Ο Δρ. Κοινωνιολογίας Κωνσταντίνος Δημητρόπουλος φωτίζει σημεία της απελευθέρωσης των Ιωαννίνων – Γιατί ήταν δύσκολη η κατάληψη τους; Πως ο Χειμώνας επηρέασε τον ελληνικό στρατό;
Εκατό εννιά χρόνια ελευθερίας γιορτάζουν αύριο τα Ιωάννινα. Η απελευθέρωση τους, στις 21 Φεβρουαρίου του 1913 ουσιαστικά σηματοδότησαν την απελευθέρωση όλης της Ηπείρου.
Ο αγώνας για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων υπήρξε η σημαντικότερη στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ των ελληνικών και οθωμανικών δυνάμεων στο μέτωπο της Ηπείρου, κατά τη διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου (5 Οκτωβρίου 1912-18 Μαΐου 1913). Οι πολεμικές επιχειρήσεις διήρκησαν σχεδόν τρεις μήνες.
Οι οθωμανικές δυνάμεις του Εσσάτ Πασά παραδόθηκαν τελικά στον Αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο, που ηγούνταν των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων, στις 21 Φεβρουαρίου 1913.
Ο Δρ. Κοινωνιολογίας Κωνσταντίνος Δημητρόπουλος μιλώντας στο Newsbomb.gr φωτίζει άγνωστα σημεία του ιστορικού αυτού επιτεύγματος των Ελλήνων και επισημαίνει την κομβικής σημασίας απελευθέρωσης των Ιωαννίνων για την θεμελίωση του ελληνικού κράτους.
Γιατί ήταν σημαντική η απελευθέρωση των Ιωαννίνων για την Ελλάδα;
«Η απελευθέρωση των Ιωαννίνων σήμαινε την απελευθέρωση όλης της Ηπείρου, δηλαδή της δυτικής περιοχής. Να μην ξεχνάμε την δυτική οριοθετική γραμμή που επιθυμούσε ο Καποδίστριας για τη Νέα Ελλάδα: εκβολές Αώου (δηλαδή περιοχή Αυλώνα – Παλαιοάρτας). Πάνω – κάτω αυτό προσπάθησε και ο Βενιζέλος με την μυστική συμφωνία που υπήρχε με τον «γενάρχη» των Αλβανών, Κεμάλ Βλιώρα: ακρωτήριο Γλώσσας (Χιμάρα) και για το οποίο είχε ρητά διατάξει τον Σπυρομίλιο (να μην περάσει το σημείο συμφωνίας). Να μην ξεχάσουμε στο σημείο αυτό πως τα Γιάννενα απελευθερώθηκαν στις 21 Φεβρουαρίου 1913 ενώ από το προηγούμενο έτος κυμάτιζε η ελληνική σημαία στη Χιμάρα (5/10/1912, πολύ πριν από την ύψωση της αλβανικής στον Αυλώνα από τον Κεμάλ Βλιώρα) και την Κορυτσά (7/12/1912)».
Γιατί η κατάληψη των Ιωαννίνων φάνταζε δύσκολή υπόθεση;
«- Αποτελούσαν κομβικό σημείο στην περιοχή.
– Ήταν η πρωτεύουσα του βιλαετιού
-Το μεγαλύτερο μέρος του οθωμανικού στρατού που βρίσκονταν στην ευρύτερη περιοχή, υπερασπίζονταν τα Γιάννενα
-Ένα μεγάλο μέρος του Οθωμανικού Στρατού των Ιωαννίνων αποτελούνταν από Αλβανούς μουσουλμάνους. Οι εξτρεμιστές ηγέτες της «Αλβανικής Εθνικής Κίνησης» θεωρούσαν τα Γιάννενα ως αλβανική περιοχή την οποία θα έπρεπε να μην αφήσουν στους Έλληνες.
-Ήταν καλά οχυρωμένη, με την συμβολή και εδώ των Γερμανών».
Οι μάχιμοι από 40.000 είχαν περιοριστεί στις 28.000 άνδρες λόγω του Χειμώνα. Η δύναμη αυτή δεν ήταν μικρή για μια τέτοια επίθεση;
«Οι στρατιώτες του Ελληνικού Στρατού πολεμούσαν για να απελευθερώσουν εδάφη για τα οποία ήταν σίγουροι για την ελληνικότητά τους (ιστορία, πολιτισμός, γλώσσα, θρησκεία, ήθη και έθιμα κλπ). Επίσης, δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε την συμμετοχή στην προσπάθεια ντόπιων (από όλη την Ήπειρο) αντάρτικων σωμάτων, αλλά και με την κάθε μέσο συνδρομή ντόπιων (κατασκοπεία, καταστροφή εγκαταστάσεων κλπ). Η συνεισφορά μάλιστα στην κατασκοπεία ήταν συνδυασμός αλύτρωτων Ηπειρωτών (Αθανάσιος Τσεκούρας, Νικόλαος Χαντέλης κ.ά.), αλύτρωτων μικρασιατών (Νικολάκης εφέντης, μητροπολίτης Γερβάσιος Ωρολογάς κ.ά.)».
Οι επιχειρήσεις στο Μπιζάνι σήμαναν ουσιαστικά και τη λήξη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου στο στρατιωτικό πεδίο;
«Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ήπειρο δεν σήμαναν και τη λήξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου. Οι επιχειρήσεις συνεχίζονταν κυρίως στη Μακεδονία. Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης ήταν το δεύτερο και μεγαλύτερο κέντρο του ελληνισμού που κερδήθηκε μαζί με την σημαντικότατη περιοχή της (νότιας) Μακεδονίας».
Τελικά, οι νεοέλληνες γιατί ξεχνάμε την Ιστορία μας;
«Η Ιστορία είναι θέμα τόσο της ίδιας της κοινωνίας, όσο και του κράτους. Στις ημέρες μας διαπιστώνονται σημαντικές ελλείψεις τόσο στην λειτουργία της οικογένειας, όσο και στην εκπαίδευση. Λόγω άγνοιας που οφείλεται σε προηγούμενες γενιές ή λόγω «ψευδοϊδεολογίας» ή λόγω αμέλειας ή έστω λόγω διαφορετικών ρυθμών ζωής, η οικογένεια εμφανίζεται να μην αναπαράγει την θέση και την συμβολή των προγόνων στην στενή και ευρύτερη Ιστορία. Παρόμοια και στην εκπαίδευση, δεν δίδεται προσοχή σε βασικά μαθήματα γνώσης της ιστορικής πραγματικότητας. Στο πρόβλημα συμμετέχουν και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Άλλοτε γιατί είναι ελλιπώς καταρτισμένοι, άλλοτε γιατί είναι αδιάφοροι, άλλοτε γιατί και αυτοί έχουν παρασυρθεί από την προπαγάνδα ΜΜΕ, πανεπιστημίων και πολιτικών οργανώσεων που καλλιεργούν ένα κλίμα αναθεωρητισμού απέναντι σε συγκεκριμένες και σημαντικές περιόδους της Ιστορίας, έως και συστηματικής αποσιώπησης ή ακόμα και διαστρέβλωσης».
Η απελευθέρωση της Ηπείρου δεν βρίσκεται στην ύλη κανενός βιβλίου ιστορίας, είναι ένα «έγκλημα» ή πρόκειται για αμέλεια;
«Δεν λείπει μόνον αυτό το μεγάλο κεφάλαιο της Ιστορίας. Είναι «φυσιολογική» η -μεταξύ άλλων -ιστορική αφασία, στο πλαίσιο μιας συνολικής υποτίμησης της ιστορικής αλήθειας και της συλλογικής συνείδησης.- Πρόταση (μεταξύ άλλων): οι μαθητές θα έπρεπε να διδάσκονται και μαθήματα τοπικού ενδιαφέροντος: Ιστορία, Γεωγραφία, Πολιτισμός κλπ. Και αυτό γιατί το σχολείο θα πρέπει -δυστυχώς και απαραίτητα – να αναπληρώσει τα κενά που υπάρχουν στις ίδιες τις οικογένειες».
