ΕΝΑΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ / UN TRIOMPHE – THE BIG HIT

H One from the Heart παρουσιάζει την ταινία του Εμανουέλ Κουρκόλ, Ένας Θρίαμβος (Un Triomphe/The Big Hit).

Η γαλλική παραγωγή αποτέλεσε επίσημη επιλογή στο Φεστιβάλ Καννών το 2020, στη συνέχεια κέρδισε το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ, προβλήθηκε ως Gala Screening στο Φεστιβάλ Ζυρίχης και ως Επίσημη Ταινία Λήξης του Φεστιβάλ του Τορίνο ενώ αργότερα κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Ευρωπαϊκής Κωμωδίας της χρονιάς από την European Film Academy. H ταινία έκανε την πρεμιέρα της την 1η Σεπτεμβρίου στις γαλλικές αίθουσες με διθυραμβικές κριτικές, ενώ στη χώρα μας θα βγει στις αίθουσες στις 16 Σεπτεμβρίου.

Ο Ετιέν, ένας συχνά εκτός δουλειάς ηθοποιός, δουλεύει ως υπεύθυνος ενός θεατρικού εργαστηρίου σε μια φυλακή, όπου μαζεύει έναν ασυνήθιστο θίασο από κρατούμενους για να ανεβάσουν το διάσημο έργο του Σάμιουελ Μπέκετ, Περιμένοντας τον Γκοντό. Όταν του επιτραπεί να πάρει την ομάδα των κρατούμενων σε περιοδεία του έργου σε κανονικά θέατρα έξω από τη φυλακή, ο Ετιέν επιτέλους αισθάνεται ότι αυτή μπορεί να είναι η μεγάλη του ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρο του στη σκηνή και στη ζωή.

Μια βαθιά ανθρώπινη συγκινητική κωμωδία εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα, με πρωταγωνιστή τον βραβευμένο με Cesar, Καντ Μεράντ (Είναι Τρελοί Αυτοί οι Βόρειοι, Είμαι Καλά, μη σε Νοιάζει, Ο Μικρός Νικόλας Πάει Διακοπές, Τα Παιδιά της Χορωδίας, Ο Πόλεμος των Κουμπιών, Οι Γυναίκες των Ονείρων Μου). Από τον σεναριογράφο – σκηνοθέτη της μεγάλης επιτυχίας στη Γαλλία In the Name of the Land.

Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. To 1985, ο Σουηδός ηθοποιός και σκηνοθέτης Jan Jönson ανέβασε με μεγάλη επιτυχία μαζί με κρατούμενους στη φυλακή υψίστης ασφαλείας στην Κούμλα, το έργο Περιμένοντας τον Γκοντό του Σάμιουελ Μπέκετ. Στην δημόσια πρεμιέρα της παράστασης οι κρατούμενοι απέδρασαν ένα γεγονός που ενθουσίασε τον ίδιο τον Μπέκετ.

Ο Εμανουέλ Κουρκόλ εμπνέεται από τα περιστατικά που συνέβησαν στο ιστορικό αυτό ανέβασμα της παράστασης για να δημιουργήσει πάνω έναν αστείο όσο και συγκινητικό και ύμνο στην απελευθερωτική δύναμη της τέχνης και μαζί μια ευφυή σπουδή πάνω στα όρια της τέχνης και της αληθινής ζωής θυμίζοντάς μας ότι η τελευταία συχνά ξεπερνά κάθε ευφάνταστη ιστορία.

Σημείωμα του σκηνοθέτη:

«Δεν ήθελα να κάνω μια απαισιόδοξη ταινία, ακόμα κι αν μιλάει για μια δύσκολη πραγματικότητα. Όσο υπάρχουν άνθρωποι, μια αχτίδα φωτός μπορεί πάντα να φανεί. Το έργο Περιμένοντας τον Γκοντό μιλάει απευθείας στα συναισθήματα των κρατουμένων. Το κενό, η απουσία, η αναμονή, η αδράνεια είναι η καθημερινότητά τους και στην πραγματική ιστορία οι κρατούμενοι είχαν συγκινηθεί βαθιά από αυτό το οικουμενικό κείμενο. Αυτά τα στοιχεία μου άρεσαν πολύ σε αυτή την ιστορία και σκέφτηκα ότι μου ταιριάζει. Ξεκίνησα κάνοντας ένα ντοκιμαντέρ για ένα αντίστοιχο πρόγραμμα που λειτουργούσε σε μια φυλακή στη Γαλλία ώστε να μάθω από πιο κοντά τους ανθρώπους και τους κανόνες μιας φυλακής.

Εκεί, στο κέντρο κράτησης του Μο-Σοκονίν γυρίσαμε και κομμάτια της ταινίας. Με γνώριζαν και είχα συμμάχους, όπως η Ιρέν Μουσκαρί (πολιτιστική ακόλουθος Κέντρου Κράτησης) που μας βοήθησε πολύ στο να οργανώσουμε το γύρισμα, όπου έπρεπε όλα να είναι χρονισμένα και προκαθορισμένα με κάθε λεπτομέρεια. Ήταν πολύ δύσκολη διαδικασία να πηγαίνουμε για οκτώ μέρες σε μια φυλακή 900 κρατουμένων με όλους τους ηθοποιούς και τους τεχνικούς. Ήταν η πρώτη φορά που η Διεύθυνση της φυλακής έδωσε αυτή τη δυνατότητα σε μία παραγωγή. Μας υποδέχτηκαν με καλή διάθεση και η διοίκηση και το προσωπικό, και όλα πήγαν καλά. Στο τέλος, ο Καντ Μεράντ χειροκροτήθηκε από τους κρατούμενους.

Έψαξα μέσα στο κείμενο του Μπέκετ για να επιλέξω τα κομμάτια που θα έβγαζαν περισσότερο νόημα για τους ήρωες. Έπρεπε να είναι κατανοητά αποσπάσματα και οι φράσεις να έχουν διπλή έννοια για τους ίδιους. Όταν γυρίζαμε τις σκηνές πρόβας, πάντα άφηνα ένα κομμάτι αυτοσχεδιασμού, αφήνοντας τους ηθοποιούς ελεύθερους και μετά εγώ τα συνδύαζα. Η δυσκολία της αναπαράστασης ήταν να καταλάβουμε πώς θα μπορούσαν να παίξουν τους ρόλους. Το να ενσαρκώσουν ερασιτέχνες ηθοποιούς ήταν πολύπλοκο. Έπρεπε να κρατήσουν έναν αυθορμητισμό, μια διαφορετική προσέγγιση. Ο Ετιέν το λέει κάποια στιγμή στην ταινία: «Σκοτίστηκαν για τον Μπέκετ», δεν νιώθουν δηλαδή αυτή την πίεση του κλασικού έργου. Ζουν τη στιγμή. Ήθελα να νιώσουμε αυτή την ξαφνική απελευθέρωση της ενέργειας του κάθε ήρωα».

Έγραψαν για την ταινία:

«Αυτή η γαλλική ταινία για ένα ευρύ κοινό, έξυπνη, γενναιόδωρη, στο ύφος των κωμωδιών των Nakashe & Toledano (Οι Άθικτοι), γραμμένη και αλάνθαστα παιγμένη από έναν σπουδαίο Καντ Μεράντ, θα κερδίσει τους πάντες». Le Figaro

«Μια ταινία γεμάτη ανθρωπιά, βασισμένη σε αληθινή ιστορία, όπου ο φανταστικός Καντ Μεράντ υποδύεται έναν άνεργο ηθοποιό που αναλαμβάνει ένα θεατρικό εργαστήρι σε μια φυλακή». Télérama

«Συγκινητική και αστεία. Φανταστικές ερμηνείες». Le Parisien

Le Journal du Dimanche Ouest France 20 Minutes Culturebox – France Télévisions Dernières Nouvelles d’Alsace Elle Femme Actuelle L’Humanité La Croix La Voix du Nord Le Dauphiné Libéré Le Figaro Le Parisien Les Echos Les Fiches du Cinéma Marianne Marie Claire Paris Match Positif Public Sud Ouest Télé 7 Jours Télé Loisirs Télérama Voici Bande à part CinemaTeaser Closer Le Monde Le Nouvel Observateur Première aVoir-aLire.com