Τα άλογα την κοιτούν με τόση αγάπη, που θαρρείς ότι της μιλούν με το βλέμμα τους. Ακούν τις εντολές της και με χαρά βοηθούν μικρά και μεγάλα παιδιά που αντιμετωπίζουν κινητικά και νοητικά προβλήματα. Η Λίνα Μπιτσιούνη είναι γητευτής αλόγων από την Καλαμπάκα. Με τρόπο που μοιάζει μαγικός εκπαιδεύει άλογα τα οποία συμμετέχουν στη θεραπευτική ιππασία και προσφέρουν τις ξεχωριστές τους υπηρεσίες, σε άτομα που πραγματικά τις έχουν ανάγκη.
«Από μικρή, θυμάμαι, αγαπούσα πολύ τα ζώα και πάντα είχαμε σκυλιά και γάτες, αλλά ποτέ άλογα. Πριν από εννέα χρόνια λοιπόν, η αδελφή μου αποφάσισε να πάρει άλογο, έτσι αποκτήσαμε το πρώτο μας άλογο. Μετά από μερικούς μήνες το άλογο (φοράδα) μας γέννησε και η αδελφή μου, μού είπε: “Λίνα, αυτό το πουλάρι είναι δικό σου!”».
Έτσι άλλαξε η ζωή της Λίνας Μπιτσιούνη, όπως περιγράφει στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, και από τεχνολόγος γεωπόνος, που είναι η βασική ενασχόληση της, πλέον είναι και μια από τις πιο επιτυχημένες εκπαιδεύτριες αλόγων θεραπευτικής ιππασίας.
«Το σημαντικότερο είναι να μπορείς να επικοινωνείς με τα άλογα»
«Σκέφτηκα: “ένα άλογο δικό μου; Πρέπει να μάθω όσα περισσότερα μπορώ”! Έτσι άρχισα να διαβάζω βιβλία και να βλέπω βίντεο. Κάπως έτσι, σε ένα βίντεο, είδα τον Σταυρό Βεργή (Eλληνοαυστραλός εκπαιδευτής) και εντυπωσιάστηκα με αυτά που έβλεπα.
Άλογα δύστροπα, επιθετικά, με πολύ άσχημες συμπεριφορές, μέσα σε λίγες ώρες δουλειάς γίνονταν άλλα άλογα, σαν να βρήκαν έναν άνθρωπο να τα καταλαβαίνει, να μιλάει τη γλώσσα τους. Αυτό μας δίδαξε ο Σταυρός Βεργής: επικοινωνία με το άλογο», ανέφερε η νεαρή γητευτής αλόγων και εξηγεί: «ξεκίνησα να πηγαίνω σε σεμινάρια, στην αρχή ως θεατής και έπειτα ως βοηθός του. Έτσι ξεκίνησα να ασχολούμαι με την εκπαίδευση των αλόγων, με μάγευε όλο αυτό, να βλέπω άλογα να αλλάζουν μέρα με την μέρα».
Σήμερα η Λίνα Μπιτσιούνη έχει έξι άλογα, τα οποία μας συστήνει: «Τη Σάντυ (η αλλιώς το λατρίνι), τη Γιασμίν, την Ντάνα, τη Μαρλίν, το μικρό μας το μωρό, την Αζίρα και τελευταίο τον επιβήτορα του στάβλου, KataneAmir! Το καθένα από αυτά με ξεχωριστή θέση στην κάρδια μου».
«Η βία έχει μόνιμες, αρνητικές επιπτώσεις πάνω στο άλογο»
Με περισσή αγάπη, μιλάει για τις δυσκολίες, αλλά και για τις υπέροχες στιγμές που ζει κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης αλόγων. «Η επικοινωνία με το άλογο είναι ό,τι πιο σημαντικό και αυτό που αγνοούμε πιο συχνά. Χωρίς σωστή (ή καθόλου) επικοινωνία, καταλήγουμε στο να χρησιμοποιήσουμε βία και αυτή δεν αποφέρει ποτέ καλά αποτελέσματα, σίγουρα έχει αρνητικές επιπτώσεις πάνω στο άλογο, στις περισσότερες των περιπτώσεων μόνιμες. Αναμφίβολα όλα τα άλογα δεν είναι ίδια. Υπάρχουν άλογα που ίσως έχουν κακοποιηθεί ή εκπαιδευτεί με βίαιο τρόπο. Εκεί σίγουρα είναι πιο δύσκολος ο ρόλος μας, γιατί το άλογο ίσως αντιδράσει με επιθετικότητα (κλωτσιές, δαγκωματιές κ.α.) και αυτό συμβαίνει γιατί αυτή είναι η άμυνά του στις άσχημες συμπεριφορές και συνθήκες. Καλούμαστε, λοιπόν, εμείς με θετική πάντα προσέγγιση και με μεγάλη επιμονή να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους, όσος χρόνος και αν χρειαστεί», επισήμανε.
Θεραπευτική ιππασία: Η στοργή είναι στη φύση του αλόγου, όπως και η ενσυναίσθηση
Σχετικά με τη θεραπευτική ιππασία και τα οφέλη της σε άτομα με ξεχωριστές ικανότητες και κινητικές δυσκολίες, η επιτυχημένη εκπαιδεύτρια είπε πως: «Η στοργή είναι στη φύση του αλόγου, όπως και η ενσυναίσθηση, ο συντονισμός με την ενέργεια του άλλου, γι’ αυτό και το άλογο μπορεί να δίνει πληροφορίες χωρίς λόγια στην εν γένει και ειδικότερα στην θεραπευτική σχέση. Επίσης, η κίνηση του αλόγου προσομοιάζει πολύ στην ανθρώπινη κίνηση και με αυτόν τον τρόπο μπορούν να βοηθηθούν άτομα με κινητικές δυσκολίες».
Αυτό όμως που τη συγκινεί περισσότερο από όλα στην ενασχόληση της με τα άλογα είναι η πρόθεσή τους να την ευχαριστήσουν κάνοντας αυτό που τους ζητάει.
«Με συγκινεί πραγματικά όταν τα άλογα κάνουν πράγματα για σένα τα οποία είναι ενάντια στη φύση τους. Ξέρετε ότι το άλογο από τη φύση του είναι ζώο θήραμα, όταν δεν έχει πόδια δεν μπορεί να τρέξει, άρα πεθαίνει και όταν εγώ του ζητάω να ξαπλώσει, δηλαδή “του παίρνω τα πόδια”, είναι σαν να πεθαίνει. Φανταστείτε λοιπόν πόσο με εμπιστεύεται για να το κάνει… Αυτό βέβαια για να γίνει θέλει χρόνια δουλειάς»υπογραμμίζει.
Ένας από τους σημαντικότερους όμως λόγους, για τον οποίο αποφάσισε να ασχοληθεί με την εκπαίδευση, είναι διότι όπως της δίδαξε ο δάσκαλος της, ήθελε να βοηθήσει τα ίδια τα άλογα. «Δεν το κάνουμε για να βοηθήσουμε ανθρώπους που έχουν πρόβλημα με τα άλογα, αλλά για να βοηθήσουμε άλογα που έχουν πρόβλημα με τους ανθρώπους»είπε ότι της τόνιζε συνεχώς.
«Τα άλογα μού έχουν αλλάξει την ζωή και πλέον δεν μπορώ να τη φανταστώ χωρίς αυτά! Σήμερα, μπορώ να φανταστώ να μην δουλεύω πάνω στο επάγγελμα μου, αλλά όχι να μην δουλεύω με τα άλογα…» εκμυστηρεύεται η νεαρή γητευτής.
Αλεξάνδρα Χατζηγεωργίου (ΑΠΕ-ΜΠΕ)
