Γιαγιά, μια δεύτερη μάνα

Για όσους την έχουν ζήσει από μικρά παιδιά, τόσο κοντά τους, γι’ αυτούς είναι μια δεύτερη μάνα. Αυτή που θα σε πάρει για πρώτη φορά απ’ τα χέρια της δικιάς σου μαμάς και θα σου ψιθυρίσει στ’ αφτί «Καλωσόρισες στην οικογένειά μας. Μη φοβάσαι είμαι εγώ τώρα εδώ».

Είναι αυτή η μοναδική, αξιολάτρευτη γυναίκα που θα μεγαλώσεις μαζί της κι όσο μεγαλώνεις τόσο πιο πολύ θα την αγαπάς, γιατί θα σε αγκαλιάζει κι αυτή η αγκαλιά θα σου προσφέρει την ασφάλεια που χρειάζεσαι στις δυσκολίες κι ικανοποίηση για τα κατορθώματά σου.

Επιπλέον, μην ξεχνάμε πως αυτή η γυναίκα είναι αυτή που σε φροντίζει όταν η μαμά κι ο μπαμπάς λείπουν στις δουλειές τους, αυτή που σου μαγειρεύει αυτά τα καταπληκτικά φαγητά και λες στη μαμά σου «Συγγνώμη, αλλά τα φαγητά της γιαγιάς δε συγκρίνονται». Κι όσο μεγαλώνεις δοκιμάζεις πιάτα και σκέφτεσαι πως η γιαγιά σου το έφτιαχνε κάπως έτσι. Ακόμα και τα φαγητά που στην πορεία ίσως και να μη σου αρέσουν όταν τα φτιάχνει εκείνη τα τρως με ευχαρίστηση. Είτε γιατί η μαγειρική της είναι μοναδική είτε γιατί δε θες να την πληγώσεις. Δεν ξέρω για τη δική σου, πάντως η δική μου όντως μαγείρευε καταπληκτικά.

Είναι ο άνθρωπος στη ζωή σου που θα έχεις δεδομένο, όπως έχεις τους γονείς σου. Κι αυτό θα γίνεται χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι, αφού είναι στη καθημερινότητά σου, σχεδόν όσο κι αυτοί που σε έφεραν στη ζωή. Κι όταν εσύ τσακώνεσαι με τους δικούς σου, αυτή είναι εκεί να σε αγκαλιάσει, να σε φιλήσει και να σου πει με τον τρόπο της πως τώρα πια πέρασε κι όλα θα είναι μια χαρά. Κι έτσι είναι, γιατί αυτή η γυναίκα έχει τον τρόπο της για να την ακούς προσεκτικά και σε πείθει με τα επιχειρήματά της.

Κι όταν τα χρόνια περνούν και μεγαλώνεις κοντά της τη νιώθεις σαν μια δεύτερη μάνα. Σιγά-σιγά δημιουργείτε πλέον τις δικές σας συνήθειες, τους δικούς σας τρόπους επικοινωνίας, τις δικές σας αναμνήσεις. Κι εσύ το χαίρεσαι σε σημείο που όταν είσαι μαζί της δεν καταλαβαίνεις πώς πέρασε η ώρα.

Είσαι εκεί μαζί της, να την ακούς να σου διηγείται ιστορίες απ’ την εποχή που ήταν αυτή νέα και καταλήγει στις εποχές που ήσουνα εσύ ένα μπουμπούκι στα χέρια της. Κι όσες φορές και να τ’ ακούς, δε βαριέσαι πότε ούτε σε νοιάζει αν έχεις άλλες υποχρεώσεις, γιατί είναι η γιαγιά σου, ο άνθρωπός σου, η δεύτερή σου μαμά.

Κι όσο ωραία κι αν πέρασαν τα χρόνια μαζί της, θα καταλάβεις πόσο σημαντική ήταν στη ζωή σου όταν θα έρθει η μέρα που θα σε αφήσει, για μια θέση στον παράδεισο που σίγουρα της αξίζει. Θα είναι εκεί που θα νιώσεις πως μαζί της πήρε ένα σημαντικό κομμάτι από εσένα, την αγάπη της. Δε θα πάψει να σε αγαπά, αλλά δε θα είναι εκεί για να σου το δείχνει. Κι αυτό είναι που θα σου λείψει πιο πολύ απ’ όλα όσα έχετε περάσει μαζί. Αλλά δε θα σε αφήσει έτσι, είχε φροντίσει να σε γεμίσει με τόσο όμορφες αναμνήσεις ώστε όταν φύγει να τη θυμάσαι σαν να μην έφυγε ποτέ. Γιατί ήξερε πως κάποια στιγμή θα έφευγε, ήξερε πως μαζί με εκείνη είχες και τη ζωή δεδομένη.

Μα όχι, δε θα την ξεχάσεις ποτέ. Θα σου δίνει δύναμη, κουράγιο κι υπομονή ακόμη και από εκεί ψηλά. Και τώρα θα προσεύχεται διπλά για να είσαι εσύ καλά. Θα βρίσκεται στη ζωή σου σε όλα κι αν παλιά μπορούσες να της κρυφτείς, ή έστω νόμιζες πως τα κατάφερνες, τώρα πια δε θα την ξεγελάς!

Θα είναι πάντα μαζί σου, στην καρδιά σου και φύλακας άγγελός σου, γιατί σε είχε σαν παιδί της. Άλλωστε «του παιδιού μου το παιδί, δυο φορές παιδί μου». Τουλάχιστον η δικιά μου γιαγιά αυτό συνήθιζε να λέει. Σ’ αυτές τις γιαγιάδες, λοιπόν, που ήταν, είναι και θα είναι δεύτερες μαμάδες.