Ο εγκλεισμός των παιδιών στο σπίτι και η τηλεκπαίδευση αύξησε εκθετικά τον χρόνο χρήσης οθονών σε καθημερινή βάση.
Μελέτες αναφέρουν ότι παιδιά που εκτίθενται σε οθόνες ηλεκτρονικών συσκευών για περισσότερο από δυο ώρες συνεχόμενα καθημερινά, εμφανίζουν συμπτώματα (οφθαλμολογικό σύνδρομο λόγω χρήσης Η/Υ), όπως κούραση και έντονες ενοχλήσεις στα μάτια, θόλωση της όρασης, διπλή όραση, δυσκολία συγκέντρωσης, πόνους στον αυχένα, δάκρυσμα κ.ά. Όλα αυτά προκαλούνται από υπέρμετρη χρήση, κακή ρύθμιση των οθονών, κακή στάση σώματος, αδιόρθωτα οφθαλμολογικά προβλήματα, μπλε ακτινοβολία κ.ά. Πέρα από τις οφθαλμολογικές εκδηλώσεις, η υπέρμετρη χρήση των οθονών, οδηγεί σε πρώιμη παχυσαρκία, διάσπαση προσοχής, διαταραχές του ύπνου, νευρικότητα, διαταραχές συμπεριφοράς και εθισμό. Η «νομιμοποίηση» της πολύωρης χρήσης του διαδικτύου από πολύ τρυφερές ηλικίες, έχει αυξήσει κάθετα όλα τα παραπάνω συμπτώματα, από μικρές/προσχολικές ηλικίες ακόμη.
Τα παιδιά μπορούν εύκολα να εθιστούν στις ηλεκτρονικές συσκευές
«Σήμερα, τα παιδιά μαθαίνουν να χρησιμοποιούν μια ηλεκτρονική συσκευή πριν ακόμη περπατήσουν ή μιλήσουν. Οι ηλεκτρονικές συσκευές εισβάλλουν νωρίς και ανεξέλεγκτα στη ζωή τους και την αλλάζουν. Τα κάνουν λιγότερο κινητικά, περιορίζουν το ελεύθερο παιχνίδι τους, τα κάνουν εσωστρεφή, νευρικά, ενώ καταπονούν ένα ανώριμο ακόμη οπτικό σύστημα. Αν και οι γονείς ανησυχούν, σε κάθε σπίτι υπάρχουν πολλές ηλεκτρονικές συσκευές, με τις οποίες το παιδί μπορεί να έρθει εύκολα σε επαφή και να εθιστεί στη χρήση τους» σημείωσε ο κ. Κοζέης.
Πότε πρέπει να ελέγχεται η όραση των παιδιών;
«Σε έναν κόσμο που το οπτικό σύστημα των παιδιών καλείται να σηκώσει βάρη, νωρίς και πάνω από τις δυνάμεις του, πρέπει να το ελέγχουμε, να το φροντίζουμε και να το προστατεύουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα. Οι έλεγχοι αυτοί πρέπει να ξεκινούν από το μαιευτήριο και να επαναλαμβάνονται στο πρώτο, τρίτο, πέμπτο και έβδομο έτος της ζωής του παιδιού», ανέφερε ο κ. Κοζέης.
Παράλληλα, επισήμανε ότι χρειάζονται επαναληπτικοί έλεγχοι επειδή το παιδί αναπτύσσεται ψυχοσωματικά και μαζί αναπτύσσεται και η όρασή του. «Ένα παιδί βλέπει σαν ενήλικος μετά τα 9 πρώτα χρόνια της ζωής του. Μέχρι τότε, κάθε ηλικία έχει τη δική της φυσιολογική όραση, που είναι διαφορετική από αυτή του ενηλίκου. Τέλος, να θυμόμαστε, ότι τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη από περισσότερες και τελειότερες ηλεκτρονικές συσκευές, αλλά από περισσότερο χρόνο για παιχνίδι, προσωπικές στιγμές και κουβέντα με τους γονείς, φίλους και δασκάλους τους», πρόσθεσε ο κ. Κοζέης.
Προτάσεις για τα παιδιά που κάνουν τηλεκπαίδευση
Μέχρι να βγούμε από αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση που ζούμε, ο κ. Κοζέης προτείνει:
– Η δια ζώσης τηλεκπαίδευση στα προσχολικά παιδιά να περιοριστεί στο ελάχιστο (όχι πάνω από μια ώρα), ενώ στα σχολικά παιδιά θα πρέπει να περιοριστεί στα απολύτως απαραίτητα μαθήματα.
– Η χρήση οθονών για ψυχαγωγικούς λόγους να επιτρέπεται μόνο στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, για λίγο και με πολλά διαλείμματα.
– Να αποφεύγεται η τηλεκπαίδευση μέσω κινητού τηλεφώνου. Οι μεγαλύτερες οθόνες ξεκουράζουν τα μάτια.
– Κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων, τα παιδιά πρέπει να σηκώνονται από την καρέκλα και να κινούνται μέσα στο σπίτι, να κοιτάζουν έξω από το παράθυρο, με σκοπό να αλλάζουν τον εστιασμό τους.
– Κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων πρέπει να ενυδατώνουν τα μάτια τους με ειδικά τεχνητά δάκρυα.
– Τέλος, για οποιοδήποτε σύμπτωμα που επιμένει, να ζητείται άμεσα η γνώμη ενός ειδικού παιδοοφθαλμιάτρου.
(ΑΠΕ-ΜΠΕ)
