Κατόπιν σχετικής προτάσεως μελών του, κατά την ετήσια τακτική Γενική Συνέλευση του Φιλολογικού, Ιστορικού, Λογοτεχνικού Συνδέσμου (Φ.Ι.ΛΟ.Σ.) Τρικάλων, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2024, ο διακεκριμένος Καλαμπακιώτης ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου κ. Θεοδόσης Π. Τάσιος ανακηρύχθηκε παμψηφεί ΕΠΊΤΙΜΟ ΜΕΛΟΣ του Φ.Ι.ΛΟ.Σ.
Ο Θεοδόσης Π. Τάσιος γεννήθηκε στην Καστοριά το 1930, αλλά κατάγεται από την Καλαμπάκα (εκ πατρός) και από το Δούσικο/Άγιο Βησσαρίωνα (εκ μητρός). Αποφοίτησε από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Παρίσι και έπειτα στο ΕΜΠ. Στη συνέχεια, υπηρέτησε ως υπολοχαγός στο σώμα του Μηχανικού του Ελληνικού Στρατού και το 1958 αναγορεύθηκε διδάκτωρ και στη συνέχεια επιμελητής, έκτακτος μόνιμος καθηγητής (1964) και τακτικός καθηγητής του ΕΜΠ (1969). Παράλληλα έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Βαγδάτης (1979), στο Πανεπιστήμιο Τονγκζί (Tongji University) της Σαγκάης (1982), στο «Διεθνές Κολέγιο Επιστημών των Κατασκευών» (Collège International des Sciences de Constrution, 1979-1989), στο Πανεπιστήμιο της Ναντζίν και στο Πανεπιστήμιο της Παβίας (1986).
Μιλά Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Γερμανικά, Ρωσικά και Ισπανικά.
Ο Θεοδόσης Τάσιος είναι ευαισθητοποιημένος σε κοινωνικά και φιλοσοφικά θέματα, και δίνει αρκετές συνεντεύξεις στον Τύπο. Αρθρογραφεί τακτικά στις εφημερίδες «Το Βήμα» και «Η Καθημερινή», καθώς και σε έντυπα της Ελλάδας και του εξωτερικού, είναι δε Επίτιμος Πρόεδρος στην Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία. Είναι ομιλητής και διοργανωτής συναντήσεων σε θέματα παιδείας και ιστορίας. Υπήρξε συνδιοργανωτής της έκθεσης «Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας» που παρουσιάστηκε σε πόλεις της Ελλάδας και της Γερμανίας.
Ως προς την επαγγελματική του πορεία υπήρξε μελετητής πολλών δημοσίων έργων με σημαντικότερα τα: Γέφυρα Αλφειού, Γέφυρα Κατοχής Αιτωλοακαρνανίας, Κινητή Γέφυρα Ευρίπου Χαλκίδας (η οποία την εποχή της κατασκευής της ήταν η μοναδική συρταρωτή γέφυρα στον κόσμο), Γέφυρα Άρτας, Γέφυρα Σταυρούπολης Ξάνθης, Φράγμα Πηνειού Ηλείας, Φράγμα Άγρα Ημαθίας, Φράγμα Περδίκκα Εορδαίας, Φράγμα Πολυφύτου.
Ο Θεοδόσης Τάσιος έχει ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Ναντζίν (Κίνα), του Πανεπιστημίου της Λιέγης (Βέλγιο), του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Πανεπιστημίου Κύπρου. Έχει τιμηθεί με Μετάλλιο από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Σκυροδέματος (American Concrete Society) και με το Μετάλλιο της Πόλεως του Παρισιού. Έχει επίσης τιμηθεί με τον τίτλο του μέλους της Ακαδημίας Επιστημών του Τορίνου (2004), του επιτίμου προέδρου της Ευρωδιεθνούς Επιτροπής Σκυροδέματος (CEB, 1988), του επιτίμου μέλους της Διεθνούς Ενώσεως Εργαστηρίων και Υλικών (RILEM, 1989), του επιτίμου μέλους της Ιταλικής Συνομοσπονδίας Υποβρύχιας Δραστηριότητας (CIAS, 1998), του επιτίμου μέλους του Επιστημονικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Κύπρου (1999) και της Ελληνικής Εταιρίας Ορολογίας (2008).
Έχει υπηρετήσει σε υψηλές θέσεις σε διεθνείς οργανισμούς και επιστημονικές ενώσεις πάνω στον κατασκευαστικό κλάδο, έχει συμμετάσχει σε διεθνείς διασκέψεις, υπήρξε ομιλητής και εισηγητής σε πολλά συνέδρια και συναντήσεις. Η έρευνα και η επιστημονική του δραστηριότητα εντοπίζεται στον αντισεισμικό σχεδιασμό, στη διατήρηση των μνημείων και στη φιλοσοφία της τεχνολογίας
Το 2009 το Τεχνικό Επαγγελματικό Επιμελητήριο (ΤΕΕ) τίμησε τον Θεοδόση Τάσιο και την ίδια χρονιά εξέδωσε βιβλίο σχετικά με το έργο του.
Το 2013 του απενεμήθη το International Award of Merit in Structural Engineering από την Διεθνή Ένωση Γεφυρών και Κατασκευών (IABSE) στη Ζυρίχη.
Ο Θεοδόσης Τάσιος είναι ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Τμήματος Σκυροδέματος και υπήρξε πρόεδρος επί συναπτά έτη (1974-1976, 1990-1998), ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Εδαφομηχανικής και Θεμελιώσεων, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Ερευνών Σκυροδέματος (1982-1984), αντιπρόεδρος επί συναπτά έτη της Ελληνικής Ανθρωπιστικής Εταιρείας (1978-81, 1990-97, 1998-2002), ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος (1993 κ.ε.) της Εταιρείας Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, αντιπρόεδρος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας (1998-2000) και πρόεδρος στο Ελληνικό Τμήμα Αντισεισμικής Μηχανικής (2001-2002). Υπήρξε μέλος σε πολλές κυβερνητικές και ανεξάρτητες επιτροπές, εμπειρογνώμονας σε δημόσια έργα, σύμβουλος επί θεμάτων εδαφομηχανικής, στατικής και σεισμικότητας κτιρίων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το πλαίσιο των μελετητικών του δραστηριοτήτων εντοπίζεται σε θέματα ευρύτερα από τον τομέα των κατασκευών και της ασφάλειας στον εργασιακό χώρο, καθώς είναι ομιλητής σε θέματα εκπαιδευτικά, γλωσσικά, ιστορικά και φιλοσοφικά, στην Ελλάδα, στην Κύπρο και στον υπόλοιπο κόσμο.
Εκτός από την ανάδειξή του ως μέλος του Αμερικανικού Ινστιτούτου Σκυροδέματος, έχει λάβει τη θέση του προέδρου της Διεθνούς Ενώσεως Εργαστηρίων και Υλικών (RILEM, 1977-78), ενώ έχει διατελέσει επίσης αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Συνομοσπονίας Προεντάσεων (Fédération International de la Précontrainte, 1970-80), πρόεδρος της Μόνιμης Συνδιάσκεψης Ενώσεων Μηχανικών Νοτιοανατολικής Ευρώπης (1972-1974), πρόεδρος της Ευρωδιεθνούς Επιτροπής Σκυροδέματος (CEB, 1983-1987) και στη συνέχεια πρόεδρος επιτροπής σχεδίασης (CEB-Model Code 90, 1987-1991) και μέλος της Γαλλικής Ένωσης Αντισεισμικής Μηχανικής.
Στην έδρα της Επιτροπής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη, υπήρξε σύμβουλος σε θέματα επισκευής κτιρίων (1980) και σύμβουλος σε επιτροπές μνημείων και ιστορικών τόπων της UNESCO και της UNIDO σε θέματα βιομηχανικού σχεδιασμού κατασκευών για χώρες του Τρίτου Κόσμου. Υπήρξε επίσης εμπειρογνώμονας στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε θέματα αναγνώρισης τίτλων των μηχανικών, κατάρτισης, έρευνας και σεισμικής συμπεριφοράς κτιρίων. Επίσης εμπειρογνώμονας σε θέματα αποτίμησης και ελέγχου του έργου ευρωπαϊκών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και ευρωπαϊκών κέντρων ερευνών.
Ο Θεοδόσης Τάσιος συνέγραψε πάνω από 400 επιστημονικές εργασίες και πάνω από 40 βιβλία σε διάφορες γλώσσες. Τα περισσότερα αφορούν θέματα κατασκευής, παιδείας και άλλα.
Στη συσχετιζόμενη ερώτηση με το βιβλίο του «Πέντε μαθήματα ζωής» και για το μάθημα ζωής το οποίο θυμάται, απάντησε «Όλοι μας προχωράμε στη ζωή με παραδείγματα που μας εμπνέουν. Και θλίβομαι που βλέπω τον ναρκισσισμό να κερδίζει συνεχώς έδαφος, όχι μόνο σε μεμονωμένα άτομα αλλά και σε μάζες. Από τα πέντε μαθήματα ζωής του βιβλίου και τα πολλά παραδείγματα που έχω γνωρίσει στην πορεία της ζωής μου, θα επιλέξω σήμερα εκείνο του Μότσαρτ. Εκτός από τις τέσσερις γλώσσες που μιλούσε ή έγραφε, αποφάσισε να μάθει και τη γλώσσα των κωφαλάλων, τη νοηματική. Και το πέτυχε. Πρόκειται για σπουδαίο παράδειγμα αγαπητικής σχέσης που αναπτύχθηκε μέσα σε ένα δύσκολο κοινωνικό πλαίσιο − διότι ο Μότσαρτ ήταν φτωχός όλη του τη ζωή».
Ενώ για το τι του δίνει ελπίδα στο παρόν του, είπε «Το ότι ένα μεγάλο μέρος των νέων ανθρώπων, που ακόμη, φευ, δεν συνιστούν πλειονότητα, έχει μια διάθεση φιλοκοινωνικότητας, εργατικότητας, καινοτομίας και πολιτικής ευθύτητας. Την βρίσκουν. Έτσι, μπορώ να ελπίζω πως στο άμεσο μέλλον ενδέχεται να συστήσουν μια κρίσιμη μάζα».
Σε άλλη του συνέντευξη και για το πόσα βιβλία έχει στην κατοχή του, αποκρίθηκε πως «Πάνω από 5.000 τίτλους βιβλίων στα πέντε βιβλιοστάσιά μου. Εκτός των τεχνικών και επιστημονικών που είναι στο Πολυτεχνείο. Δεν μπορώ να επιβιώσω χωρίς βιβλία. Είναι ένας μεγάλος «θησαυρός» για εμένα τα βιβλία μου. Σκέφτομαι κάτι που έγραψε ένας σπουδαίος και θέλω να δω αν το θυμάμαι ακριβώς. Κατεβαίνω στη βιβλιοθήκη, βρίσκω το βιβλίο, το ανοίγω, γυρίζω τις σελίδες, μυρίζω το χαρτί και διαβάζω. Γιατί δεν το γκουγκλάρεις; με ρωτάνε οι νεότεροι. Μα ένα κλικ δεν έχει τη γλύκα που σας περιέγραψα».
