Η ActionAid παρουσιάζει τα αποτελέσματα της έρευνας «Δεν είναι αυτή η δουλειά μας», που πραγματοποίησε για τη σεξουαλική παρενόχληση κατά των γυναικών στην εργασία. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε πανελλαδικά τόσο στον ευρύτερο πληθυσμό των γυναικών, όσο και σε γυναίκες εργαζόμενες στους κλάδους του τουρισμού, του επισιτισμού και γενικότερα της βιομηχανίας της φιλοξενίας.
Στο πλαίσιο της εκστρατείας της «Ποτέ και Πουθενά» για την καταπολέμηση της βίας και της παρενόχλησης στην εργασία, η οργάνωση έρχεται να καλύψει το υπάρχον κενό δεδομένων στην Ελλάδα, επιλέγοντας τους συγκεκριμένους κλάδους καθώς εκεί απασχολούνται οι περισσότερες εργαζόμενες στη χώρα. Η έρευνα διεξήχθη από την εταιρεία ερευνών QED, για λογαριασμό της ActionΑid, τον Ιούλιο του 2020. Tο δείγμα της ποσοτικής έρευνας αποτέλεσαν 1.001 γυναίκες, ηλικίας 18-65 ετών σε πανελλαδικό επίπεδο, ενώ η υλοποίηση της ερευνητικής εστίασης στους κλάδους του επισιτισμού και του τουρισμού έγινε σε δείγμα 376 γυναικών, ηλικιών 18-65 ετών, πανελλαδικά. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την έρευνα εδώ.
Ο αυτουργός σε ποσοστό 50% ήταν κάποιος συνάδελφος ενώ 1 στις 4 εργαζόμενες περίπου αναφέρουν ότι ο δράστης ήταν πελάτης και 1 στις 5 φορές εμπλέκεται ο διευθυντής/ ιδιοκτήτης της επιχείρησης. Όπως αναφέρουν οι ερωτώμενες, σε πάνω από τις μισές περιπτώσεις (56%) οι παραβιαστικές συμπεριφορές εκδηλώνονται στον χώρο του γραφείου τους. Το θέμα φαίνεται να αφορά σε όλες τις γυναίκες, ανεξαιρέτως ηλικίας, περιοχής, εκπαιδευτικού επιπέδου κ.λ.π.
Χαρακτηριστικό της έντασης του προβλήματος της σεξουαλικής παρενόχλησης στους χώρους του τουρισμού και της εστίασης είναι ότι το 22% των γυναικών αναφέρουν ότι έχουν υπάρξει θύματα σεξουαλικής επίθεσης ή βιασμού. Επίσης, το 27% δηλώνει ότι έχουν υπάρξει θύματα σεξουαλικού εκβιασμού. Τα αντίστοιχα ποσοστά για γυναίκες από τον γενικό πληθυσμό είναι 13% και 18% αντίστοιχα. Η Α., 26 ετών, αναφέρει χαρακτηριστικά, «εργαζόμουν σ’ ένα εστιατόριο και δίπλα ξεκίνησε να χτίζεται ένα ξενοδοχείο. Ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου, γύρω στα 60, έκανε το εστιατόριο στέκι του. Από κάποια στιγμή και μετά ερχόταν και με έψαχνε κι άμα με πετύχαινε, πετούσε υπονοούμενα σεξουαλικού περιεχομένου, χωρίς να ντρέπεται. Το θεωρούσε δεδομένο ότι θα κατέληγα μαζί του. Μου ζητούσε το τηλέφωνο μου, μου έκανε πρόταση για δουλειά, αρνήθηκα. Έφευγα από το μαγαζί και κοιτούσα πίσω μου αν με ακολουθεί. Έκανα ότι μπαίνω στο λεωφορείο και κρυβόμουν να πάρω το επόμενο. Να σπαταλάς τόση ενέργεια καθημερινά για να νιώθεις ασφαλής.»
