Όπως σε όλη τη Θεσσαλία έτσι και στην Κρηνίτσα, τα Χριστούγεννα, έσφαζαν γουρούνια στα περισσότερα νοικοκυριά άλλοι μικρότερα κι άλλοι μεγαλύτερα. Το έθιμο της γουρνουχαράς προξενούσε μεγάλη χαρά για κάθε σπιτικό, γέμιζε το σπιτικό με λίπα, αλλά και κρέας κάτι που ήταν δύσκολο να συντηρηθεί τις άλλες εποχές.Το γουρουνάκι από πολύ νωρίς μεγάλωνε δίπλα στην οικογένεια με αποφάγια, τυρόγαλο που μάζευε η νοικοκυρά από το πήξιμο του γάλακτος για να φτιάξει τυρί και λίγα πίτουρα. Αναλογα με τις ανάγκες της κάθε οικογένεια αναζητούσε γουρουνόπουλα που να αποθηκεύουν πολύ λίπος μέσα από το δέρμα τους, για να φτιαξει τη λίπα, για τις πίτες ή τους τραχανάδες της χρονιάς, διοτι το λάδι ήταν μετρημένο ή γουρουνόπουλα που έδιναν πολύ κρέας για να φτιάξουν τα διάφορα εδέσματα τηγανιές, πρασσοσέλινα, λουκάνικα, κουραμπιέδες κ.ά.
Τα περισσότερα γουρούνια σφάζονταν παρέες – παρέες τη 2η μέρα των Χριστουγέννων ή του Αγίου Στεφάνου. Έτσι βοηθώντας ο ένας τον άλλον τη μέρα της γουρνουχαράς οι ανθρωποι έτρωγαν, έπιναν και γλεντούσαν.
Η κύστη του ζώου αποτελούσε δώρο, για τα μικρά αγόρια του χωριού που περίμεναν, ανυπόμονα, μέχρι να τους την παραδώσουν και μετά από καλό πλύσιμο και φούσκωμα, γινόταν η μπάλα που δεν είχαν και έπαιζαν με την ψυχή τους μέχρι να σπάσε!!!! Μετά έκοβαν τα πόδια και το κεφάλι, τα οποία μαχείρευαν πατσά
ή με πατάτες λεμονάτες στον φούρνο .
Στη συνέχεια θυμάμαι τον πατέρα μου που εγδερνε με επιμέλεια το σφαχτό γιατί το δέρμα το έφτιαχναν γουρνοτσάρουχα .
Αν το γουρούνι ήταν μεγάλο αφαιρούσαν το ψαχνό κρέας και το έκαναν λουκάνικα, τηγανιές, πρασοσελινο, αλευριά σε λίπα , κεφτέδες…..
Μεγάλη ποσότητα του κρέατος γινόταν κιμάς, για τα λουκάνικα η για τις κεφτέδες. Πολλές οικογένειες είχαν μηχανή του κιμά διαφορετικά το εκοβαν με υπομονή σε μικρα τεμαχια και τα χτυπούσαν πάνω σε μια ξύλινη επιφάνεια.
Όταν τελείωναν την κοπή του κρέατος αρχιζάν την ετοιμασία των λουκάνικων . Ανακατεύαν το ψιλοκομμένο κρέας με ψιλοκομμένο πράσο αλάτι πιπέρι και γέμιζαν με την κρεατομηχανή τα καλοκαθαρισμένα έντερα του ζώου .
….