Το άρθρο του Πρωθυπουργού στην εφημερίδα Le Monde αντί να μειώσει τις ανησυχίες της ελληνικής αλλά και ευρωπαϊκής κοινής γνώμης ανοίγει ξανά τις συζητήσεις για ρήξη και σύγκρουση της Ελλάδας με τους συμμάχους της.
Αυτό που θα πρέπει να καταλάβει ο κ.Τσίπρας είναι ότι δεν είναι σταυροφόρος μιας «νέας Ευρώπης» αλλά είναι Πρωθυπουργός μιας χώρας που κινείται στα όρια της χρεοκοπίας και χρειάζεται επειγόντως έξοδο στην ανάπτυξη. Και οι υπουργοί του – οι υπουργοί που ο ίδιος όρισε – μέχρι σήμερα δεν έχουν κάνει το παραμικρό για να καταπολεμηθούν οι κοινωνικές ανισότητες και να μειωθεί η ανεργία. Εκτός αν θεωρεί ότι οι διορισμοί των «δικών τους παιδιών» σε κάθε πιθανή και απίθανη θέση στο δημόσιο είναι πράξη κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι όμορφες κουβέντες λοιπόν για κάτι νέο που όταν θα έρθει θα κάνει τη ζωή μας καλύτερη, είναι πολιτική έκθεση ιδεών που δεν έχουν σχέση με τις ανάγκες των στιγμών και της κοινωνίας.
Κατά τα λοιπά, με το άρθρο στην Monde ο κ.Τσίπρας ανακοινώνει μέτρα και αποφάσεις που για την κυβέρνηση του θεωρούνται ταμπού και κόκκινες γραμμές:
– «Αποδεχθήκαμε να ολοκληρώσουμε με κάποιες μικρές τροποποιήσεις το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων». Ποιες είναι λοιπόν αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις; Και ποιες είναι οι μικρές τροποποιήσεις;
– ‘Εχει συμφωνηθεί «μεγάλη αλλαγή στο ασφαλιστικό σύστημα» η οποία προβλέπει «ενοποίηση ταμείων και κατάργηση πρόωρων συνταξιοδοτήσεων». Ποιες είναι οι μεγάλες αλλαγές, ποιοι θα ωφεληθούν και ποιοι θα επιβαρυνθούν;
– «Συμφωνήσαμε μια μεγάλη μεταρρύθμιση στο ΦΠΑ», καθώς και φόρο στο ηλεκτρονικό στοίχημα,ειδικό φόρο πολυτελείας, έκτακτο φόρο στα πολύ υψηλά κέρδη.
Κατέληξε λοιπόν επιτέλους ο ΣΥΡΙΖΑ «ποιοι είναι πλούσιοι» και μετά από ποιο ποσό έχουμε «πολύ υψηλά κέρδη»; Και ποια είναι η μεγάλη μεταρρύθμιση του ΦΠΑ; Αυτή του Δραγασάκη, αυτή του Βαρουφάκη ή αυτή των συνιστωσών;
