![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="614" width="1024" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Τα αχαρτογράφητα μεταλλεία του Γραμματικού και η ιστορία τους την περίοδο της κατοχής.
Η παραλία του Λιμνιώνα στην Κεντρική Εύβοια είναι μια πανέμορφη παραλία με βότσαλα αλλά και με πολύ σκούρα βύσσινο-καφέ άμμο.
Η αιγαιοπελαγίτικη παραλία του Λιμνιώνα, οριοθετείται από τις πλαγιές του βουνού σε έναν μεγάλο κόλπο που χωρίζεται σε δύο παραλίες από ένα μεγάλο βράχο.
Ωστόσο, πέρα από την απαράμιλλη ομορφιά της κρύβει και μια μυστηριώδη ιστορία.
Στην περιοχή πάνω από την παραλία, βρίσκονται τα ιταλικής κατασκευής μεταλλεία σιδήρου του Γραμματικού. Τα μεταλλεία αυτά ανήκαν στην οικογένεια Σούτσου.
Ξεκίνησαν να λειτουργούν γύρω στο 1880 διαθέτοντας ατελείωτου μήκους γαλαρίες σε διάφορα επίπεδα, βαθιά κάθετα φρέατα και γέφυρες, ενώ το δίκτυο της σιδηροδρομικής γραμμής που ξεκινούσε από την τοποθεσία στο Γραμματικό έφτανε, σύμφωνα με πηγές, μέχρι την Ραμνούντα, ως το Σέσι και τον Λιμνιώνα, μεταφέροντας το μετάλλευμα στα πλοία.
Η λειτουργία των εγκαταστάσεων σταμάτησε γύρω στο 1920, καθώς κρίθηκε ασύμφορη. Σύμφωνα με άλλες αναφορές, λειτούργησαν μέχρι και το 1930, ενώ οι ντόπιοι διηγούνται ότι στα χρόνια της κατοχής από τη σιδηροδρομική γραμμή, εκτός από μετάλλευμα, φυγαδεύτηκαν άνθρωποι και περιουσίες.
Μαρτυρίες αναφέρουν ότι τα μεταλλεία ίσως χρησιμοποιήθηκαν περιστασιακά και κατά τις δεκαετίες 1920, 1930, 1940, ενώ λειτουργούσαν τακτικά τη δεκαετία του 1910, κάτι που πιστοποιείται και από χαραγμένες επιγραφές στον πυθμένα ενός μεγάλου πηγαδιού των εγκαταστάσεων, όπου αποδεικνύεται η παρουσία ανθρώπων εκεί σίγουρα μέχρι και το 1914.
Κανείς όμως δεν γνωρίζει πλήρως την έκταση τους, ενώ αρκετοί είχαν προσπαθήσει στο παρελθόν να χαρτογραφήσουν την παλαιά σιδηροδρομική γραμμή των Μεταλλείων.
Μια διαδρομή που ακολούθησαν ήταν αυτή που ξεκινούσε προς τη βόρεια πλευρά, λίγο έξω από το Γραμματικό, πηγαίνοντας προς Βαρνάβα, η οποία κατέληγε στη παραλία του Λιμνιώνα, αλλά οι προσπάθειες ήταν μάταιες, αφού και οι Υπηρεσίες παρέπεμπαν η μια στην άλλη μάλλον λόγω έλλειψης πληροφοριών της περιοχής