Το αίσθημα της αδρεναλίνης που προσφέρει η αιώρηση σε μεγάλο ύψος, είναι μοναδικό. Εκείνη, λίγο μετά τις σπουδές της στην υποκριτική,δοκίμασε για πρώτη φορά να δουλέψει κρεμασμένη κυριολεκτικά πάνω σε δύο σχοινιά, ως βοηθός εναερίτη τεχνικού, στην προσπάθεια να βρει τι είναι αυτό που την εξιτάρει πραγματικά. Κάπως έτσι, η 29χρονη Αγγελική Αγγελάκη, η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Βόλο, αποφάσισε να γίνει η πρώτη εναερίτισσα οικοδόμος-τεχνικός, κάνοντας θρύψαλα τα στερεότυπα που αποτρέπουν τις γυναίκες να ασχοληθούν με το οικοδομικό κομμάτι.
Πάντα ήταν ένας άνθρωπος που έκανε ό,τι έβαζε σαν στόχο. Οι κοντινοί της το γνωρίζουν αυτό και έτσι την υποστηρίζουν σε κάθε της βήμα. Η σπιρτάδα και το ανήσυχο πνεύμα της, την ώθησαν να δοκιμάσει τον εαυτό της σε κάτι εντελώς διαφορετικό από τα καθιερωμένα.
Από την υποκριτική στην οικοδομή
«Οι σπουδές μου ήταν σε άλλο κλάδο. Στην Αθήνα κατέβηκα για να γίνω ηθοποιός, ωστόσο κατά τη διάρκεια των σπουδών, κατάλαβα πως δεν ήταν αυτό που ήθελα. Στην προσπάθειά μου να βρω κάτι πιο ταιριαστό, ένας πολύ καλός φίλος μου πρότεινε να δοκιμάσω να πάω για δουλειά μαζί του σαν βοηθός εναερίτη τεχνικού. Εκεί ξεκίνησαν όλα. Μου κίνησε αμέσως το ενδιαφέρον και αφιέρωσα όλο μου τον χρόνο στο να μάθω όσα περισσότερα μπορώ πάνω στο οικοδομικό κομμάτι», λέει η Αγγελική μιλώντας στο Reader.
Περιγράφοντας τα κομμάτια της δουλειάς που την εξιτάρουν, η ίδια εξηγεί πως: «Η πρόβλεψη, ο σχεδιασμός και οι άμεσες αποφάσεις που πρέπει να παίρνεις σε αυτή την δουλειά, είναι τα στοιχεία που με εντυπωσίασαν. Κάθε επισκευή είναι διαφορετική, όπως και κάθε κτήριο. Δεν είναι δουλειά που θα την βαρεθείς, αντιθέτως θέλει στρατηγική και συγκέντρωση. Με γοητεύει να χρησιμοποιώ το μυαλό μου και να μην αδρανοποιούμαι, όπως επίσης και η αιώρηση που είναι μια αίσθηση που μου αρέσει πολύ».
Στην πρώτη της δουλειά, τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Από τη μία, η εμπειρία ήταν θετική λόγω της ανακάλυψης και της δημιουργίας του καινούριου, όμως από την άλλη, η δυσκολία ήταν τεράστια. «Δεν είχα κάποιο ταλέντο ή μαγική δύναμη, έπρεπε να δουλέψω πολύ σκληρά για να μάθω πράγματα και αυτό πολλές φορές με απογοήτευε. Ο δάσκαλός μου ήταν αρκετά αυστηρός, γεγονός που με βοήθησε πολύ αλλά πολλές φορές ένιωθα πως δεν θα τα καταφέρω», λέει.
«Υπήρξε ένα περιστατικό που άλλαξε όλη μου την αντιμετώπιση απέναντι στα μέτρα ασφαλείας και την προετοιμασία που απαιτεί αυτή η δουλειά. Ένιωσα πως ζω τα τελευταία μου λεπτά. Δε θα το ξεχάσω ποτέ. Ο αέρας ήταν πολύ δυνατός και εγώ είχα πιεστεί ανθρώπους που δεν είχαν καμία γνώση από εργασίες σε ύψος, αλλά παρόλα αυτά είχαν μεγάλη θέση σε κατασκευαστική εταιρεία, ότι πρέπει να δουλέψω. Έτσι βρέθηκα κρεμασμένη σε μεγάλο ύψος να παλεύω με τις ριπές του ανέμου και να γραπώνομαι από όπου βρω, για να μην με παρασύρει ο αέρας και κοπούν τα σχοινιά μου. Έκτοτε, δουλεύω όταν κρίνω εγώ ότι μπορώ να δουλέψω».
Η οικοδομή ως ανδροκρατούμενο περιβάλλον
Η οικοδομή έχει επικρατήσει ως ανδροκρατούμενο περιβάλλον. «Είναι λογικό, διότι από πρακτικής άποψης, στην οικοδομή σηκώνεις βάρη τα οποία σαν γυναίκα δεν είναι υγιές να σηκώνεις, λόγω της γυναικολογικής ανατομίας», εξηγεί η Αγγελική.
«Επίσης, όσοι κάνουμε αυτή τη δουλειά, έχει επιπτώσεις και στην εμφάνισή μας, δείχνουμε αφημένοι. Δεν ισχύει, αλλά είναι λογικό όταν είμαστε όλη την ημέρα μέσα στα μπετά και στα οικοδομικά υλικά, να δείχνουμε έτσι. Ως γυναίκα, δεν μπορώ καν να βάψω ή να μακρύνω τα νύχια μου γιατί μπορεί να έχω ατύχημα, λόγω των υλικών που έρχονται στα χέρια μου. Τα χέρια σκληραίνουν με τον καιρό και σκάνε. Μπορεί να μοιάζει αστείο που το αναφέρω, αλλά πάντα μιλάω με βάση τα πρότυπα ομορφιάς της μόδας και της σημερινής εποχής».
Πέρα όμως από αυτό, η ίδια δεν έχει νιώσει ποτέ κάποια υποτιμητική ή σεξιστική συμπεριφορά προερχόμενη από άνδρα συνάδελφο. «Με τους συναδέλφους μου ευτυχώς έχω άριστες σχέσεις, μόνο σεβασμό έχω αισθανθεί μέχρι στιγμής και ίσα ίσα που με θαυμάζουν, υποτίμηση ποτέ».
Η μεγαλύτερη δυσκολία της δουλειάς, είναι να καταφέρει κάποιος να έχει μόνιμη εργασία, αφού, σύμφωνα με την Αγγελική, τα έργα που χρειάζονται εναερίτες είναι λίγα, ενώ αντιθέτως οι εναερίτες είναι πολλοί σε αριθμό.
Κάπως έτσι, η ίδια κατάφερε να δημιουργήσει τη δική της επιχείρηση για εργασίες σε ύψος με προσβαση σχοινιών, το Rope n’ Roll, το οποίο βρίσκεται στον Βόλο. «Υπάρχουν έργα που αναλαμβάνω σε διάφορα μέρη και θέλω συχνά να αλλάζω παραστάσεις, αλλά η βάση μου είναι πλέον ο Βόλος, το μέρος που επέλεξα να επιστρέφω πάντα. Πλέον έχω σταθερή δουλειά, αν και πρέπει να τρέχω περισσότερο για να οργανώσω τα πάντα. Μου αρέσει καθετι σε αυτήν τη δουλειά -από τους υπολογισμούς για το πώς θα στήσω τα σχοινιά μου και πως θα προσεγγίσω σε δύσβατα σημεία, μέχρι τις επισκευές και τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν».
Επειδή ακόμα είναι στην αρχή της επιχείρησής της, η καθημερινότητα κυλά γρήγορα, με πολύ τρέξιμο από το πρωί μέχρι το βράδυ. «Δουλεύω, συντάσσω προσφορές, επικοινωνώ με ανθρώπους για συνεργασίες, οργανώνω τα υλικά και τον εξοπλισμό για την επόμενη μέρα στην δουλειά.
«Παράλληλα βάζω κάθε μέρα ένα λιθαράκι στο εργαστήριο που ανοίγω τώρα, αφού σαν δεύτερο επάγγελμα, τα απογεύματα είμαι δασκάλα εναέριων ακροβατικών όπου και εκεί αφιερώνω χρόνο της ημέρας μου είτε με σχεδιασμό μαθημάτων, είτε με τα ίδια τα μαθήματα. Η σκυλίτσα μου είναι αυτή που με βγάζει βόλτα τις μέρες που είμαι εξαντλημένη και μου υπενθυμίζει πως, πέρα από τη δουλειά, μπορείς να απολαύσεις έστω μια βόλτα χαλαρή».
Παρόλα αυτά, η ποιότητα ζωής σε μια επαρχιακή πόλη, δεν συγκρίνεται με την Αθήνα. «Είναι ο λόγος που έφυγα από την πόλη. Μπορεί να είμαι ακόμα στην αρχή και να τρέχω όπως θα έτρεχα και στην Αθήνα, παρόλα αυτά το βράδυ χαζεύω τα βουνά και το πρωί βλέπω τον ήλιο να σηκώνεται από την θάλασσα. Παντα υπάρχει παρέα σε κάποιο τραπεζάκι με τσίπουρα και μεζέδες που σε περιμένει και μουσικές δίπλα στο κύμα που μαζεύονται παρέες και απολαμβάνουν. Και αν θες μία ώρα να ξεφύγεις, σε 10 λεπτά οδήγησης βρίσκεσαι σε καταρράκτες και στην απόλυτη ομορφιά της φύσης».
Σε μια γυναίκα που θέλει να ασχοληθεί με τον συγκεκριμένο κλάδο, «θα έλεγα πως αν θέλει μπορεί, το μόνο που έχει να κάνει είναι να προσηλωθεί στο να μάθει πράγματα, να γίνει καλύτερη και, σε καμία περίπτωση να μην αφήσει τα σχόλια των γύρω της να την επηρεάσουν», επισημαίνει η Αγγελική.
Τα στερεότυπα που υπάρχουν γύρω από αυτό, είναι υπαρκτά ακόμα και σήμερα που υποτίθεται υπάρχει προοδευτικότητα σε πολλά ζητήματα. «Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι ο κόσμος μας δεν έχει στόχους και όνειρα. Αν ο καθένας ασχολούταν με τον εαυτό του και την προσωπική του εξέλιξη, δεν θα είχε λόγο να ασχοληθεί με το τι επιλέγουν οι άλλοι άνθρωποι. Ο καναπές και τα social είναι μεγάλο ζήτημα. Κρίνεσαι από ανθρώπους που μπορεί να μην κάνουν τίποτα απολύτως στην ζωή τους, αλλά έχουν λόγο στη δική σου».
ΠΗΓΗ: reader.gr
