Η αλήθεια για τον θάνατο ενός πλανήτη το 2020 ήταν πολλή διαφορετική από όσα γνώριζαν οι επιστήμονες
Μία διαφορετική αλήθεια από όσα πίστευαν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες δείχνει το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST) για τον βίαιο θάνατο ενός πλανήτη, που συνέβη το 2020.
Τον Μάιο του 2020, οι αστρονόμοι ανίχνευσαν ένα σπάνιο και δραματικό γεγονός περίπου 12.000 έτη φωτός από τη Γη.
Ένας πλανήτης φαινόταν να κατακλύζεται από το αστέρι του, το οποίο είχε διογκωθεί σε έναν κόκκινο γίγαντα. Αυτό το κοσμικό περιστατικό θεωρήθηκε αρχικά ότι είναι ένα απλό παράδειγμα αστρικής διαστολής που καταπίνει τον πλανήτη που βρίσκεται σε τροχιά.
Ωστόσο, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, με τις ισχυρές υπέρυθρες δυνατότητές του, αποκάλυψε ένα απροσδόκητο και πιο περίπλοκο σενάριο που επεσήμανε τον ρόλο του πλανήτη στην πρόκληση του δικού του θανάτου.
Σύμφωνα με τον Ryan Lau, επικεφαλής συγγραφέα της μελέτης από το NOIRLab του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών των ΗΠΑ, «Η εναπομείνασα σκόνη που εκτοξεύεται από το μητρικό αστέρι αποτελεί αδιάσειστη απόδειξη του τι συνέβη κατά τη διάρκεια αυτού του πλανητικού θανάτου».
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα από τις παρατηρήσεις του JWST ήταν η ανακάλυψη ενός θερμού δακτυλίου αερίου και ενός νέφους σκόνης που περιβάλλει το αστέρι.
Αυτά τα χαρακτηριστικά παρέχουν κρίσιμες αποδείξεις ότι ο πλανήτης δεν έπεσε απλώς θύμα της διαστολής του άστρου, αλλά μάλλον έπαιξε ενεργό ρόλο στην καταστροφή.
Καθώς ο πλανήτης πλησίαζε το αστέρι του, πιθανότατα άρχισε να απογυμνώνει τα εξωτερικά του στρώματα, απελευθερώνοντας αέριο και σκόνη στο διάστημα. Αυτό δημιούργησε τη μοναδική δομή που είναι τώρα ορατή στις εικόνες που τράβηξε το Webb.
Η χαρακτηριστική δομή δακτυλίου που φαίνεται στις εικόνες είναι άμεσο αποτέλεσμα της εγγύτητας του πλανήτη με το αστέρι και της αποβολής του αστρικού αερίου. Αυτή η διαδικασία υποδηλώνει ότι ακόμη και μικρές βαρυτικές ωθήσεις μπορούν να έχουν μαζικές, συχνά βίαιες, συνέπειες σε πλανητική κλίμακα.
Τι γνωρίζουμε για τον κατεστραμμένο πλανήτη
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο εν λόγω πλανήτης ήταν ένας τεράστιος γίγαντας αερίου, πιθανώς αρκετές φορές το μέγεθος του Δία. Το τεράστιο μέγεθος και η αέρια σύνθεσή του το καθιστούσαν ιδιαίτερα ευάλωτο στις βαρυτικές δυνάμεις που ασκούσε το αστέρι του.
Αυτές οι δυνάμεις πιθανότατα επιτάχυναν την τροχιακή διάσπαση, φέρνοντας τον πλανήτη όλο και πιο κοντά στο αστέρι μέχρι να καταναλωθεί τελικά.
Το μεγάλο μέγεθος του πλανήτη πιθανότατα έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δραματική φύση της καταστροφής του.
Οι μεγαλύτεροι πλανήτες, όπως οι αέριοι γίγαντες, έχουν μεγαλύτερες βαρυτικές αλληλεπιδράσεις με τα αστέρια τους, γεγονός που μπορεί να επιταχύνει διαδικασίες όπως η τροχιακή αποσύνθεση.
