Τα στοιχεία και οι πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας μετά την εθνική τραγωδία στα Τέμπη, πιστεύω ότι έχουν αποκαλύψει κάποιες σημαντικές αλήθειες.
Αλήθεια πρώτη: Η βιτρίνα του αποτελεσματικού επιτελικού κράτους έγινε κομμάτια και ο μύθος του μεγάλου ηγέτη Μητσοτάκη κατέρρευσε.
Ο κόσμος κατάλαβε ότι, μετά από τέσσερα χρόνια στην εξουσία, η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να διασφαλίσει ούτε καν την ασφάλεια των πολιτών στις μεταφορές.
Εκατοντάδες επιβάτες βρίσκονταν καθημερινά στο έλεος της τύχης από ανικανότητα και εγκληματική αδιαφορία, παρά τις συχνές προειδοποιήσεις για την έλλειψη ασφάλειας στο σιδηροδρομικό δίκτυο μετά το 2019. Το τραγικό δυστύχημα ήταν θέμα χρόνου να συμβεί ενώ μπορούσε να αποφευχθεί.
Κάθε οικογένεια μπαίνει σήμερα στη θέση των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους και ανατριχιάζει στη σκέψη ότι θα μπορούσε και το δικό της παιδί να βρίσκεται μέσα στο τρένο. Εξοργίζεται με τις ποταπές δικαιολογίες και τις καθυστερημένες συγνώμες και δεν πρόκειται να συγχωρήσει τους πραγματικούς υπεύθυνους.
Αλήθεια δεύτερη: Αντί για απόδοση ευθυνών, επιχειρείται η συγκάλυψη για να μην έρθει στο προσκήνιο η αλήθεια που θα έχει μεγάλο πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση.
Από την πρώτη στιγμή ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέδωσε την τραγωδία σε «τραγικό ανθρώπινο λάθος» και στις διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων για τα χάλια του ΟΣΕ. Είναι φανερή η προσπάθεια του επιτελείου της Κυβέρνησης να περάσει στην κοινωνία το μήνυμα «φταίνε όλοι» αλλά ξέρουμε ότι αυτό πάντα σημαίνει ότι δεν φταίει κανείς.
Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να διαβεβαιώνει τον ελληνικό λαό ότι θα κάνει τα πάντα για να αποκαλυφθούν τα αίτια του δυστυχήματος και να πληρώσουν οι υπεύθυνοι, αλλά κανένας πλέον δεν τον πιστεύει. Το ίδιο δεν έλεγε και για το θέμα των υποκλοπών και αντί για φως φρόντισε να μείνουν όλα στο σκοτάδι;
Οι πολίτες καταλαβαίνουν. Ακόμη και ο κ.Πέτσας δήλωσε ότι συμφωνεί με τον κύριο Τσίπρα ότι η διάχυση ευθυνών ισοδυναμεί με συγκάλυψη. Που αυτή τη φορά δεν θα είναι καθόλου εύκολη. Αρκεί η Δικαιοσύνη να κάνει σωστά τη δουλειά της.
Αλήθεια Τρίτη: Η απαράδεκτη απόπειρα των Μ.Μ.Ε. να στηρίξουν την κυβέρνηση και τον κ. Μητσοτάκη μετά το τραγικό δυστύχημα.
Ο ρόλος του Τύπου σε όλες τις δημοκρατικές χώρες είναι να ελέγχουν την κυβέρνηση και να αναδεικνύουν τα κακώς κείμενα. Δυστυχώς στην Ελλάδα του Μητσοτάκη συμβαίνει, κατά κανόνα, ακριβώς το αντίθετο. Οι καλοπληρωμένοι αστέρες της «δημοσιογραφίας» κρύβουν τα δυσάρεστα και εξυμνούν την κυβέρνηση.
Πρέπει να είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο πού γίνεται ένα πολύνεκρο δυστύχημα. Αλλά τα τηλεοπτικά κανάλια δεν καλούν τον αρμόδιο Υπουργό κ. Καραμανλή για να δώσει εξηγήσεις αλλά αντίθετα αναζητούν τον προηγούμενο, προ τετραετίας, κ. Σπίρτζη. Αντί απαντήσεων, ο Κ. Καραμανλής παραμένει άφαντος ενώ από τα ΜΜΕ και τα κυβερνητικά στελέχη προβάλλεται η εντιμότητα της παραίτησής του. Και δεν τους απασχολεί αν είναι ένοχος για εγκληματικές παραλείψεις αλλά αν πρέπει ή όχι να είναι εκ νέου υποψήφιος.
Αλήθεια τέταρτη: Ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας παραμένει ζωντανό και δυναμικό παρά την παραπλάνηση και την προπαγάνδα από την κυβέρνηση και τα τηλεοπτικά κανάλια.
Οι μεγάλες συγκεντρώσεις και οι διαδηλώσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη, νομίζω ότι δεν είναι μόνο η βροντερή απαίτηση να τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι. Είναι και μία κραυγή αγωνίας για την πολιτική κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη χώρα.Ένα «φτάνει πια» προς όλους. Ένα μήνυμα της κοινωνίας πολύ συγκεκριμένο: Αγανακτήσαμε με τα κούφια λόγια. Θέλουμε αλήθεια και λογοδοσία, υπεύθυνους πολιτικούς, κοινωνική δικαιοσύνη, ασφαλές και σύγχρονο κράτος.
Είναι φανερό ότι δεν αρκεί η πολιτική αλλαγή. Αναγκαία είναι η αλλαγή πολιτικής.
Η φλόγα της Ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο υπάρχει στους ενεργούς πολίτες και ιδιαίτερα στους νέους. Χρέος μας είναι να την κάνουμε όσο γίνεται μεγαλύτερη.
Χρήστος Σιμορέλης
Πρώην βουλευτής και εκ νέου υποψήφιος ΣΥΡΙΖΑ
