Τελειωμό δεν έχει η επιχειρηματική δραστηριότητα στο λόφο που σήμερα υπάρχουν οι εγκαταστάσεις ξενοδοχείου και συνεδριακού κέντρου με την επωνυμία «ΑΝΑΝΤΙ», σ’ έναν χώρο «φυσικού κάλους» ή αλλιώς «το μπαλκόνι των Τρικάλων».
Χαρακτηριστικά που υπάρχουν αντικειμενικά από την ίδια τη μορφολογία του εδάφους.
Μια πολύκροτη ιστορία που ξεκίνησε το 2006 διαδραματίζεται μέχρι σήμερα κι όπως όλα δείχνουν θα είναι στο επίκεντρο για ακόμη πολλά χρόνια . Τότε με πρόσχημα πάντα τα ίδια επιχειρήματα , που εμφανίζονται και σήμερα, περί «αναβάθμιση της περιοχής», «απασχόλησης των δημοτών», «προσέλκυσης επισκεπτών», «προστιθέμενης αξίας» και γενικότερης «ανάπτυξης για όλους», ξεκίνησαν οι εργασίες για την κατασκευή συνεδριακού κέντρου που επεκτάθηκαν και από την ύπαρξη ξενοδοχιακής μονάδας στην κορυφογραμμή– κυριολεκτικά – της συγκεκριμένης περιοχής. Με το κριτήριο ότι η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος είναι αδιαπραγμάτευτη και περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλους όπως αυτή έχουν αδιαπραγμάτευτη αξία η Λαϊκή Συσπείρωση διαφώνησε εξ αρχής στα μεγαλεπήβολα σχέδια του τότε επιχειρηματία.
Αλλεπάλληλες αποφάσεις όλως των δημοτικών αρχών , από τότε εως και σήμερα , «διευκόλυναν» την υλοποίηση και την μεγέθυνση των υπαρχουσών εγκαταστάσεων.
Με την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της επιχείρησης ,πρόσφατα, εμφανίζεται το ενδιαφέρον των νέων ιδιοκτητών για επέκταση των δραστηριοτήτων τους, προκειμένου να δημιουργηθεί τεραστίων διαστάσεων τουριστική επιχείρηση.
Είναι προφανές από τις εξελίξεις ότι η υπάρχουσα δυναμική δεν καλύπτει τα «πλάνα» της επιχείρησης συμφερόντων Σαράντη, αφού το τουριστικό «φορτίο» της περιοχής μας αυξάνεται κι αυτή μπαίνει στο στόχαστρο ανάλογων επενδύσεων.
Έτσι γίνεται πάντα στην καπιταλιστική οικονομία. Το αδηφάγο κυνήγι για περισσότερα κέρδη, προϋποθέτει «μεγιστοποίηση» των όρων για κατάληψη καλύτερων θέσεων στα πλαίσια του άκρατου ανταγωνισμού. Δεν γνωρίζουμε αν θα ήταν ευχαριστημένος ο επιχειρηματίας, ακόμα και αν του παραχωρούσαμε ολόκληρο το λόφο!
Αλλά εδώ γεννιέται το ερώτημα:
Οι ιδιοκτήτες δεν γνώριζαν τι αγόραζαν; Ή για να το θέσουμε διαφορετικά: αφού οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις ήταν περιορισμένων δυνατοτήτων για να εξυπηρετηθούν τα σχέδιά τους, γιατί τις αγόρασαν; Τις αγόρασαν απλά γιατί υπήρχαν όλα εκείνα τα δείγματα για παροχή εγγυήσεων που θα εξυπηρετούσαν τα επιχειρηματικά τους σχέδια. Και ως φυσική ακολουθία σήμερα προκύπτει η «επιθυμία» των ιδιοκτητών για ανταλλαγή ακίνητης ιδιοκτησία Δήμου Τρικκαίων με ακίνητη ιδιοκτησία της Α.Ε. με την επωνυμία «ΑΝΑΝΤΙ», συμφερόντων Σαράντη.
Πριν όμως περάσουμε στη συγκεκριμένη ανταλλαγή , που ήρθε ως κατ’ αρχήν απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, έχει ενδιαφέρον να δούμε την ενδιάμεση «αλληλογραφία» μεταξύ Δήμου και επιχειρηματιών.
Με επιστολή της προς το Δήμο Τρικκαίων η εταιρεία «ΑΝΑΝΤΙ» , την 18/01/2021 , εκδηλώνει το ενδιαφέρον της για την εκποίηση δημοτικού ακινήτου περίπου 18,5 στρεμμάτων που γειτνιάζει με τις υπάρχουσες εγκαταστάσεις με προφανή σκοπό την επέκτασή τους. Δηλώνει , επίσης ξεκάθαρα, την πρόθεσή της να πλειοδοτήσει στην κατά νόμο δημοπρασία που θα προηγηθεί της εκποίησης! Πραγματική επίδειξη οικονομικής δύναμης , κατά το λαϊκότερον «τσαμπουκά» .
Σε μια τέτοια περίπτωση όμως δεν υπήρχαν τα ισχυρά επιχειρήματα που θα διευκόλυναν την απόδειξη ότι υπάρχει όφελος για το Δήμο.
Έτσι η εταιρεία ΑΝΑΝΤΙ επανέρχεται με επιστολή στις 17/05/2021 προς το Δήμο, γνωστοποιώντας την πρόθεσή της για αγορά οικοπεδικών εκτάσεων στην περιοχή της «Πλατείας Βουβής», ίσης αξίας με τη δημοτική έκταση των 18,5 στρεμμάτων, ώστε να πραγματοποιηθεί η ανταλλαγή των ακινήτων αυτών. Αλλά κι αυτή η πρόταση έπασχε ως προς την πειστικότητα για την οφέλειά της.
Έτσι έρχεται η «μεγαλοφυής» ιδέα από το Δήμαρχο της «έξυπνης» πόλης που θα έλυνε το γρίφο. Με εισήγηση της Διεύθυνσης Πολεοδομίας αναφέρεται ότι τα εν καιρώ αγορασμένα οικόπεδα στην πλατεία Βουβής από την επιχείρηση θα χρησιμοποιηθούν για την στέγαση νηπιαγωγείων της ευρύτερης περιοχής που όντως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, και που την λύση του οποίου η Λαϊκή Συσπείρωση διεκδικεί εδώ και χρόνια.
Πλέον η επιχείρηση ανταλλαγής οικοπέδων για γιγάντωση των εγκαταστάσεων του ΑΝΑΝΤΙ αποκτούσε ευαίσθητα κοινωνικά χαρακτηριστικά και έτσι «χρύσωνε το χάπι» για να περάσει στα μαλακά η μεγαλύτερη ακόμα επιβάρυνση του χώρου «φυσικού κάλους» στο λόφο. Έτσι μπορεί πιο εύκολα να δικαιολογηθεί
ως αγαθοεργία η καταφανής εξυπηρέτηση του επιχειρηματία και των συμφερόντων του από τη Δημοτική Αρχή και τις υπόλοιπες παρατάξεις του Δημοτικού Συμβουλίου που την στήριξαν.
Σα να μην έφταναν όλα αυτά , ως «κερασάκι στην τούρτα» ήρθε και η απ’ ευθείας εκμίσθωση δημοτικής έκτασης 464 τ.μ. στην εταιρεία για την εύρυθμη λειτουργίας των υπαιθρίων ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων του συγκροτήματος, δηλαδή με άλλα λόγια την επέκταση των «ξαπλωστρών» γύρω από την πισίνα , με τη δικαιολογία της αποφυγής συγχρωτισμού λόγω πανδημίας!!! Έλεος…
Τέτοιες πολιτικές μέθοδοι ανοίγουν «φάμπρικα» ανταλλαγών εκτάσεων-φιλέτων με πρόσχημα την ανάπτυξη και πατώντας πάνω στην ευαισθησία απουσίας δομών παιδείας , υγείας, πρόνοιας που είναι υποχρέωση του κράτους , αφού όλοι πληρώνουμε γι’ αυτό το σκοπό μέσω της φορολογίας κλπ.
Με το πρόσχημα της ανάπτυξης για όλους σήμερα είναι η εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου για τα μεγαθήρια του τουρισμού , η εκμετάλλευση καλλιεργήσιμων γαιών για τα φωτοβολταϊκά που σπέρνονται σε όλο τον κάμπο , η καταστροφή των δασών και βουνοκορφών για τις ανεμογεννήτριες και πάει λέγοντας . Μια ανάπτυξη για λίγους , για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων , που διευκόλυναν με τους νόμους τους η τωρινή αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις , όπως κι αν αυτοπροσδιορίζονταν η κάθε μια, και προχωράνε ακάθεκτα από τις τοπικές αρχές. Ενώ ταυτόχρονα μια βαρβαρότητα για τον εργαζόμενο λαό με συνθήκες εργασιακής γαλέρας στον τουρισμό , καταστροφή και ξεζούμισμα φυσικού κάλους και πλουτοπαραγωγικών πηγών για τα κέρδη των ομίλων , με το λαό να μη μπορεί καν να «απολαύσει» το δικαίωμα ολιγοήμερων διακοπών , να ξεπαγιάζει το χειμώνα, να πνίγεται με τις βροχές , να καίγεται το καλοκαίρι , να μένει στους πέντε δρόμους με το σεισμό.
