Με την αγωνία για την έκβαση του καιρού,για μία ακόμη φορά η Ορειβατική Λέσχη Καλαμπάκας διάβηκε το μονοπάτι που οδηγεί στην Ιερά Μονή Στομίου στην Κόνιτσα.
Η εκκίνηση έγινε από το υπέροχο πέτρινο γεφύρι της Κόνιτσας που χτίστηκε το 1869 με δωρεές των κατοίκων της πόλης, από συνεργείο 50 μαστόρων.
Ακολουθήσαμε το χωματόδρομο στη δεξιά όχθη του ποταμού Αώου που σταδιακά στενεύει και μετά το μικρό φράγμα εξελίσσεται σε μονοπάτι με ανηφορική πορεία.
Η άγρια ομορφιά του τοπίου με ορμητικά νερά και την πυκνή βλάστηση ενθουσίασε την ομάδα των 27 ατόμων. Οι στάσεις για φωτογραφίες και σχόλια για την περιοχή ήταν συχνές.
Το μοναστήρι που διακρινόταν στο βάθος είναι χτισμένο σε ένα φυσικό πλάτωμα κοντά στο στόμιο της χαράδρας γεγονός που δικαιολογεί την ονομασία του.
Φθάσαμε μετά από πορεία δύο ωρών και ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε, οι συχνές συναντήσεις με άλλους πεζοπόρους προσκυνητές σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής. Το μονοπάτι βρίσκεται σε υψόμετρο 680 μ. χτίστηκε το 1774 σύμφωνα με την επιγραφή της εισόδου, το 1943 οι Γερμανοί το πυρπόλησαν και το κατέστρεψαν εκ θεμελίων, το 1950 ξεκίνησαν οι προσπάθειες ανοικοδόμησης και το 1958 το έργο συνδέεται με μία εμβληματική μορφή της περιοχής τον Άγιο Παΐσιο. Είναι αφιερωμένος στην Παναγία και εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου.
Μας καλοδέχτηκε ο μοναχός Παΐσιος και μας τίμησε με την παρουσία του ο ηγούμενος της μονής γέροντας Κοσμάς. Προσκυνήσαμε στην εκκλησία, γευτήκαμε το λουκούμι του καλωσορίσματος και αφού θαυμάσαμε το υπέροχο τοπίο πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Κόνιτσα.
Φτάσαμε μετά από μιάμιση ώρα, επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και κατευθυνθήκαμε στην περιοχή Μπουραζάνι όπου οι περισσότεροι γευτήκαμε φρέσκες πέστροφες σε ταβέρνα της περιοχής.
Μετά το φαγητό επισκεφθήκαμε και τη Μονή Μολυβδοσκέπαστης που βρίσκεται δίπλα από το αλβανικά σύνορα σε σημείο όπου ενώνεται ο ποταμός Αώος με το Σαραντάπορο. Το όνομά της οφείλεται στο γεγονός ότι η στέγη του καθολικού της ήταν σκεπασμένη με φύλλα μολύβδου. Ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Δ’ Πωγωνάτο και είναι από τα παλαιότερα μοναστήρια στην Ελλάδα.
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής γεμάτοι με όμορφες εικόνες και ικανοποίηση για τη σημερινή πεζοπορία που όπως είπε και μία νέα ορειβάτης της ομάδας χρειάζεται ψυχική και σωματική δύναμη για να βιώνεις τέτοιες εμπειρίες!
