Τη στιγμή που σε όλο τον πλανήτη, όσες χώρες έχουν επιλέξει να ανοίξουν τα γήπεδα για τους φιλάθλους το έχουν κάνει και για εμβολιασμένους και για ανεμβολίαστους, η Ελλάδα επιμένει στον αποκλεισμό μιας μερίδας πολιτών ανακοινώνοντας ένα πλάνο που προκαλεί προβληματισμό αλλά και ερωτήματα.
Από τις 29 Ιουνίου έχει ανακοινωθεί η επικείμενη επιστροφή των φιλάθλων στα γήπεδα, με την ελληνική κυβέρνηση να την εντάσσει στα «προνόμια» των εμβολιασμένων πολιτών. Το πρώτο «φάουλ», καθώς το να βρεθεί κάποιος σε ένα αθλητικό γεγονός αποτελεί δικαίωμα και επιλογή και όχι «προνόμιο». Δεν είναι κάτι που δεν μπορούσε να επιλέξει να κάνει νωρίτερα και του δίνεται αυτή η επιπλέον δυνατότητα, στην προκειμένη περίπτωση επειδή έχει εμβολιαστεί, αλλά πρόκειται για μια δραστηριότητα η οποία λόγω της πανδημίας του κορονοϊού είχε αποκλειστεί έτσι ώστε να μην δημιουργούνται εστίες διασποράς από τη συνάθροιση πολλών ανθρώπων στον ίδιο χώρο, ανοικτό ή κλειστό.
Όπως έχει καταγράψει το Newsbomb.gr, η ελληνική τακτική – δυστυχώς – προωθεί έναν διχασμό στις τάξεις της κοινωνίας και έρχεται σε αντίθεση με αυτή που ακολουθούν άλλες χώρες και κορυφαίες αθλητικές διοργανώσεις. Ακόμα και στο θέμα των Ολυμπιακών Αγώνων, όπου πέρα από την αίγλη το οικονομικό διακύβευμα είναι τεράστιο, προτιμήθηκε να μην ανοίξουν καθόλου τα γήπεδα για τους φιλάθλους, παρά να ανοίξουν μόνο για εμβολιασμένους. Είναι κι αυτό ένα ακόμα «μήνυμα», το οποίο δυστυχώς δεν φαίνεται να λαμβάνουν οι ιθύνοντες της χώρας καθώς προχωρούν ακάθεκτοι στην ίδια τακτική η οποία ήδη έχει προκαλέσει αντιδράσεις αλλά και πολλά ερωτήματα.
Στα ΜΜΜ συνυπάρχουν εμβολιασμένοι και μη, στα γήπεδα όχι
Τα όσα ανακοινώθηκαν, βέβαια, παραμένουν ακόμα αρκετά «θολά». Πρώτα από όλα δεν έγινε επίσημα γνωστή η ημερομηνία επιστροφής των φιλάθλων στα γήπεδα. Δεν γνωρίζουμε αν η 15η Ιουλίου που είχε ανακοινωθεί εν τέλει ισχύει. Αυτό, όμως, είναι το λιγότερο. Τη στιγμή που γίνεται ο διαχωρισμός των φιλάθλων σε εμβολιασμένους και μη, για την είσοδο στο γήπεδο, δεν σκέφτηκε κανείς το πιο απλό. Πώς θα φτάσει ένας εμβολιασμένος φίλαθλος στο γήπεδο για να μπει, με βάση τους νέους κανόνες, και να δει ένα αθλητικό γεγονός; Αν επιλέξει να κινηθεί με ιδιωτικό μέσο, θα αποφύγει τον όποιο συνωστισμό. Αν, όμως, δεν διαθέτει και επιλέξει τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τι θα συμβεί σε αυτή την περίπτωση;
Από την αρχή της πανδημίας το θέμα των ΜΜΜ είναι ιδιαίτερα «καυτό» καθώς θέλοντας και μη οι πολίτες τα χρησιμοποιούν και οι εικόνες συνωστισμού είναι συχνότατο φαινόμενο. Εκεί, λοιπόν, δεν υπάρχει ζήτημα αν ο εμβολιασμένος φίλαθλος θα είναι δίπλα ή και «σαρδελοποιημένος» με έναν ανεμβολίαστο, αλλά στο γήπεδο υπάρχει πρόβλημα σύμφωνα με τις αποφάσεις της Επιτροπής. Είναι πραγματικά απορίας άξιο. Πώς στα γήπεδα, όπου σαφώς οι χώροι είναι πολύ περισσότεροι από τα ταλαιπωρημένα ΜΜΜ, δεν μπορεί να υπάρξει μεικτό σύστημα και διαχωρισμός κερκίδων εμβολιασμένων και μη;
Επισπεύστηκε ο εμβολιασμός εφήβων, αλλά στο γήπεδο… δεν είναι απαραίτητος!
Την ίδια στιγμή, ένα 5% ανηλίκων θα μπορεί να εισέρχεται με χρήση τεστ στο γήπεδο – άραγε γιατί δεν μπορεί να εισέρχεται όλος ο επιτρεπόμενος αριθμός φιλάθλων με τον ίδιο τρόπο όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο, εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς – χωρίς να είναι υποχρεωτικά εμβολιασμένο. Η απόφαση αυτή, έρχεται σε αντιδιαστολή με τις τελευταίες αποφάσεις για τον εμβολιασμό εφήβων από 15 ως 17 ετών, εξαιτίας και της εξάπλωσης της μετάλλαξης «Δ» που «χτυπάει» τους νεαρότερους.
Αν αναλογιστεί κανείς πως οι νεότεροι άνθρωποι είναι αυτοί που πηγαίνουν στο γήπεδο, πόσο «ασφαλές» είναι το να μπαίνει λοιπόν η συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα χωρίς να έχει κάνει εμβόλιο; Και αν η απάντηση είναι το «θα έχουν κάνει τεστ», τότε στο ερώτημα «γιατί να μην συμβαίνει το ίδιο και με τους ενήλικους;», θα πρέπει να δοθεί άμεσα μια απάντηση. Κοινώς, ήδη επικρατεί μπέρδεμα και ερωτήματα που θα έπρεπε να έχουν απαντηθεί πριν έρθουν οι ανακοινώσεις και οι πανηγυρισμοί για την επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα…
Θέμα και με τα «πλαφόν» πληρότητας…
Ένα ακόμα ερώτημα που ανέκυψε μετά τις τελευταίες εξαγγελίες και ανακοινώσεις, αφορά και στο ποσοστό πληρότητας των γηπέδων. Τα «πλαφόν» που μπήκαν σε ανοικτά και κλειστά γήπεδα (25.000 και 8.000 αντίστοιχα), συμπίπτουν με το ανώτατο όριο που θα μπορούσαν να έχουν τα γήπεδα συγκεκριμένης ομάδας, προκαλώντας ήδη τεράστια συζήτηση στα social media και αρκετές αντιδράσεις.
Όχι μόνο γιατί θα μπορούν να μπουν λιγότεροι στα γήπεδα των δικών τους ομάδων, αλλά και γιατί σε μια εποχή που οι επαγγελματικοί σύλλογοι έχουν χάσει εκατομμύρια λόγω της πανδημίας, βλέπουν νέα απώλεια εσόδων να έρχεται σε αντίθεση με πιθανή σμίκρυνση της «ζημιάς» για συγκεκριμένους, δημιουργώντας συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού. Ένα ακόμα, μεγάλο, πρόβλημα που θα έπρεπε να έχει λυθεί πριν γίνουν επίσημες οι εξαγγελίες του πλάνου για τα γήπεδα…
Μεγαλώνει το κόστος διεξαγωγής και κάλυψης αθλητικών γεγονότων
«Απευθύνεται ισχυρή σύσταση προς τις ΠΑΕ, τα αθλητικά σωματεία και τα ΜΜΕ να απασχολούν στους αθλητικούς χώρους εμβολιασμένους επαγγελματίες. Οι εργαζόμενοι στους αθλητικούς χώρους που δεν θα είναι εμβολιασμένοι, πρέπει να έχουν υποβληθεί σε υποχρεωτικό PCR (48 ωρών) ή rapid test (24 ωρών) πριν από την έναρξη του εκάστοτε αγώνα», αναφέρει η σχετική ανακοίνωση για τους υπόλοιπους εργαζόμενους.
Προκύπτει, συνεπώς, κι εδώ το ίδιο ερώτημα με αυτό που προκύπτει στην περίπτωση των ανεμβολίαστων ανηλίκων. Γιατί να μπορεί ένας δημοσιογράφος, ένας υπάλληλος ΠΑΕ/ΚΑΕ, ένας κάμεραμαν ή ένας υπάλληλος εταιρίας security να μπορεί να μπει με αρνητικό τεστ στο γήπεδο, αλλά ένας φίλαθλος όχι; Κι αυτό, δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα καθώς ανακύπτουν και οικονομικά ζητήματα σε αυτή την περίπτωση…
Στον τομέα του αθλητισμού που έχει πληγεί αφάνταστα σε αυτόν τον 1,5 χρόνο, αλλά και σε αυτόν των media, αντιλαμβάνεται κανείς ότι κάθε έξοδο υπολογίζεται. Είναι πασιφανές ότι κανένας δεν μπορεί να υποχρεώσει σε εμβολιασμό τον εργαζόμενό του, συνεπώς αν χρειαστεί να καλύψει τα έξοδα της παρουσίας του σε ένα γήπεδο, θα πρέπει να πληρώσει και τα τεστ που θα διεξαχθούν ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που οι εργαζόμενοι πιθανόν να κάνουν και μόνοι τους το έξοδο, το οποίο μόνο μικρό δεν είναι στις εποχές που βιώνουμε, ειδικά αν επαναλαμβάνεται συχνότερα…
Για παράδειγμα, ένα τηλεοπτικό κανάλι που καλύπτει με δέκα κάμερες, τρεις δημοσιογράφους, σκηνοθέτες και βοηθούς παραγωγής έναν μεγάλο ποδοσφαιρικό αγώνα, θα χρειαστεί δηλαδή με παρουσία 15 εργαζόμενων ένα ποσό των 300 ευρώ αν επιλέξει τα rapid test ή ακόμα χειρότερα 900 ευρώ αν πρόκειται για PCR. Προφανώς για έναν τηλεοπτικό σταθμό μπορεί τα νούμερα να φαντάζουν μικρά, αλλά αν πρόκειται να καλύψει περίπου 10-15 αγώνες την εβδομάδα με φυσική παρουσία, αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν είναι και το πλέον εύκολο να σπαταλά χιλιάδες ευρώ, τη στιγμή που τα έσοδα σε όλους τους τομείς του επιχειρείν έχουν μειωθεί λόγω της πανδημίας.
Ο φόβος να λειτουργήσει αντίθετα η λάθος τακτική
Με δεδομένες τις αντιδράσεις, τα ερωτήματα αλλά και τα προβλήματα που προκύπτουν, λοιπόν, από τη συγκεκριμένη τακτική που επιλέχθηκε να ακολουθηθεί, αντιλαμβάνεται κανείς ότι υπάρχει μια πίεση προς τον εμβολιασμό, διότι σε διαφορετική περίπτωση «καραδοκεί» ο κοινωνικός αποκλεισμός, ο διχασμός και ακόμα μεγαλύτερα ζητήματα. Συνυπολογίζοντας ότι υπάρχουν και άνθρωποι που αποδεδειγμένα δεν μπορούν για ιατρικούς λόγους να εμβολιαστούν και αυτόματα τίθενται στο περιθώριο, αδιανόητο να συμβαίνει αυτό στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία και έχει «ματώσει» όσο καμία για την ελευθερία, τόσο γίνεται αντιληπτό ότι μεγαλώνουν και οι αντιδράσεις στην κοινωνία.
Ακόμα και άνθρωποι που ήδη έχουν ολοκληρώσει τον εμβολιασμό τους είναι στα «κάγκελα» κρίνοντας ως «εκβιαστικές» τις αποφάσεις που ανακοινώνονται. Με το κλίμα που διαμορφώνεται, μάλιστα, δεν αποκλείεται να λειτουργήσει ανάποδα από τις κυβερνητικές προσδοκίες και αυτό το πλάνο. Να μειωθεί ο ρυθμός εμβολιασμών αντί να αυξηθεί, καθώς οι αντιδράσεις είναι έντονες και γίνονται εντονότερες όσο μπαίνουν στο «κάδρο» και άλλοι κοινωνικοί τομείς, όπως συνέβη εσχάτως με τον αθλητισμό και την επιστροφή των φιλάθλων στα γήπεδα…
