Δεν τρώμε πάντα δείπνο ως οικογένεια, αλλά θα φάμε όποτε μπορέσουμε. Και κάθε βράδυ η γυναίκα μου και εγώ ρωτάμε τα 3 παιδιά μας για την ημέρα τους. «Πώς ήταν η μέρα σας;» ρωτάμε και φυσικά τα δύο μεγαλύτερα παιδιά μας (ηλικίας 10 και 8 ετών) σηκώνουν τους ώμους ενώ το 3χρονο μας κοιτά περίεργα. Στη συνέχεια, κοιτάνε το φαγητό και ζητάνε πίτσα.
Όλα αυτά είναι φυσιολογικά, βέβαια. Έχω μια καλή σχέση με τα παιδιά μου, αλλά η πραγματικότητα είναι οτι η συζήτηση στο δείπνο ήταν πάντα μια πρόκληση. Και μερικές φορές αναρωτιέμαι αν αυτό σημαίνει ότι κάνω κάτι λάθος.
Τις προάλλες σκεφτόμουν την ιστορία τρων αδερφών Bert και John Jacobs, 2 αδερφών που έχουν μια επιχείρηση και πλέον είναι δισεκατομμυριούχοι. Σύμφωνα με το νέο τους βιβλίο με τίτλο «Η ζωή είναι ωραία», η μητέρα και ο πατέρας τους βρέθηκαν σε μεγάλο ατύχημα κατά τη διάρκεια των πρώτων σχολικών ετών τους. Η μητέρα τους γλίτωσε με λίγα μόνο σπασμένα οστά, αλλά ο πατέρας τους έχασε τη χρήση του δεξιού χεριού του. Από τότε άλλαξε εντελώς η ζωή τους. Ο πατέρας τους φώναζε περισσότερο, και προσπαθούσε να προσαρμοστεί στη νέα του ζωή με μόνο ένα χέρι εργασίας. Αλλά η μητέρα τους προσπάθησε μια διαφορετική προσέγγιση, μια πιο αισιόδοξη.
Κάθε βράδυ ρωτούσε και τα 6 παιδιά της μια απλά ερώτηση: «Πες μου κάτι καλό που σου συνέβη σήμερα».
Σύμφωνα με τους αδελφούς Jacobs, άλλαζε η διάθεση του καθενός κατευθείαν. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης με το Business Insider, ο John Jacobs εξήγησε ότι αυτή η καθημερινή δραστηριότητα τους εμπόδιζε να αναπτύξουν τη νοοτροπία ενός θύματος που λέει: «Αχ, δεν θα πίστευες αυτό το φρικτό πράγμα που μου συνέβη σήμερα». Αντί να διαμαρτύρονται για ένα δάσκαλο ή μια δύσκολη εργασία στο σπίτι, ο John είπε ότι γελούσε για ένα ανόητο κούρεμα ή ένα δημιουργικό σχολικό project.
Δεν μπορώ παρά να διαβάσω τις εμπειρίες τους και να συνειδητοποιήσω ότι αυτό ακούγεται πολύ διαφορετικό από τις αντιδράσεις που παίρνω από τα παιδιά μου κάθε βράδυ. Προσπαθώ να καταλάβω μήπως φταίει η ίδια η διατύπωση της ερώτησης και αναρωτιέμαι αν αυτό μπορεί να δουλέψει και στο σπίτι μου.
Σύμφωνα με τους αδελφούς Jacbos, το ερώτημα που έθετε η μητέρα τους κάθε βράδυ στο τραπέζι τους βοήθησε να δημιουργήσουν τη μελλοντική τους εταιρεία. Τους έδειξε ότι παρά τις συνθήκες, η αισιοδοξία είναι μια θαρραλέα επιλογή. Αυτή η προοπτική της ζωής έγινε ο κορμός της εταιρείας, η αποστολή της οποίας είναι η εξάπλωση της δύναμης της αισιοδοξίας, με τη φράση «Η ζωή δεν είναι τέλεια. Η ζωή δεν είναι εύκολη. Η ζωη ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ.»
Τώρα ξέρω ότι μερικοί από εσάς μπορεί να θυμώνετε αυτήν τη στιγμή, ειδικά αν παλεύετε με θέματα ψυχικής υγείας. Σας καταλαβαίνω. Έχω αγωνιστεί με την κατάθλιψη και το άγχος για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, και ξέρω ότι απλά το να σηκωθείς από το κρεβάτι μπορεί να γίνει μια τεράστια πρόκληση.
Δεν γίνεται όμως να μην αναρωτιέμαι μήπως αυτή η απλή ερώτηση μπορεί να γίνει ο καταλύτης στις ζωές των μικρών παιδιών μου. Ίσως θα τα προετοιμάσει καλύτερα για τον κόσμο και τα βοηθήσει να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψη και το άγχος, ή ίσως αυτό να είναι ένα εργαλείο που θα τους βοηθήσει να το ξεπεράσουν ή τουλάχιστον να το διαχειριστούν καλύτερα.
Όταν θα πάω σπίτι απόψε και τα 3 μου παιδιά κάτσουν στο τραπέζι, θα τους ρωτήσω «Πες μου κάτι καλό που σου συνέβη σήμερα». Και εάν χρειαστεί θα τα βοηθήσω να βρουν την απάντηση. Πάω να τους πω κάτι καλό που συνέβη και σε εμένα. Και έπειτα ελπίζω ότι αυτό αλλάζει την προοπτική τους στη ζωή, έστω και λίγο, όπως και για τον Bert και τον John Jacobs.
Επιμέλεια κειμένου για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή
πηγή :http://babyradio.gr/goneis/erotisi-pou-prepi-na-kanete-kathimerina-sta-pedia-sas/
