Η ΗΛΕΚΤΡΑ του Σοφοκλή στα Τρίκαλα

Κυριακή 16 Ιουλίου στο Ανοιχτό Θέατρο Φρουρίου στα Τρίκαλα

Προπώληση από την Viva με προσφορά 10 ευρώ για περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων

Την Κυριακή 16 Ιουλίου στις 21.30 θα παρουσιασθεί στα Τρίκαλα, στο ανοιχτό θέατρο Φρουρίου, η τραγωδία του Σοφοκλή «Ηλέκτρα», το όψιμο αριστούργημα του μεγάλου τραγικού ποιητή, που παρουσιάζουν το καλοκαίρι του 2023 η Εταιρεία Τέχνης Ars Aeterna σε συνεργασία με το Θέατρο του Νέου Κόσμου. Η παράσταση, ανεβαίνει σε σκηνοθεσία ΛΙΛΛΥΣ ΜΕΛΕΜΕ και θα παρουσιαστεί πανελλαδική περιοδεία.

Στην «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, Ηλέκτρα και Ορέστης εκδικούνται για το φόνο του Αγαμέμνονα από την Κλυταιμνήστρα και τον Αίγισθο, πληρώνοντας το αίμα με αίμα. Βαθιά επηρεασμένος από την εποχή του (τέλη του 5ου αιώνα), που διακατέχεται από πνεύμα αμφισβήτησης, διερεύνησης και αποδόμησης, ο Σοφοκλής επιλέγει να αφηγηθεί τον μύθο των Ατρειδών μέσα από το υποκειμενικό βλέμμα της Ηλέκτρας. Ένα βλέμμα θρυμματισμένο από τον πόνο και το πένθος, που αντανακλά, μεγεθύνει και ενίοτε παραμορφώνει την πραγματικότητα που την περιβάλλει.

Πρόκειται για μία πραγματικότητα όντως ζοφερή. Ένα σύμπαν που βουλιάζει στην διαφθορά και την αδικία. Ένας κόσμος εντελώς αντιηρωικός όπου τα πάντα έχουν ανατραπεί και η τάξη των πραγμάτων έχει διασαλευτεί επικίνδυνα. Σε αυτόν τον κόσμο, η Ηλέκτρα επιλέγει να αποτελέσει το μοναδικό κύτταρο ζωντανής συνείδησης που δεν θα πάψει να καταγγέλλει στο διηνεκές την ανηθικότητα και την υποκρισία. Αρνείται να αποδεχθεί και να νομιμοποιήσει το φαύλο καθεστώς των σφετεριστών, και η φωνή της αποτελεί μια γενναία και δυναμική πράξη ενεργητικής αντίστασης που ενοχλεί διαρκώς και υπενθυμίζει ακατάπαυστα την ανάγκη για αποκατάσταση της φρικτής αδικίας.

Αυτή η εμμονική προσκόλληση στις αρχές και τα ιδανικά της, θα φθείρει αναμφισβήτητα και την ίδια. Ακινητοποιημένη στον χώρο και τον χρόνο, παλινδρομεί ανάμεσα στο αποτρόπαιο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον που καθυστερεί, χωρίς να μπορεί να κάνει ούτε ένα βήμα μπροστά. Διαδηλώνει τον πόνο της στα πρόθυρα του παλατιού, μεταμορφώνεται σε ζωντανή Ερινύα για τους εγκληματίες και προσδοκεί ανυπόμονα την έλευση του σωτήρα αδερφού. Ο πόνος, το πένθος και η ακόρεστη δίψα της για εκδίκηση μοιάζουν να δημιουργούν ένα τοπίο κινούμενης άμμου που σιγά-σιγά την καταπίνει, όμως εκείνη αδυνατεί να πράξει διαφορετικά. Απομονωμένη και αμετακίνητη, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μια ζωντανή νεκρή, αρνείται να συμβιβαστεί και να υποκύψει, έχοντας ως μοναδικό όπλο την φωνή, την αλήθεια και την πίστη της.

Το αινιγματικό και απροσδόκητο τέλος της τραγωδίας δεν προμηνύει κανένα ευτυχές τέλος, ούτε για την ηρωίδα ούτε για τα πάθη του οίκου της. Ο Σοφοκλής δεν παίρνει θέση για το θέμα της μητροκτονίας που απασχόλησε τόσο τον Αισχύλο, όσο και τον Ευριπίδη. Ως κινηματογραφιστής, εστιάζει τον φακό του στο πρόσωπο της Ηλέκτρας, που μετά τους άγριους πανηγυρισμούς για την ευόδωση του σχεδίου της εκδίκησης, παραμένει παράξενα σιωπηλή, μια κούφια μάσκα, που νιώθει κανείς πως δεν θα ξαναμιλήσει ποτέ πια.