Συμπολίτισσες και συμπολίτες μου, συνδημότισσες και συνδημότες μου, με πιο απλά λόγια συνάνθρωποί μου, άνθρωποι του τόπου μου!
Την Κυριακή που μας πέρασε, την 1η του Οκτώβρη (καλό μας μήνα, εύχομαι, κι άλλο κακό να μην μας βρει…) μία φίλη αγαπημένη πολλών χρόνων πια, εκεί που ήμασταν μετά την εκκλησία σ’ έναν καφέ της παρηγοριάς, δηλαδή σ’ ένα μνημόσυνο, για να συμπαρασταθούμε σε έτερες αγαπημένες μας γυναίκες που έχασαν τη μάνα τους πριν έναν χρόνο, γύρισε και μου ‘πε μια σύντομη ιστορία, που θα τη μοιραστώ μαζί σας:
«Σε κάποιες εκλογές κάποτε, κατέβηκε υποψήφιος ένας πολύ αγαπητός άνθρωπος σ’ ένα χωριό. Κάποια στιγμή λίγες μέρες πριν την κάλπη, τον ρώτησε η γριά μάνα του: ‘Πιδάκι μ’, είπες τ’ς σχωριανοί ότ’ είσι στις εκλουγές;’ Κι αυτός της απάντησε: ‘Δεν χρειάζιτι μωρ’ μάνα, έχου πρόσωπου ιγώ!’» Βλέπετε τον ήξεραν όλοι, κι όπως προείπα, ήταν άνθρωπος αγαπητός. Ε, λοιπόν, αυτόν τον άνθρωπο δεν τον ψήφισε κανένας, ούτε ένας! Κι όταν πήγε και συζήτησε το παράπονό του με τη μάνα του, γύρισε η σοφή γερόντισσα και του είπε: «Αφού πιδάκι μο δεν τ’ς είπες σι κανέναν ότ’ είσι στις εκλουγές, πώς να το ‘ξεραν οι ανθρώπ’; Τους ζήτ’σες να σε ψ’φίσουν; Όχι. Ε, κι αυτοί ψήφ’σαν όπ’ ήξιραν μιτά.»
Οπότε, απ’ αυτή τη διδακτική ιστορία του θυμόσοφου λαού μας ορμώμενη, αποφάσισα να σας συστηθώ ξανά και να σας πω γιατί «κατεβαίνω» στις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Με λένε Κατερίνα, ή όπως με αναγράφει η ταυτότητά μου Αικατερίνη Ευαγγέλου, του Παναγιώτη. Ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου, δεν ήταν απ’ τα μέρη μας. Από ‘δω, γέννημα θρέμμα Μουζακιώτισα, είναι η μανούλα μου, η δημοσιογράφος η Παρασκευή η Μητροπούλου, το γένος Νικολάου Γούλα. Γεννήθηκα στην Ελλάδα, στην Αθήνα, στο δεύτερο μισό του προηγούμενου αιώνα, όπως μου αρέσει να λέω, γιατί σε μια γυναίκα δύο πράγματα δε ρωτάνε: την ηλικία της και τα κιλά της! Βαφτίστηκα και είμαι Χριστιανή Ορθόδοξη. Μεγάλωσα και πήγα σχολείο εδώ, σ’ αυτόν τον μαγευτικό τόπο της Θεσσαλίας, της Καρδίτσας – στο Μουζάκι. Τα παιδικά και τα εφηβικά μου χρόνια δύσκολα, για πολλούς λόγους, τα έζησα μεταξύ Δυτικής Θεσσαλίας και Αθηνών. Ο τόπος της καρδιάς μου, όμως, πάντα ήταν το Μουζάκι. Κι ό,τι κι αν έκανα πάντα εδώ επέστρεφα. Εδώ απάγκιαζα και ξεκουραζόμουν από την πίεση της καθημερινότητάς μου και της ζωής μου, εδώ ηρεμούσα, κοντά στη μάνα και τα τέσσερα αδέρφια μου. Κι έτσι τα ‘φερε ο Θεός κι εδώ αγάπησα μ’ όλη μου την καρδιά τον άντρα μου, τον Κωνσταντίνο Κίσσα, του Στέφανου, με καταγωγή από τα Κουμπουριανά της αγαπημένης μας Αργιθέας, έναν άντρα του μόχθου, καθότι εργάζεται στις οικοδομές από νέο παιδί. Και παντρευτήκαμε και κάναμε οικογένεια κι έχουμε ένα γιο, το μοναχοπαίδι μας που είναι η ζωή μας όλη. Κι έκτοτε, τα τελευταία 15 σχεδόν πια χρόνια, ζω μόνιμα στο Μουζάκι, επιτέλους! Και είμαι η Κατερίνα Ευαγγέλου – Κίσσα, ή αλλιώς η Κώσταινα, όπως με φωνάζουν κάποιες γερόντισσες εδώ στη γειτονιά! Μεγάλη μου τιμή και ξεκάθαρη επιλογή μου η χρήση και του επιθέτου του συζύγου μου, γιατί είμαι λίγο παλιακιά εγώ στις παραδόσεις μας, κι ήθελα να τιμήσω μ’ αυτή την επιλογή τον σύζυγό μου και τα πεθερικά μου, ήθελα να φέρω κι εγώ το επίθετο που έχει το παιδί μου.
Στη ζωή μου είχα τη μεγάλη τύχη να σπουδάσω. Διάλεξα την Κοινωνιολογία, γιατί ανέκαθεν αγαπούσα τον άνθρωπο και ιδιαίτερα τις πιο ευπαθείς ομάδες όπως είναι τα παιδιά, οι γυναίκες, οι ηλικιωμένοι… Μ’ απασχολούσαν τα θέματα της κοινωνίας μας κι ήθελα να μάθω πώς φτάσαμε να είναι έτσι δομημένη, από πού πηγάζουν τα προβλήματα, πώς γίνεται να αντιμετωπιστούν. Επειδή, όμως, είμαι άνθρωπος με πνεύμα φιλομαθές και ανήσυχο, σπούδασα κι άλλα πράγματα, που θεωρούσα ότι θα με θωρακίζανε στον αγώνα μου για επιβίωση, θα μου εξασφάλιζαν ένα καλό επίπεδο διαβίωσης και θα μου προσφέρανε γνώσεις που θα χρησίμευαν να βοηθήσω κι άλλους ανθρώπους ώστε κάτι καλύτερο να καταφέρουν και στις δικές τους ζωές, στον δικό τους καθημερινό αγώνα. (Στο τέλος του κειμένου έχω ένα βιογραφικό μου, πιο αναλυτικό, για όσους ενδιαφέρονται.)
Και μιας και ανέφερα τη λέξη «αγώνα», θα μοιραστώ μαζί σας το εξής: Με ρωτούν πολλοί συντοπίτες μου «πώς πάει ο αγώνας», εννοώντας -οι περισσότεροι με γνήσιο ενδιαφέρον- πώς τα πάω με την υποψηφιότητά μου και αν μαζεύω ψήφια, όπως τα λέμε και στο Μουζάκι. Η πρώτη μου αντίδραση είναι συνήθως να χαμογελάσω. Κι έπειτα εξηγώ ότι δεν αγωνίζομαι. Και για να μην πείτε πως «πάτησα αυλακιά» και το ‘χω χαμένο, «πού παένς μα χωρίς αγώνα, τι κατέφκες στις εκλογές μετά», θα σας πω τι σημαίνει αυτό.
Αγώνας για μένα είναι η εργασία, η δουλειά. Ο τίμιος ιδρώτας του προσώπου όλων εκείνων που παλεύουνε με κόπο να βγάλουν την κάθε μέρα, να ζήσουν μ’ αξιοπρέπεια χωρίς να ζητιανεύουν τα προς το ζην, που μοχθούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και να τα βοηθήσουν στη δική τους την πορεία της ζωής. Αγώνας για μένα είναι να παλεύεις να σταθείς όρθιος ενάντια σε κάποια ασθένεια. Αγώνας για μένα είναι η σπουδή και η εμπειρία που γίνεται πράξη και δεν μένει στα λόγια και τη θεωρία. Αγώνας για μένα είναι η διεκδίκηση της ελευθερίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των κοινωνικών παροχών, της αλληλεγγύης, του εθελοντισμού, της ισοτιμίας, της ισότητας, της εξάλειψης κάθε μορφής βίας. Αγώνας για μένα είναι η συνεχής προσπάθεια να μην διαβρωθεί η ψυχή και το μυαλό μας από την ευκολία της κατανάλωσης, από το χρήμα, από την κακία, από τη ζήλεια, από το προσωπικό συμφέρον.
Αγώνας δεν είναι το να επηρεάσω τον κόσμο -λέγοντας αλήθειες ή ψέματα- για να εκλεγώ ή για να επανεκλεγώ. Αγώνας δεν είναι να εφαρμόζω παρασκηνιακές πρακτικές για να φέρω το αποτέλεσμα που επιθυμώ. Αγώνας δεν είναι να κάνω απολίτιστες μικροπολιτικές στην πλάτη κανενός για να δημιουργήσω εντυπώσεις. Αγώνας δεν είναι να παρέχω μικροεξυπηρετήσεις και διευκολύνσεις -είτε είμαι ήδη αιρετός είτε υποψήφιος- για να εξασφαλίσω την εκλογή ή την επανεκλογή μου. Αγώνας δεν είναι να ξημεροβραδιάζομαι προεκλογικά σε καφέδες, τσίπουρα, τραπεζώματα, πανηγύρια, εκκλησιασμούς… Αγώνας δεν είναι να βγάλω ένα σκασμό κάρτες, να σταυρώσω και να μοιράσω ψηφοδέλτια, να στείλω προεκλογικά μηνύματα στα κινητά (με ποιο δικαίωμα, αλήθεια;), να παίρνω τηλέφωνο όλον τον κόσμο και τον ντουνιά στο σπίτι του για να ζητήσω ψήφο, κόσμο που μπορεί να μην του έχω πει ούτε καλημέρα την προηγούμενη τετραετία και γενικότερα…
Θα μου πείτε, πώς θα μάθει ο κόσμος ότι κάποιος είναι υποψήφιος αν δεν κάνει τίποτα; Μα εννοείται πώς θα κάνει. Και σε καφέ θα πάει, και κάρτες θα μοιράσει, και στον κόσμο θα μιλήσει. Αλλά με αξιοπρέπεια. Με εκείνο το αρχαίο ημών «παν μέτρον άριστον». Με αιδώ – κοινώς, για να το πω τελείως στην καθομιλουμένη, να έχουμε λίγη τσίπα πάνω μας. Με συνέπεια. Με σεβασμό. Δεν γίνεται να θυμόμαστε τους ψηφοφόρους μόνο όταν θέλουμε την ψήφο τους. Κι αυτή μου η τοποθέτηση παίρνει μπάλα, όπως λέμε, ισχύει δηλαδή και για μένα την ίδια, γιατί κι εγώ είμαι ψηφοφόρος εκτός από υποψήφια. Εν ολίγοις, δεν θα κάνω αυτά που κοροϊδεύω.
Η αναζήτηση ψήφων συνηθίζεται να λέγεται ψηφοθηρία. Ξέρετε τι σημαίνει ψηφοθηρία; Να σας πω. Όχι κάτι καλό. Σημαίνει την προσπάθεια για προσέλκυση ψηφοφόρων με μεθόδους αθέμιτες και ηθικά επιλήψιμες (για παράδειγμα, με υποσχέσεις ή παροχή ανταλλαγμάτων). Σημαίνει ότι ο υποψήφιος είναι ο κυνηγός και οι ψηφοφόροι τα κουνέλια, που θαμπώθηκαν από το φως των προβολέων του οχήματός του κι έμειναν παγωμένα, αδύνατα να αντιδράσουν, για να τα τσακώσει.
Μακριά από μένα κι ας είναι κι έναν πόντο! Αντισταθείτε στην ψηφοθηρία. Μην θαμπώνεστε. Ψηφίστε με συνείδηση, όχι από συνήθεια ή υποχρέωση.
Την απόφασή μου να δεχτώ την πρόσκληση του Δημάρχου Μουζακίου κι εκ νέου Υποψήφιου Δημάρχου Μουζακίου κου Θεοφάνη Στάθη, για να συμμετέχω με το συνδυασμό ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ ως Υποψήφια Σύμβουλος Δημοτικής Κοινότητας Μουζακίου -και για να το πω όπως το λέμε καθημερινά μεταξύ μας, στο Τοπικό Μουζακίου- δεν πάρθηκε ελαφρά τη καρδία.
Πάρθηκε γιατί εκτίμησα την πρόθεση και το όραμα του Δημάρχου να στελεχώσει την επόμενη μέρα με πρόσωπα που θεωρεί ικανά να κάνουν τη διαφορά. Η πίστη του σε μένα με τιμά.
Πάρθηκε με την αμέριστη στήριξη της οικογένειάς μου, με πλήρη συνείδηση της ουσίας αυτής της πράξης, με καθαρή τη βούλησή μου. Ποια είναι αυτή η βούληση; Πολλή απλή. Όχι, δεν θα σας φέρω θάλασσα. Όχι δεν έχω μαγικό ραβδί για να κάνω μέσα σε μια νύχτα το Μουζάκι τη γη της επαγγελίας.
Το Μουζάκι, όμως, είναι το κέντρο του κόσμου. Του δικού μου κόσμου, του άντρα μου, του παιδιού μου, των συγγενών μου, των φίλων μου, των συντοπιτών μου Μουζακιωτών. Και ζώντας εδώ όλα αυτά τα χρόνια ξέρω τα προβλήματά μας, τι έγινε και δεν μας αρέσει, τι δεν έγινε και το περιμένουμε ακόμα. Ξέρω τους προβληματισμούς κάθε μάνας, την αγωνία κάθε πατέρα. Ξέρω τις ανάγκες της αγοράς μας. Ξέρω πώς είναι τα σχολειά μας. Ξέρω το έργο των Συλλόγων μας. Ξέρω τις ελλείψεις μας. Ξέρω, το έχω ζήσει την κάθε μου μέρα, πόσο όλοι σας αγαπάτε αυτόν τον τόπο, πόσο όλοι σας θέλετε γι’ αυτόν τον τόπο να γίνει το καλύτερο, πόσο όλοι σας θέλετε να υπάρξουν οι υποδομές κι οι ευκαιρίες να μείνουν εδώ και τα παιδιά σας. Ξέρω, γιατί το έχω ζήσει την κάθε μου μέρα, πόσο απογοητευμένοι είναι οι νέοι μας, πόσα κούφια λόγια ακούστηκαν, πόσες υποσχέσεις δόθηκαν που δεν τηρήθηκαν. Ξέρω, γιατί το έχω ζήσει κι εγώ μαζί σας, πόσο απογοητευμένοι είμαστε όλοι μας από πολιτικούς και πολιτικές.
Όχι, δεν θα σας υποσχεθώ τίποτα. Χορτασμένοι είμαστε όλοι από υποσχέσεις. Θα σας πω μόνο με βεβαιότητα ότι εγώ θα δουλέψω με πείσμα και δύναμη για σας και τον τόπο μας. Με ξεκάθαρες κουβέντες, με ενημέρωση, με επικοινωνία μεταξύ μας την κάθε μας μέρα. Με το σπίτι μου ανοιχτό για όλους και το μυαλό μου και τις δυνάμεις μου στην υπηρεσία της κοινωνίας στην πόλη μας. Αυτό νομίζω αρκεί.
Γι’ αυτό δεν ζητάω την ψήφο σας για να εκλεγώ και να καμαρώνω πως τάχα κάτι έγινα και να αράξω. Είμαι ήδη κάτι. Έχω ήδη διανύσει μια μακρά πορεία, δεν περιμένω να ολοκληρωθώ ως άνθρωπος και να καταξιωθώ μέσα από την πολιτική. Το εναντίον, όλα όσα είμαι τα θέτω στη διάθεση του κοινωνικού συνόλου και μέσα από ένα άλλο μετερίζι. Είμαι η Κατερίνα Ευαγγέλου – Κίσσα, Ελληνίδα και φιλόπατρις μέχρι το κόκαλο, χριστιανή, σύζυγος, μάνα. Είμαι η Κατερίνα Ευαγγέλου – Κίσσα, Κοινωνιολόγος, λάτρης της ελληνικής γλώσσας και των γραμμάτων, της ελληνικής υπαίθρου και της παραδοσιακής μας μουσικής, των ηθών και των παραδόσεων της πατρίδας μας. Είμαι η Κατερίνα Ευαγγέλου – Κίσσα, Συγγραφέας, γιατί αγαπώ να μοιράζομαι τις ιστορίες που γεννά το μυαλό μου.
Το μόνο μου όφελος μέσα από την επίπονη και δύσκολη πορεία που έπεται με τη συμμετοχή μου στα κοινά, δεν είναι προσωπικό. Είναι πως θα χαρώ κι εγώ μαζί με όλους σας για ό,τι καταφέρω να επιτύχω για τον τόπο μας, από το πιο μικρό ως και το πιο μεγάλο.
Για όλα αυτά ζητάω να με στηρίξετε. Θα με βρείτε πρώτη στο ψηφοδέλτιο του συνδυασμού μας στο Τοπικό.
Η καλή επιτυχία που μου εύχεστε είναι στα δικά σας τα χέρια.
Κατερίνα Ευαγγέλου-Κίσσα
Κοινωνιολόγος-Συγγραφέας
Υποψήφια Τ.Κ. Μουζακίου με το συνδυασμό «Νέα Πορεία»
——————————————————————————————————
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ: Η Κατερίνα Ευαγγέλου-Κίσσα γεννήθηκε στην Αθήνα. Το Μουζάκι είναι η γενέθλια γη της μητέρας της και ο τόπος που μεγάλωσε και γαλουχήθηκε και η ίδια. Τα τελευταία 15 χρόνια ζει μόνιμα εδώ, με το σύζυγο και το παιδί της.
Σπούδασε Κοινωνιολογία και Διοίκηση Οργανωτικής Συμπεριφοράς (Management OrganizationalBehavior). Έχει παρακολουθήσει πληθώρα σεμιναρίων και επιμορφωτικών προγραμμάτων σχετικών με το Marketing, τη Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού, τη Διαχείριση Κρίσεων, τα Πρότυπα Συστήματα Διαχείρισης Ποιότητας ISO 9000 και τέλος I.T. Systems. Κατέχει το Πτυχίο Αγγλικής Proficiency του Πανεπιστημίου του Cambridge. Επί σειρά ετών εργάσθηκε σε θέσεις ευθύνης σε πολυεθνικές εταιρείες, με τελευταία στον Όμιλο COSMOTE, όπου εργάσθηκε επί δέκα χρόνια ως Συντονίστρια Προμηθειών των θυγατρικών εταιρειών του Ομίλου COSMOTE στο εξωτερικό. Από τον Μάρτιο του 2016 λειτουργεί ως διευθύντρια τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής» www.logografis.gr
Έχει εκδώσει τρία λογοτεχνικά βιβλία δικά της, τρία συλλογικά έργα με τη Λόγω Γραφής και έχει συμμετάσχει σε έξι συλλογικά έργα σημαντικών εκδοτικών οίκων της χώρας μας. Κείμενα και ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε έγκριτα λογοτεχνικά περιοδικά καθώς και σε πολλούς λογοτεχνικούς ιστότοπους. Διηγήματά της έχουν βραβευθεί σε Πανελλήνιους Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς.
