Η ανάπτυξη των κοινωνικών δομών ενάντια στη φτώχεια ήταν το πιο αποτελεσματικό όπλο του Δήμου μας απέναντι στη φτώχεια, την εξαθλίωση και τον κοινωνικό αποκλεισμό, που οδήγησε τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα της πόλης μας η εφτάχρονη πλέον μνημονιακή πολιτική που περνάει σαν οδοστρωτήρας πάνω από τις ζωές μας και ολόκληρη τη χώρα .Αισθανόμαστε σαν δημοτική παράταξη ιδιαίτερη περηφάνια που από την πρώτη στιγμή της κρίσης αγωνισθήκαμε για να υπάρξουν αυτές οι δομές, απαιτήσαμε από το 2011 να υπάρξει ξενώνας αστέγων, επαναφέραμε το αίτημα για την ολοκλήρωσή τους, όταν αυτό καρκινοβατούσε μέσα στη γραφειοκρατία του δημαρχείου, υποστηρίξαμε από την πρώτη στιγμή την προσπάθεια των εργαζομένων των δομών και της δημοτικής αρχής για αποτελεσματική παρέμβαση αλληλεγγύης και συμπαράστασης στους συμπολίτες μας που το είχαν ανάγκη , αλλά και σε έκτακτες περιπτώσεις, όπως οι εξαθλιωμένοι πρόσφυγες και μετανάστες , που κατέφευγαν στην πατρίδα μας .
Θα περίμενε κανείς ότι έστω και σαν «φύλλο συκής» μπροστά στο 4ο μνημόνιο που θα φέρει σύντομα προς νομοθέτηση, η κυβέρνηση Τσίπρα θα επιχειρούσε να εξασφαλίσει τις απαραίτητες χρηματοδοτήσεις μέσω εγχώριων ή ευρωπαϊκών πόρων, ώστε να μπορεί η Τ.Α. να συνεχίζει να προσφέρει τα ελάχιστα δυνατά για την επιβίωση στη κυριολεξία των πιο αδύναμων και κατατρεγμένων .
Θα περίμενε κανένας ότι οι αρμόδιες υπουργοί Αχτσιόγλου και Φωτίου, εκτός από τα μνημονιακά ταγιέρ που εναλλάσσουν, θα διέθεταν το φιλότιμο να φροντίσουν να εξασφαλίσουν τους πόρους που είναι αναγκαίοι για την επιβίωση όλο και περισσότερων χιλιάδων συνανθρώπων μας. Η κυβέρνηση αυτή θα αποφασίσει σύντομα να δαπανήσει 3 δισεκατομμύρια (!!!) ευρώ για να αγοράσει όπως επιτάσσει το ΝΑΤΟ, 35 βομβαρδιστικά αεροσκάφη, αλλά την ίδια στιγμή δεν διαθέτει 5 εκατομμύρια ευρώ που είναι η ετήσια δαπάνη υλοποίησης του προγράμματος.
Θα περίμενε κανείς ότι οι τρεις κυβερνητικοί βουλευτές Τρικάλων θα δαπανούσαν έστω και κατ` ελάχιστο κάποιες δυνατότητες πολιτικαντισμού που διαθέτουν , έστω και «ρουσφετολογικά» να πιέσουν για τη συνέχιση του προγράμματος .
Θα περίμενε κανείς ότι η Περιφέρεια Θεσσαλίας που διαχειρίζεται εκατομμύρια ευρώ ετησίως να ενέτασσε στο πρόγραμμα των δημοσίων έργων τη σίτιση και ημερήσια φροντίδα των πιο αδύναμων συμπολιτών μας.
Θα περίμενε κανείς ο Δήμος Τρικκαίων να μην θριαμβολογεί με τον ουσιαστικό ενταφιασμό των δομών που προσέφεραν 2 ½ χρόνια τα μέγιστα και φρόντιζαν καθημερινά εκατοντάδες ανθρώπους, επειδή θα συνεχίσουν να λειτουργούν 4 ώρες αντί για 24 ώρες ημερησίως και με 4 εργαζόμενους αντί για 26 και να μην εκδίδει ψευδεπίγραφες ανακοινώσεις του τύπου ότι «όλα βαίνουν καλώς».
Θα περίμενε κανείς να μην οδηγούνταν στην ανεργία και μάλιστα για πέντε μήνες απλήρωτοι 26 νέοι εργαζόμενοι, που έδωσαν κάθε ικμάδα των δυνατοτήτων τους όχι από γραφεία και καρέκλες και με ταξίδια στο εξωτερικό για «επιμόρφωση» , αλλά δίπλα στη φτώχεια , στη δυστυχία και στον αποκλεισμό .
Κλείσιμο των κοινωνικών δομών ενάντια στη φτώχεια , θα έπρεπε να σημαίνει «κήρυξη πολέμου» του Δήμου μας ενάντια στην κυβέρνηση.
Θα έπρεπε να διαμηνυθεί ότι σε ένδειξη διαμαρτυρίας απέναντι σε αυτή την ανάλγητη κυβερνητική πολιτική και σε κάθε κυβερνητικό εκπρόσωπο και αξιωματούχο (είτε υπουργός, είτε βουλευτής) ότι είναι ανεπιθύμητος και «persona non grata» στο Δημαρχείο, όσο δεν χρηματοδοτούνται οι πιο απαραίτητες για την κοινωνική συνοχή δημοτικές δομές αλληλεγγύης και προσφοράς , όπως και επίσης η οιαδήποτε άλλη συνεύρεση των εκπροσώπων του Δήμου μας .
Χωρίς σύγκρουση και ρήξη με τις πολιτικές και τους εκπροσώπους της μνημονιακής λιτότητας, δεν μπορεί ο Δήμος μας να ανατρέψει τις δυσοίωνες για την τοπική κοινωνία προοπτικές που της επιφυλάσσουν.
Ο κ. Δήμαρχος δεν έχει καταλάβει ότι «χωρίς να σπάσεις αυγά, ομελέτα δεν φτιάχνεις» και αποδεικνύεται ότι δεν έχει τη διάθεση και να το πράξει. Για αυτό το λόγο θα σύρεται πίσω από τις εξελίξεις, με μοναδική του παρηγοριά τις ανακοινώσεις του ιδιαίτερου γραφείου του.
Μαζί του δυστυχώς θα σύρεται και ολόκληρος ο Δήμος μας .
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
«ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ»
