Αυτή την Ημέρα της Μητέρας, ας αφήσουμε στην άκρη τα ιδανικά και ας μιλήσουμε για την αλήθεια που πολλές γυναίκες νιώθουν αλλά σπάνια ακούν: ότι δεν χρειάζεται να είσαι τέλεια για να είσαι καλή μητέρα.
Ο αρχικός σκοπός του εορτασμού της Ημέρας της Μητέρας ήταν για να τιμήσουμε – έστω και για μια μέρα – τις πολλές θυσίες που κάνουν οι μητέρες καθημερινά κι ανά τον κόσμο.
Η μαμά που φροντίζει τον εαυτό της, κάνει το καλύτερο δώρο στο παιδί της
Κι όχι μόνο.
Μπορεί να είναι μητέρες που δεν μεγαλώνουν τα βιολογικά παιδιά τους, γυναίκες που παλεύουν με τη στειρότητα, γυναίκες που έχουν δυσλειτουργικές σχέσεις με τις μητέρες τους αλλά και μαμάδες που η μέρα αυτή τις κάνει να αισθάνονται ότι δεν τα καταφέρνουν αρκετά.
Η μητρότητα είναι δύσκολη. Πολύ δύσκολη.
Όπως γράφει η Holly Richardson στο deseret.com είναι μαμά 34 χρόνια και έχει μια σχέση αγάπης και μίσους με την Ημέρα της Μητέρας. Αγαπά τις αυτοσχέδιες ανθοδέσμες των παιδιών της και τα τηγανητά αβγά (παρότι δεν τα προτιμά). Ωστόσο, δεν της αρέσουν καθόλου οι ιστορίες για τέλειες μητέρες με τέλεια παιδιά, γιατί δεν ήταν η δική της πραγματικότητα.
Ήταν η δική σας;
«Αν και αγαπώ όλα τα στάδια και τις φάσεις της γονεϊκότητας, δεν αγαπώ όλα τα μέρη αυτών των σταδίων. Το να καθαρίζω εμετούς; Όχι, δεν είναι το αγαπημένο μου. Ούτε να σκουπίζω μύξες από τοίχους κι από έπιπλα. Για να μη μιλήσω πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις εφήβους. Δεν υπάρχει οδηγός γονεϊκότητας. Ακόμα και όταν βλέπω το …ατύχημα να έρχεται, έχω μάθει να λέω στον εαυτό μου: “Μείνε έξω από αυτό. Είναι το λάθος που πρέπει να κάνουν. Φρόντισε να είσαι ένα μαλακό μέρος για να προσγειωθούν. Και μην πεις “στο είπα εγώ”».
Mαμά – δελφίνι: Όταν η τρυφερότητα συνυπάρχει με τα όρια
Η ενοχή της μαμάς έρχεται σαν μέρος του συνολικού πακέτου μητρότητας. Πάντα υπάρχει κάτι για το οποίο μπορείς να νιώθεις ενοχές. Άλλωστε η λίστα είναι μεγάλη και σχετίζεται με τη σύγκριση ή με την αποδοκιμασία εκείνων που μεγαλώνουν τα παιδιά με διαφορετικό τρόπο από εμάς. Θηλασμός εναντίον μπιμπερό. Γέννηση στο σπίτι εναντίον γέννησης στο μαιευτήριο. Φυσιολογικός τοκετός εναντίον καισαρικής. Δημόσιο σχολείο εναντίον homeschooling.
Γιατί είναι τόσο δύσκολο να αποδεχτούμε ότι το διαφορετικό δεν σημαίνει ότι είναι λάθος;
« Αμφιβάλλω ότι θα γίνω ποτέ η μαμά που έχει ένα πολύ καθαρό σπίτι. Τουλάχιστον δεν έχει συμβεί μέχρι τώρα. Αλλά ξέρεις τι; Είμαι εντάξει με αυτό. Λατρεύω τα παιδιά μου και μου αρέσει να τα βλέπω να βρίσκουν το μονοπάτι τους στη ζωή και, ειλικρινά, δεν με νοιάζει καθόλου που είναι διαφορετικό από το δικό μου. Στην πραγματικότητα, θα ήταν πραγματικά βαρετό αν ήταν όλα ίδια με εμένα. Πού είναι η διασκέδαση σε αυτό;», λέει η Holly Richardsonκαι εύχεται τα παιδιά και τα εγγόνια της να τη θυμούνται ως μια μαμά και μια γιαγιά που έκανε το καλύτερο δυνατό.
Μια μαμά που καθόταν στο πάτωμα για να κάνει καλλιτεχνικές δραστηριότητες και που έκανε μπλουζάκια tie-dye κάθε χρόνο.
Μια μαμά που πήγαινε κάμπινγκ και δεν την ένοιαζε που τα παιδιά ήταν βρώμικα.
Μια μαμά που νοιαζόταν περισσότερο για τη δημιουργία αναμνήσεων παρά για να διατηρεί το σπίτι της άψογα καθαρό.
Μια μαμά που ποτέ δεν ένιωθε τέλεια, αλλά που αγαπούσε βαθιά.
Αυτό που θα ήθελαν να ακούσουν σήμερα πολλές μητέρες θα ήταν η εξής αλήθεια: «Ας μιλήσουμε ανοιχτά. Η μητρότητα είναι δύσκολη. Είναι απρόβλεπτη. Μας επηρεάζει αρνητικά όλες όταν βάζουμε τις μητέρες σε βάθρο τελειότητας , γιατί ας είμαστε ειλικρινείς: Δεν υπάρχουν τέλειες μητέρες και δεν υπάρχουν τέλεια παιδιά».
Sherpa μαμά: Η μητέρα που στηρίζει αθόρυβα τα παιδιά της
Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλες τις μαμάδες εκεί έξω που βιώνουν πολλά: επιλόχειο κατάθλιψη, δευτερογενή υπογονιμότητα, αποβολή, άγχος, μοναξιά.
Είναι εντάξει να μην αγαπάτε όλες τις πλευρές της γονεϊκότητας, αρκεί να αγαπάτε τον εαυτό σας γιατί κάνετε το καλύτερο δυνατό.
