Η κυβέρνηση εισηγείται τη νομοθέτηση μιας αντιδημοκρατικής «κανονικότητας» στη Παιδεία, τη νομιμοποίηση κι άλλων μηχανισμών αποκλεισμού των νέων από τα Δημόσια Πανεπιστήμια.
Κατέθεσε τη νομοθετική της πρόταση μεσάνυχτα Παρασκευής, μια συμβολική πράξη του σκότους που μεθοδεύει να εγκαταστήσει στα Πανεπιστήμια. Οι διατάξεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με τη καθιέρωση Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής σε συνδυασμό με το πολλαπλής και διαφοροποιημένης διαμόρφωσης συντελεστή για κάθε σχολή, τμήμα ή εισαγωγική κατεύθυνση ουσιαστικά σχεδιάζουν ένα απέραντο ναρκοπέδιο ταξικής διαλογής που θα εγγυάται την αποτυχία των υποψηφίων για τα ΑΕΙ. Θα οργανώνει τον αποκλεισμό από την Δημόσια Ανώτατη Εκπαίδευση και την εξώθηση στην εμπορευματοποιημένη προσφορά υπηρεσιών “εκπαίδευσης” από τα ιδιωτικά κολλέγια. Εκεί που δεν υπάρχει καμιά βάση εισαγωγής παρά μόνο η υποχρέωση καταβολής διδάκτρων. Η έγνοια της κυβέρνησης για τους νέους και τις νέες αποδεικνύεται πως είναι μια και μοναδική: ο απόλυτος αιφνιδιασμός τους εν μέσω της σχολικής χρονιάς με ένα νέο εξεταστικό σύστημα και η επαναφορά της αποτελεσματικής στην αποτυχία «τράπεζας θεμάτων». Η ανάθεση στα ΑΕΙ του καθορισμού των συντελεστών που θα διαφοροποιούν τις βάσεις εισαγωγής ανά τμήμα, δεν έχει κανένα ακαδημαϊκό κριτήριο, δεν σχετίζεται με την ενίσχυση της αυτοτέλειας τους. Μόνος σκοπός η εγκαθίδρυση ενός ιδιότυπου χρηματιστηρίου αξιών – βάσεων εισαγωγής για την φοίτηση στο ίδιο επιστημονικό πεδίο, η εθελούσια αποδοχή της κατηγοριοποίησης Πανεπιστημίων εν ονόματι της διατήρησης τους στον ακαδημαϊκό χάρτη. Μεταφέρει την πολιτική ευθύνη και το κοινωνικό κόστος στα Πανεπιστήμια, αντί να το επωμίζεται η εκλεγμένη και κοινοβουλευτικά ελεγχόμενη κυβέρνηση. Η κυβέρνηση υλοποιεί το μύχιο πόθο των απανταχού συντηρητικών: λιγότεροι και πιο συστημικά επιλεγμένοι νέοι και νέες στα Πανεπιστήμια. Παράλληλα η κυβέρνηση προχωρά σε ένα επικίνδυνο για τη Δημοκρατία, τις Ακαδημαϊκές Ελευθερίες και την Πανεπιστημιακή Αυτοτέλεια βήμα, σε μια ανιστόρητη επιλογή: την αναβίωση του Σπουδαστικού της Ασφάλειας. Στήνει νέα «1969» στον 21ο αιώνα.
Με μια εκσυγχρονισμένη σε όρους και εργαλεία αλλά σκοτεινή και αναχρονιστική εμμονή, το νομοσχέδιο προβλέπει ένα πλέγμα διατάξεων πειθάρχησης, ελέγχου, στοχοποίησης κάθε δραστηριότητας που ιστορικά καθιστούσε τα Πανεπιστήμια τόπο συλλογικής ζωντάνιας, ελεύθερης επιστημονικής αναζήτησης και κοινωνικής διεκδίκησης. Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση μισεί τα δημόσια Πανεπιστήμια και τα δυσφημεί ως «άντρα βίας και ανομίας». Η εισηγήτρια μάλιστα της ΝΔ στο νομοσχέδιο, συμπολίτισσα βουλευτής κ. Παπακώστα, από την γλαφυρή περιγραφή της θα νόμιζε κανείς, ότι αφενός παρακολουθεί ντοκιμαντέρ για την ιταλική μαφία και ότι αφετέρου αποτυπώνει με κυνικότητα την ολική ταξικότητα που θέλουν να επιβάλουν στη τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Από τα στατιστικά στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ. αποδεικνύεται πως η θρυλική εικόνα της γενικευμένης εγκληματικής ανομίας στα ΑΕΙ είναι μια ιδεοληπτική κατασκευή. Η όποια καταγεγραμμένη εγκληματικότητα είναι υποπολλαπλάσια των γενικών κοινωνικών δεικτών, δεν αποτελεί δείκτη χάους και κατάρρευσης της ευταξίας και είναι σε μεγάλο βαθμό εισαγόμενη στους χώρους των πανεπιστημίων. Αυτό που οι κυβερνώντες αποδεικνύουν είναι πως τα όποια περιθωριακά φαινόμενα αντιδημοκρατικών και εξουσιαστικών πρακτικών που ενίοτε συμβαίνουν είναι γι’ αυτούς πηγή έμπνευσης. Ο «εσωτερικός εχθρός» είναι η ίδια η φοιτητική νεολαία και οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι που συνεχίζουν να τιμούν την ιστορική παράδοση της μορφωτικής αποστολής των ΑΕΙ σε συνθήκες ελευθερίας και συλλογικής αυτοτέλειας. Όραμά της δεν είναι το δημοκρατικό ακαδημαϊκό περιβάλλον του Χούμπολτ, της Οξφόρδης, της Γάνδης ή της Σορβόννης, αλλά τα αστυνομοκρατούμενα Πανεπιστήμια της Τουρκίας του καθεστώτος Ερντογάν. Με αιχμή την σύσταση Ομάδων Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος (Ο.Π.Π.Ι.), από κατώτερους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. και ειδικούς φρουρούς, σε αστυνομικά τμήματα εντός των σχολών η κυβέρνηση αποδεικνύει πως ο σκοπός είναι η αστυνόμευση αντί για την ενίσχυση της μορφωτικής αποστολής των ΑΕΙ. Χίλιες θέσεις ειδικών φρουρών και άγνωστος αριθμός κατώτερων αξιωματικών της ΕΛΑΣ, αντί για διδάσκοντες ερευνητές, ειδικό προσωπικό διοικητικής υποστήριξης αποκαλύπτουν την ουσία της ακαδημαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης. Όταν για το σύνολο των ΑΕΙ η κυβέρνηση προϋπολογίζει δαπάνη 100 εκατ. ευρώ για τη τακτική επιχορήγηση τους, για την επιβολή της αστυνομοκρατίας και της καταστολής γενναιόδωρα προβλέπει 30 εκατ. ευρώ. Το μεταλλαγμένο κοινωνικό κράτος επί ΝΔ υπάρχει μόνο αν φοράει αρβύλες, αλλά όχι ιατρικές μπλούζες. Η εισαγωγή ειδικού Πειθαρχικού δικαίου αποκλειστικά για τους φοιτητές, με την ανάθεση πειθαρχικών αρμοδιοτήτων σε μονοπρόσωπα όργανα είναι μια σκοταδιστική επιλογή που μόνο αναταραχή και διχασμό θα επιφέρει στο πανεπιστημιακό κλίμα. Σε συνδυασμό με τη καθιέρωση ανώτατη χρονική διάρκεια φοίτησης σε συνθήκες μακρόχρονης κοινωνικής κρίσης, με σημαντικό μερίδιο των φοιτητών να εργάζονται ολοκληρώνεται ένα πλέγμα μηχανισμών πολιτικής και ταξικής εκκαθάρισης του φοιτητικού σώματος.
