα και τη διδασκαλία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να παίρνουμε θέση σε τέτοια επίμαχα ζητήματα, αναλαμβάνοντας τον κίνδυνο να κατηγορηθούμε από μικροπρεπείς ή μικρονοϊκούς ότι έτσι επικροτούμε τα ειδεχθή εγκλήματα των πιο στυγερών δολοφόνων. Αυτή είναι η δική μας ευθύνη.
Από παρέμβαση του Ξενοφώντα Κοντιάδη,
καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Διευθυντή του Ιδρύματος Τσάτσου
Για την αντιγραφή
