«Και του ‘λεγα μην τρως Χαράλαμπε. Μην τρως. Θα σκάσεις, Χαράλαμπε. Α μπα το φαΐ δεν βλάφτει. Δεν βλάφτει, δεν βλάφτει, να ο Χαράλαμπος! Από άνθρωπος με τα ούλα του, κατάντησε κορνίζα». Φέρνοντας στο μυαλό τα λόγια αυτά είναι σαν να βλέπουμε την ελληνική ταινία «Ο θησαυρός του Μακαρίτη».
Ωστόσο χαραγμένη στη μνήμη όλων μας δεν είναι η Γεωργία Βασιλειάδου να μουρμουρά εκνευρισμένη ως χήρα του Χαράλαμπου στον «Θησαυρό του Μακαρίτη» αλλά ο Βελισσάριος Κοντογιάννης, είναι ο άνθρωπος που αποτελεί το συνδετικό κρίκο ανάμεσα σε μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες της Finos Film. Έχετε σκεφτεί ποιο είναι το κοινό που έχει η ταινία ο «Θησαυρός του μακαρίτη» με εκείνη «Υπάρχει και φιλότιμο»;
Τον Οκτώβριο του 1959, όταν στις κινηματογραφικές αίθουσες βγήκε η ταινία «Ο θησαυρός του μακαρίτη» με πρωταγωνιστικό δίδυμο την Γεωργία Βασιλειάδου και τον Βασίλη Αυλωνίτη. Σημείωσε εισπρακτική επιτυχία, κόβοντας 54.899 εισιτήρια, ενώ μέχρι και σήμερα είναι από τις αγαπημένες του κοινού.
Στην ταινία δεν εμφανίστηκε ποτέ ζωντανός όμως, ο δήθεν θησαυρός του μακαρίτη Χαράλαμπου και οι φορές που τον μνημόνευε η Βασιλειάδου στην ταινία, ήταν αρκετά για να τον συγκαταλέξουν στους πρωταγωνιστές
Ο Χαράλαμπος της ταινίας ήταν ο ηθοποιός Βελισσάριος Κοντογιάννης, ο οποίος έγινε γνωστός ως… κάδρο ενώ έπαιξε σε μόλις επτά ταινίες της Finos Film. Πρόκειται για τις: «Η Ωραία Των Αθηνών» (1954), «Χαρούμενο ξεκίνημα» (1954), «Το Αμαξάκι»(1957), «Ο Θησαυρός Του Μακαρίτη» (1959), «Το Ξύλο Βγήκε Από Τον Παράδεισο»(1959), «Το Κλωτσοσκούφι» (1960) και «Ο Ατσίδας» (1962).
Σε περισσότερες πάντως φιγουράρει ως… κάδρο με το τσιγκελωτό μουστάκι του, «κρεμασμένος» σε κάποιον τοίχο. «Η φωτογραφία του μακαρίτη που ζωντανεύει στο φινάλε της ταινίας “Ο Θησαυρός του Μακαρίτη”, χρησιμοποιήθηκε στα επόμενα χρόνια ως ντεκόρ σε πολλές ταινίες της Finos Film», αναφέρεται στην ιστοσελίδα της θρυλικής εταιρείας παραγωγής. Σύμφωνα με πληροφορίες, υπεύθυνος γι’ αυτή την επιλογή ήταν ο σκηνογράφος Μάρκος Ζέρβας.
Το Ξύλο Βγήκε Από Τον Παράδεισο
Στην ταινία, «Η κυρία του κυρίου» είναι ο θείος Κωστής της Εύας (Γκέλυ Μαυροπούλου), η οποία τον παρουσιάζει στον σύζυγό της Μηνά (Ντίνος Ηλιόπουλος) ως τον σωτήρα τον οποίο κληρονόμησε, θέλοντας έτσι να καλύψει τις οικονομικές της απάτες. Μάλιστα κι εδώ ο Κοντογιάννης με το χαρακτηριστικό τσιγκελωτό μουστάκι έχει τα δικά του πλάνα, ενώ και πάλι είναι μακαρίτης.
Ο ρόλος του μακαρίτη στο κάδρο συνεχίζεται και σε άλλες ταινίες της Finos Film. Έτσι, το 1965 τον βλέπουμε ξανά κρεμασμένο στον τοίχο, στην ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο» ως πατέρα του Ανδρέα Μαυρογιαλούρου (Λάμπρος Κωνσταντάρας), ο οποίος έχει φύγει από τη ζωή.
«Η φωτογραφία του μακαρίτη που ζωντανεύει στο φινάλε της ταινίας ‘Ο Θησαυρός του Μακαρίτη’, χρησιμοποιήθηκε στα επόμενα χρόνια ως ντεκόρ σε πολλές ταινίες της Finos Film», διαβάζει κανείς σήμερα στην ιστοσελίδα της θρυλικής εταιρείας παραγωγής.
Και κάπως έτσι, το μυστήριο σχετικά με την ταυτότητα του πορτραίτου – πασπαρτού λύνεται.
Σύμφωνα με όσα είχαν δηλώσει μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου της εποχής εκείνης, το πορτραίτο αυτό βρισκόταν στην αποθήκη της Finos και χρησιμοποιούνταν κάθε φορά ως ντεκόρ όπου υπήρχε ανάγκη. Το μόνο που άλλαζε ήταν το κάδρο!
πηγή :https://www.newsbomb.gr/ellada/story/1136934/aytos-itan-o-makaritis-poy-ekane-kariera-os-kadro
