Ευδοκία Σταυρίδου: Με ενδιαφέρει να φωτίζω τις πτυχές της ανθρώπινης υπόστασης αφήνοντας τον αναγνώστη να αποφασίζει με ποιον θα ταυτιστεί

«…δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από αυτόν του ανεκπλήρωτου έρωτα που φαντασιώνεται το μυαλό και πλάθει μύθους ολόγυρά του, ανεβάζοντάς τον στο βάθρο του ιδανικού, του τέλειου, του ονειρικού».  Το ένστικτο της συγγραφέως Ευδοκίας Σταυρίδου την οδηγεί στα Γιάννενα τη δεκαετία του ’30 για τη συγγραφή του νέου της βιβλίου με τίτλο «Βαθιά νερά» (εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ). Ενός βιβλίου που έχει τα χαρακτηριστικά του ψυχολογικού θρίλερ καθώς οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με γεγονότα που δημιουργούν κυρίως οι ίδιοι και καλούνται να πληρώσουν τις επιλογές τους.

«Με ενδιαφέρει να φωτίζω όλες τις πτυχές της ανθρώπινης υπόστασης αφήνοντας τον αναγνώστη να αποφασίζει μόνος του με ποιον θα ταυτιστεί» μου λέει η κ. Σταυρίδου η οποία παραδέχεται ότι ήταν «ένα δύσκολο ταξίδι γιατί οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές και έπρεπε να τηρηθούν στο ακέραιο».

Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη-κ. Σταυρίδου μετά το «Κάποτε στη Μυτιλήνη» σας συναντάμε και πάλι με ένα ακόμη υπέροχο βιβλίο. Μιλήστε μου για την υπόθεση του νέου σας μυθιστορήματος με τίτλο «Βαθιά νερά».

– Κατ΄αρχάς σας ευχαριστώ θερμά για τα καλά σας λόγια κυρία Μαργαρίτη! Τα «Βαθιά νερά» είναι το αντάμωμα δύο πολύ νέων παιδιών, του Μιχάλη και της Μαργαρίτας, που η μοίρα θα φέρει  κοντά μα ταυτόχρονα και τόσο μακριά γιατί όπως αναφέρω στο βιβλίο «… δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από αυτόν του ανεκπλήρωτου έρωτα που φαντασιώνεται το μυαλό και πλάθει μύθους ολόγυρά του, ανεβάζοντάς τον στο βάθρο του ιδανικού, του τέλειου, του ονειρικού».

-Μια ιστορία που διαδραματίζεται 100 χρόνια πριν στα Γιάννενα. Γιατί εκεί;

-Ήταν πολλές συγκυρίες και κυρίως το ένστικτό μου που με οδήγησαν μέχρι τα Γιάννενα και όπως είπε μια αγαπημένη φίλη γιαννιώτισσα στην πρόσφατη παρουσίαση στα Γιάννενα, κάθε συγγραφέας χρειάζεται μια πατρίδα και η δική μου είναι τα Γιάννενα.

-Ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε αληθινά γεγονότα;

-Σε έναν βαθμό από αφηγήσεις που είχα ακούσει παλαιότερα. Έμειναν στο υποσυνείδητο μέχρι που ήρθε η στιγμή να καταγραφούν και να γίνουν μυθιστόρημα.

-Έχω την εντύπωση ότι σε αυτό το βιβλίο εκείνο που ξεχωρίζει είναι το ότι εισχωρείτε στις ψυχές και το μυαλό των ανθρώπων που συναντάμε στις σελίδες του. Είναι έτσι;

-Απόλυτα! Ένα δύσκολο ταξίδι γιατί οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές και έπρεπε να τηρηθούν στο ακέραιο. Να σκιαγραφηθούν οι διαφορές ανάμεσα στο θηλυκό και το αρσενικό. Ό,τι κι αν γράφω αγαπώ πάντα τους ήρωές μου. Το να περιγράφω ακόμα και σκληρές ή αποτρόπαιες πράξεις τους δεν σημαίνει πως το κάνω με θυμό. Ακριβώς το αντίθετο. Με ενδιαφέρει να φωτίζω όλες τις πτυχές της ανθρώπινης υπόστασης αφήνοντας τον αναγνώστη να αποφασίζει μόνος του με ποιον θα ταυτιστεί.

-Το «Βαθιά νερά» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ;

-Πιστεύω πως είναι γιατί οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με γεγονότα που δημιουργούν κυρίως οι ίδιοι και καλούνται να πληρώσουν τις επιλογές τους. Μια αλληλουχία γεγονότων και ανατροπών μέχρι την τελευταία σελίδα του βιβλίου.

-Μέχρι πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος διεκδικώντας τον έρωτα; Πόσο μπορεί να μεταμορφωθεί, να καταστρέψει και να καταστραφεί;

–Ο έρωτας είναι μια αρχέγονη κατάσταση που οι ψυχίατροι παρομοιάζουν με ψυχική νόσο και αδυνατούν να αποκρυπτογραφήσουν εντελώς. Το πώς θα αντιδράσει ο καθένας μας μπροστά σε ένα συγκεκριμένο γεγονός έχει να κάνει με τον χαρακτήρα μας, τη δύναμη που έχουμε μέσα μας και πόσο οχυρωμένοι είμαστε σαν άνθρωποι.

-Πόσα λίγα πράγματα και ταυτόχρονα πόσα πολλά είναι η ευτυχία;

-Ένα άγγιγμα, μια λέξη, ένα χαμόγελο μπορούν να μας κάνουν να νιώσουμε την απόλυτη ευτυχία. Έχει να κάνει με το πόσο πλήρεις είμαστε μέσα μας. Πόσο συνειδητοποιούμε πως δεν μπορούμε να βασίζουμε την ευτυχία μας σε εξωτερικούς παράγοντες γιατί πάντα θα υπάρχει το αίσθημα του ανικανοποίητου. Τότε για να νιώσουμε ευτυχισμένοι θα αναζητούμε υλικά αγαθά και ανθρώπους να μας επιβεβαιώνουν για να νιώσουμε στιγμές ευτυχίας που όμως θα είναι φευγαλέες.

-Η συγχώρεση απελευθερώνει την ψυχή του ανθρώπου και τη γαληνεύει;

–Η συγχώρεση για εμένα είναι η μοναδική λύτρωση. Ο θυμός είναι μία φυσιολογική κατάσταση που όμως πρέπει να ελέγχουμε, να εκλογικεύουμε και τέλος να απομακρύνουμε γιατί έχει ως μοναδικό αποτέλεσμα να δηλητηριάζουμε εμάς τους ίδιους. Όταν συνειδητοποιήσουμε πως δεν μπορούμε να αλλάξουμε ανθρώπους καθώς επίσης γεγονότα και καταστάσεις που έγιναν χωρίς τη συναίνεσή μας ο θυμός καταλαγιάζει και έχουμε γαλήνη ψυχής που είναι πολύτιμη και μας δίνει τη δύναμη να συνεχίσουμε το ταξίδι της ζωής που παρ’ όλες τις δυσκολίες της είναι όμορφη και απίστευτα γοητευτική!

Από το οπισθόφυλλο

Δεκαετία του ’30, Γιάννενα, μαγευτικά και μυστηριώδη. Δυο νεαρά παιδιά, η Μαργαρίτα και ο Μιχάλης, θα συναντηθούν σε ένα φύσημα της Μοίρας και το τυχαίο αντάμωμά τους θα στραγγίξει την ανάσα από την ψυχή τους και το αίμα από τα κορμιά τους, παρασύροντας μαζί και όσους τους περιβάλλουν, συνθέτοντας ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ…

Η Ευδοκία Σταυρίδου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Σκηνοθεσία Κινηματογράφου και