Για τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές των εφήβων μπορεί να ευθύνονται οι ορμόνες;
Παρότι υπάρχουν πολλές αληθινές βιολογικές και ψυχολογικές αιτίες της κακής συμπεριφοράς στα παιδιά, δυστυχώς κυκλοφορούν επίσης πολλοί μύθοι.
Ίσως η μεγαλύτερη παρεξήγηση ως προς τους παράγοντες που πυροδοτούν την ανεπιθύμητη συμπεριφορά είναι η επίδραση των ορμονών. Πιθανόν να έχετε ακούσει ότι τα μικρά αγόρια από τότε που αρχίζουν να μπουσουλάνε μέχρι τα τέσσερα βιώνουν μια αύξηση της τεστοστερόνης τους. Αυτή είναι μια εξήγηση για τη δύσκολη συμπεριφορά που αντιμετωπίζουν πολλοί γονείς μικρών αγοριών και ίσως γι΄αυτό είναι τόσο διαδομένη ως ερμηνεία.
Δυστυχώς, όμως δεν είναι αλήθεια, αναφέρει η Sarah Ockwell – Smith στο βιβλίο της «Δεν θέλουν τιμωρία, αγάπη θέλουν», εκδόσεις διόπτρα.Η τεστοστερόνη είναι ένα σημαντικό ανδρογόνο ( πιο γνωστό ως ορμόνη του φύλου) που παράγεται τόσο από τους άνδρες όσο και από τις γυναίκες ( στις ωοθήκες και στα επινεφρίδια). Παίζει σημαντικό ρόλο στην οστική πυκνότητα και στη μυϊκή μάζα, όπως και στην ανάπτυξη των χαρακτηριστικών του φύλου.
Νεότερες έρευνες καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: « Η στατιστική ανάλυση απέδειξε μεταβολές στη συγκέντρωση τεστοστερόνης στο σάλιο στην προεφηβική περίοδο της ζωής, με εξαίρεση μια στατιστικά όχι σημαντική μείωση στην ηλικία των επτά ετών, και μια στατιστικά όχι σημαντική μείωση στην ηλικία των εννέα ετών στα κορίτσια. Γενικά, μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το επίπεδο της τεστοστερόνης στο σάλιο των παιδιών προεφηβικής ηλικίας που συμμετείχαν στην έρευνα παρέμεινε σταθερό».
Αυτό σημαίνει ότι η τεστοστερόνη δεν επηρεάζει ποτέ την συμπεριφορά; Ούτε καν κατά τη διάρκεια και μετά την εφηβεία;
Πολλοί την κατηγορούν για διάφορες πτυχές της συμπεριφοράς των έφηβων αγοριών. Ωστόσο, οι έρευνες φαίνεται πως δείχνουν ότι η επίδραση , αν υπάρχει, είναι περιορισμένη.Το 2014, έγινε μια συστηματική ανασκόπηση πενήντα τριών ερευνών, οι οποίες αφορούσαν αγόρια ανάμεσα στα εννέα και τα δεκαοκτώ και εστίαζαν κυρίως στη σχέση μεταξύ επιπέδου τεστοστερόνης και επιθετικότητας.
Τα αποτελέσματα δεν επιβεβαίωσαν ότι το επίπεδο της τεστοστερόνης στα αγόρια συνδεόταν με την ανεπιθύμητη συμπεριφορά, ειδικά με την επιθετικότητα, και οι ερευνητές κατέληξαν: « Δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα μακροχρόνιες έρευνες υψηλής μεθοδολογικής ποιότητας που να επιβεβαιώνουν ότι μεταβολές στο επίπεδο της τεστοστερόνης στη διάρκεια της εφηβείας συνδέονται με στατιστικά σημαντικό τρόπο με τη διάθεση και τη συμπεριφορά των εφήβων».
