Η ιδέα για “μπάνιο στα βουνά” της Ηπέιρου, γίνεται επιλογή και για το καλοκαίρι

Η Ξηρόλιμνη στην Αστράκα

Μπορεί το ελληνικό καλοκαίρι να ταυτίζεται, παραδοσιακά, με τα νησιά και τη θάλασσα, όμως οι ορεινές ομορφιές της χώρας μας, αποτελούν πρόκληση και μια διαφορετική πρόταση για ελκυστικές διακοπές στις “παραλίες” των βουνών, δίπλα στα βαθύσκιωτα πλατάνια. Στο δίλημμα βουνό ή θάλασσα για τις διακοπές, η περιήγηση σε ορισμένα από το ομορφότερα σημεία της Ηπείρου, στις ορεινές περιοχές της και τα ποτάμια της, η ιδέα για “μπάνιο στα βουνά”, γίνεται επιλογή και για το καλοκαίρι.Το κολύμπι σε υψόμετρο 2000 μέτρων, στη Δρακόλιμνη της Τύμφης, είναι απόλαυση.Η ανάβαση από το Μικρό Πάπιγκο για μια από τις κορυφές της Γκαμήλας, όπου βρίσκεται η περίφημη Δρακόλιμνη, είναι από…
τις πλέον γνωστές ορειβατικές διαδρομές και χρειάζεται περίπου τέσσερις ώρες περπάτημα. Απαιτείται θέληση και δύναμη για να φτάσεις στη Δρακόλιμνη, όμως το μπάνιο ανάμεσα στις κορυφές της Αστράκας, του Πλόσκου και της Γκαμήλας σε “αποζημιώνει”. Εκεί, στα δροσερά νερά της λίμνης, “παρέα” στον επισκέπτη κάνουν οι αλπικοί τρίτωνες, τα αμφίβια μικρά “δρακάκια”, τα οποία λέγεται πως είναι κατάλοιπο της εποχής των παγετώνων στην Ελλάδα και ενδημούν στα νερά της λίμνης.Για τους λιγότερο τολμηρούς ή τους μη εξοικειωμένους με ορεινές πεζοπορίες, υπάρχουν πάντα οι φιλόξενες Κολυμπήθρες, σχεδόν δίπλα στον δρόμο που ενώνει το Μικρό με το Μεγάλο Πάπιγκο. Περίπου στα μισά του δρόμου, μια πετρόκτιστη “πύλη” οδηγεί στο μονοπάτι που κατηφορίζει μέσα στο ρέμα Ρογκοβό και οδηγεί στους καταρράκτες, που τροφοδοτούν τις κολυμπήθρες ή οβίρες, όπως τις αποκαλούν οι ντόπιοι.Πρόκειται για φυσικές “πισίνες”, ενώ τα λεία πέτρινα σκαλοπάτια που τις περιβάλλουν έχουν δημιουργηθεί από τη συνεχή ροή του νερού. Η βουτιά στα παγωμένα νερά, προσφέρει ευεξία και μια ξεχωριστή εμπειρία.Ένας μικρός παράδεισος, είναι κρυμμένος σε υψόμετρο 900 μέτρων στο Ηλιοχώρι του Ζαγορίου και δεν είναι άλλος από τους καταρράκτες της Μπάλντα Ντι Στρίγκα.Ο τόπος αποτελεί ανάσα δροσιάς μέσα στο δάσος βελανιδιάς και πεύκου. Οι τρεις καταρράκτες σχηματίζουν φυσικές “πισίνες” με καθαρά νερά.Στην Ήπειρο, η φύση δημιουργεί και προσφέρει στον καλοκαιρινό επισκέπτη βουτιές και στα ποτάμια της. Ο Αώος ποταμός πηγάζει βόρεια του Μετσόβου, διασχίζει το ανατολικό άκρο του Ζαγορίου, διέρχεται νότια της Κόνιτσας και αφού δεχτεί τα νερά του Βοϊδομάτη στην αριστερή όχθη και του Σαρανταπόρου στην ανατολική, μπαίνει μεταξύ των χωριών Μολυβδοσκέπαστου και Μελισσόπετρας στο αλβανικό έδαφος. Στον κάμπο της Κόνιτσας, αλλά και στο ομώνυμο πέτρινο γεφύρι, ανακαλύπτεις τις όχθες με την ποταμίσια λεπτή άμμο, τα ανάγλυφα βράχια και τα κρυστάλλινα νερά, όπου εκτός από κολύμπι, ο επισκέπτης μπορεί να δοκιμάσει τις επιδόσεις του στο κανόε-καγιάκ.Στην Πρέβεζα, ο Αχέροντας, το “ποτάμι των νεκρών” για τους αρχαίους, που έχει τις πηγές του κοντά στο χωριό Γλυκή, αποτελεί πρόταση “ζωής και χαράς”. Καθώς κυλά ανάμεσα στους ορεινούς όγκους της Δυτικής Ηπείρου, ο ποταμός περνά από ένα στενό φαράγγι που δημιουργούν τα βουνά της Παραμυθιάς και του Σουλίου – γνωστό και ως “στενά του Αχέροντα”. Ο ποταμός είναι ένας από τους πλέον καθαρούς της Ευρώπης, ενώ η ροή του ποικίλλει, σε πολλά σημεία. Όπου είναι ομαλή, σχηματίζονται μικρές λίμνες και νερόλακκοι κατάλληλοι για κολύμπι, παρέα με βίδρες και αχερωνογοβιούς (είδος ψαριού ενδημικού του Αχέροντα).Φυσικό υδρομασάζ θα δοκιμάσετε σε ένα από τα ομορφότερα ποτάμια της Ελλάδας, τον ποταμό Βενέτικο, στα Γρεβενά, ο οποίος αποτελεί παραπόταμο του Αλιάκμονα.Ακολουθήστε τον χωματόδρομο από το χωριό Σπήλαιο, που οδηγεί στην έξοδο του φαραγγιού της Πορτίτσας, όπου βρίσκονται οι παλιοί νερόμυλοι, οι δριτσέλες.Εκεί, σε ένα ειδυλλιακό τοπίο με πυκνή βλάστηση, τα πράσινα νερά του Βενέτικου στρίβουν συνεχώς ανάμεσα στους λείους βράχους, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο ένα φυσικό υδρομασάζ. Αν “φλερτάρετε” με την ιδέα να κάνετε τη διαφορά και να … πάρετε τα βουνά για τις διακοπές σας, περιηγηθείτε σε ορισμένα από τα ωραιότερα σημεία της ορεινής Ελλάδας και κυνηγήστε τη χαρά της ανακάλυψης μέσα από διαδρομές σε ρέματα, ποτάμια, λόγκους και κορφές, προς αναζήτηση της ιδανικής ορεινής “παραλίας”.