Ο πραγματικός λόγος που τα παιδιά συμπεριφέρονται 800% χειρότερα όταν οι μαμάδες τους είναι στο δωμάτιο
Έχετε προσέξει ότι τα περισσότερα παιδιά συμπεριφέρονται άσχημα όταν έχουν οπτική επαφή με τη μητέρα τους; Η blogger και μητέρα Kate Baltrotsky ίσως βρήκε τον πραγματικό λόγο.
Γιατί ΕΣΥ μαμά, είσαι το ασφαλές τους καταφύγιο. ΕΣΥ είσαι αυτή στην οποία μπορούν να φέρουν όλα τους τα προβλήματα. Εάν εσύ δεν μπορείς να ‘φτιάξεις’ κάτι… τότε ποιος;
ΕΣΥ, λατρεμένη μαμά, είσαι ένας σκουπιδοτενεκές δυσάρεστων συναισθημάτων.
Όταν ένα παιδί προσπαθεί να κρατηθεί όλη μέρα κουβαλώντας μια δυσάρεστη κατάσταση, το λεπτό που θα σε δει, ξέρει: ήρθε επιτέλους η ώρα να ξεσπάσει.
Αυτό σημαίνει να αρχίσει το οτιδήποτε… τη γκρίνια… το κλάμα… τα εντερικά του, κ.λπ. Σίγουρα είναι το τελευταίο πράγμα που θέλεις να αντιμετωπίσεις γυρνώντας μετά από μια διασκεδαστική έξοδο ή γυρνώντας κουρασμένη μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά… όμως αυτό κερδίζουμε ως μαμάδες: ένα χαστούκι ορμητικής ακατέργαστης συναισθηματικής απελευθέρωσης τη στιγμή που ανοίγουμε την πόρτα.
Δεν έχεις κακομάθει τα παιδιά σου ελεεινά εάν σε χαιρετούν στην πόρτα με γκρίνια και κλάματα. Όχι… μην αφήσεις κανέναν να στο πει αυτό.
Και, παρεμπιπτόντως… είναι ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ σημαντικό για τα παιδιά να μπορούν να εκφράζουν ελεύθερα τα συναισθήματα, τις αισθήσεις και τις σωματικές τους λειτουργίες. Όταν μεγαλώσουν, θέλουμε να έχουν υψηλά λειτουργική συναισθηματική νοημοσύνη και σωματική επίγνωση, σωστά;
Ε, κάπως πρέπει να ξεκινήσουν.
Τα παιδιά σου αρχίζουν το παραμιλητό, το κλάμα και τα εντερικά με το που θα βάλεις το κλειδί στην πόρτα; Πάρε το σαν ένδειξη αγάπης και να ξέρεις ότι σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά την επόμενη φορά που θα συμβεί, γιατί ξέρω… ω, ξέρω… μπορεί να σε τρελάνει! Το κρατάνε όλο για πάρτη σου.
________________________________________________
Χαριτωμένο -και εν μέρει ίσως βάσιμο- το παραπάνω μοίρασμα της blogger Kate Baltrotsky. Ωστόσο, η συνθήκη αυτή δεν είναι μόνο μια σπουδαία κατάκτηση και φόρος τιμής. Είναι και ευθύνη, που πολλές φορές βαραίνει δυσβάσταχτα τον φροντιστή (είτε μαμά, είτε μπαμπά) φέρνοντας τα αντίθετα αποτελέσματα …
Εκχωρήστε στον εαυτό σας το δικαίωμα και να μην μπορεί κάποιες φορές, κάντε μια μίνι παύση προτού ανοίξετε την πόρτα, δημιουργήστε ανάσες.
Ακόμη και ο “σκουπιδοτενεκές” χρειάζεται άδειασμα για να συνεχίσει να χωράει
