Σε λίγο καιρό ο γιος μου δίνει εξετάσεις προσδοκώντας να πάρει ένα από τα πολυπόθητα διπλώματα αγγλικών κι εγώ αναρωτιέμαι τι κάναμε λάθος στην πορεία της εκπαίδευσής του.
Διότι, στο δικό μου τουλάχιστον μυαλό, δεν θα έπρεπε στο (θεωρητικά) υψηλό επίπεδό του να έχει ανάγκη – όχι απλά να προτιμά – ελληνικούς υπότιτλους βλέποντας τα αγαπημένα σε όλους «Φιλαράκια».
Κάνει μάθημα από μικρός, λέω όλο καημό στην αδερφή μου στο τηλέφωνο που ξέρω συμμερίζεται την αγωνία μου αφού έχει κι αυτή παιδιά που ετοιμάζονται να πάνε σχολείο. Στο σχολείο του έχουν καθημερινή διδασκαλία αγγλικών αλλά και πάλι δεν έχει την εξοικείωση που θα περίμενα. Και, για να είμαι ειλικρινής, δεν είναι το πτυχίο που με απασχολεί – αυτό μπορεί να το ξαναδώσει δυο και τρεις φορές – είναι η ουσία του θέματος, το γεγονός ότι έπειτα από τόσα χρόνια εξακολουθεί να δυσκολεύεται στον προφορικό λόγο. Άλλο η γραμματική κι άλλο ο προφορικός λόγος, μου λέει η αδερφή μου, και ξέρω πως έχει δίκιο. Αλλά πώς κατακτάς την άνεση στην ομιλία όταν μεγαλώνεις σε ελληνική οικογένεια;
Η έρευνα online με οδήγησε στη μέθοδο CLIL (Content and Language Intergrated Learning/ Συνδυασμένη εκμάθηση επιστημονικού περιεχομένου και γλώσσας) που χρησιμοποιείται κυρίως στο εξωτερικό. Εκεί τα παιδιά, πέραν του μαθήματος αγγλικών, διδάσκονται κι άλλα μαθήματα στα Αγγλικά προκειμένου να έχουν περισσότερη τριβή και συνεπώς εξοικείωση με τη γλώσσα. Αυτό είναι!, σκέφτηκα, κι άρχισα να ψάχνω αν υπάρχει σχολείο που να εφαρμόζει στην Ελλάδα και… bingo!
«Στα Εκπαιδευτήρια Καίσαρη η μέθοδος CLIL χρησιμοποιείται εδώ και μία 5ετία περίπου κι έτσι οι μαθητές τους, από Ε δημοτικού έως και Β γυμνασίου, διδάσκονται το μάθημα της Γεωγραφίας και στα Αγγλικά», με ενημερώνει η υπεύθυνη εγγραφών. «Για να γίνει αυτό υπάρχει στενή συνεργασία του ξενόγλωσσου εκπαιδευτικού με τον εκπαιδευτικό που διδάσκει το μάθημα στα Ελληνικά. Το επίπεδο γλώσσας του μαθήματος παραμένει αναλλοίωτο, χωρίς απλουστεύσεις. Για να μπορούν τα παιδιά να κατανοήσουν πλήρως το διδασκόμενο υλικό, δημιουργείται από τους εκπαιδευτικούς πλούσιο ψηφιακό υλικό και πολλές διαδραστικές ασκήσεις. Επιπλέον, τα παιδιά πραγματοποιούν ομαδικές και ατομικές εργασίες που στη συνέχεια παρουσιάζονται από τους ίδιους στα Αγγλικά. Όλα αυτά γίνονται υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας του Α.Π.Θ. κας Θωμαής Αλεξίου.»
«Τα παιδιά πώς ανταποκρίθηκαν σε αυτήν την αλλαγή;» ρωτάω παρότι φαντάζομαι την απάντηση. «Η ανταπόκριση των μαθητών στο μάθημα ξεπέρασε κάθε προσδοκία και τα οφέλη είναι πολλά: Τα παιδιά καλούνται να χρησιμοποιήσουν τα Αγγλικά για έναν σκοπό άλλον από την εκμάθηση της γλώσσας κι αυτό αποτελεί μια πρόκληση που τα ενθουσιάζει και τα κινητοποιεί. Η ενασχόληση με το μάθημα γίνεται πολύ πιο ενδιαφέρουσα και δημιουργική, αφού πρέπει να γίνει σε άλλη γλώσσα κι έτσι αφομοιώνεται πολύ περισσότερο το γνωστικό αντικείμενο. Επίσης, η εξέταση του μαθήματος γίνεται με παιγνιώδη τρόπο χρησιμοποιώντας δραστηριότητες και κατασκευές που εξασκούν τις δεξιότητες σκέψης ανώτερης τάξης (higher order thinking skills) αναπτύσσοντας έτσι την κριτική σκέψη. Τέλος, αυξάνεται πολύ η αυτοπεποίθηση των παιδιών, εμπλουτίζεται το λεξιλόγιό τους και βελτιώνονται πολύ όλες οι δεξιότητες στη χρήση της γλώσσας».
Ενθουσιάζομαι και τα μεταφέρω αυτολεξεί στην αδερφή μου μαζί με το πλέον δυνατό για εμένα σημείο: στη διδασκαλία με τη μέθοδο CLIL στο επίκεντρο βρίσκεται το γνωστικό αντικείμενο (η Γεωγραφία) και όχι η γλώσσα, για αυτό και οι μαθητές ξεπερνούν τη συστολή που συνήθως έχουν να μιλήσουν στην ξένη γλώσσα και αποκτούν ευχέρεια στον προφορικό λόγο. Κοινώς, τα παιδιά αισθάνονται πιο άνετα να κάνουν ακόμα κι ένα γλωσσικό λάθος, αφού η τάξη εστιάζει την προσοχή της κυρίως στο περιεχόμενο του διδασκόμενου μαθήματος κι έτσι μιλούν όλο και περισσότερο εξασκώντας τελικά τον προφορικό λόγο.
Μπορεί ο γιος μου να μην μπορεί να γυρίσει στην Ε’ δημοτικού και να κάνει τα πράγματα αλλιώς, αλλά τουλάχιστον τώρα ξέρουμε τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι ανιψιές μου για να αγαπήσουν τα αγγλικά και να καταφέρουν να τα μιλούν χωρίς να κουραστούν και να αγχωθούν.
