Η Ελένη Κεκροπούλου είναι συγγραφέας κι εκδότρια σε έναν από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της χώρας, του «Ωκεανού». Σε κάθε μας συζήτηση δεν παραλείπει να μου εκφράσει την αγάπη της για τα Τρίκαλα που είναι η πόλη της παιδικής της ηλικίας, αφού εδώ μεγάλωσε. Το «άλλο μισό» είναι το νέο της βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε και στάθηκε αφορμή να έχω μαζί της μία ακόμη εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα για το γάμο, την απιστία, την ανθρώπινη επιπολαιότητα και τα τραύματα που μπορεί να προκαλέσει στην οικογένεια. Ένα βιβλίο βασισμένο σε αληθινές ιστορίες καθημερινής τρέλας και στην αβάσταχτη ελαφρότητα του ανθρώπινου είναι, στις σελίδες του οποίου η κάθε μία από εμάς βλέπει κομμάτια του εαυτού της. «Οι ιστορίες είναι όλες αληθινές, άλλωστε μια ματιά γύρω σας θα σας πείσει γι᾽ αυτό» μου λέει η κ. Κεκροπούλου με την οποία συζητήσαμε με αφορμή το βιβλίο της (κυκλοφορεί φυσικά από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ) για τη θέση της γυναίκας, την οικογένεια, το γάμο…
Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη
-Το άλλο μισό… κ. Κεκροπούλου μπορείτε να μας μιλήσετε για την υπόθεση του νέου σας βιβλίου;
-Η υπόθεση του βιβλίου μου αυτού είναι κυρίως το πώς βιώνει το τραυματικό συναίσθημα της απαξίωσης, της ακύρωσης της θηλυκότητάς της από τον σύντροφό της μια γυναίκα που πίστεψε στον γάμο και στον έρωτα. Ας πούμε ότι είναι ένα βιβλίο που διαχειρίζεται το πένθος της ερωτικής απόρριψης.
-Ένα βιβλίο βασισμένο σε αληθινές ιστορίες καθημερινής τρέλας και στην αβάσταχτη ελαφρότητα του ανθρώπινου είναι;
-Σίγουρα. Είναι οι ιστορίες όλες αληθινές, άλλωστε μια ματιά γύρω σας θα σας πείσει γι᾽ αυτό. Ο άνθρωπος συχνά έχει δίπλα του αυτό που πραγματικά αγαπά, που το χρειάζεται και τον ευεργετεί, αλλά ανικανοποίητος πάντα, γυρεύει το περισσότερο, το παραπέρα, το διαφορετικό. Αντί να καλλιεργεί τον κήπο του (κατά την Βολταιρική ρήση) περιπλανιέται γυρεύοντας να βρει αλλού τον παράδεισο. Χρειάζεται θυσίες ο γάμος και η οικογένεια. Θυσίες και από τις δυο μεριές. Όπως λέει κάπου η ηρωίδα μου, «Είναι βαριά η καλογερική, αλλά λένε ότι σε πάει στον παράδεισο».
-Η ιστορία αυτή θα μπορούσε να είναι της καθεμιάς από εμάς;
–Είναι, δυστυχώς όλων ημών των γυναικών. Μας έμαθαν στην εποχή μου, ότι ο γάμος είναι η μεγαλύτερη επένδυση για μια κοπέλα. Το πίστεψε αυτό το παραμύθι η δική μου γενιά, αλλά δεν νομίζω πια ότι η σημερινή γενιά τα μασάει πλέον αυτά. Επένδυση είναι ασφαλώς η οικογένεια. Μακροπρόθεσμη, χωρίς ημερομηνία λήξεως. Ο γάμος για να είναι αποδοτική επένδυση θέλει δυο συνεταίρους που ο ένας να πίνει νερό στο όνομα του άλλου.
-Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα για το γάμο, την απιστία, την ανθρώπινη επιπολαιότητα και τα τραύματα που μπορεί να προκαλέσει στην οικογένεια;
-Ακριβώς. Εξετάζει διάφορες περιπτώσεις πολλές από τις οποίες τις έχω ζήσει στο φιλικό και οικογενειακό μου περιβάλλον. Είναι τραύμα βαρύ να αισθάνεσαι ότι σε απαξιώνει ερωτικά ο σύντροφος ή η σύντροφος. Ο έρωτας, είναι η κινητήριος της ίδιας της ζωής.
-Ο κόσμος μας εξακολουθεί να είναι ανδροκρατούμενος;
–Δεν το βιώνουμε καθημερινά, όσο ικανές κι αν είμαστε; Πάντα έχουμε βοηθητικό ρόλο. Ένα βήμα πίσω από τον άνδρα, σαν ερωμένες, σαν μητέρες, σαν σύζυγοι, σαν επαγγελματίες.
-Οι άνδρες έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι γυναίκες είναι το πολύτιμο άλλο τους μισό;
-Πολλοί ίσως, αλλά οι περισσότεροι μεγαλωμένοι σε συντηρητικά περιβάλλοντα, θεωρούν τη γυναίκα δεδομένη, απαιτούν πάντα κάποιες «μη ανταποδοτικές υπηρεσίες» που θεωρούν ότι από τον ρόλο της η γυναίκα πρέπει να τους παρέχει. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας ακόμη.
-Αξίζουν οι σχέσεις δεύτερες ευκαιρίες προς χάριν του… χαμόγελου της μακρόθυμης αγάπης;
-Νομίζω ότι η γυναίκα που κρύβει μέσα της την μακρόθυμη αγάπη, δίνει πάντα άλλη μια ευκαιρία όχι μόνο στον σύντροφο, αλλά στην ίδια της τη ζωή, για χάρη της οικογένειας που είναι η μεγαλύτερη κοινωνική αξία.
-Αφιερώνετε το βιβλίο σας σε όλες τις νέες γυναίκες που έχουν τη ζωή μπροστά τους;
-Σ᾽ αυτές, ναι. Γατί έχουν την ίδια τη ζωή στο κύτταρο τους. Είναι μικροί θεοί χωρίς να το συνειδητοποιούν.
-Για άλλη μία φορά έρχεστε σε επαφή, μέσα από αυτή τη συνέντευξη, με τα Τρίκαλα. Μία πόλη που έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά σας.
-Και θα έχει πάντα, γιατί εκεί έζησα τα χρόνια που με έπλασαν και με δημιούργησαν, με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Τα Τρίκαλα είναι η παιδική μου ηλικία.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Μέχρι πριν λίγο καιρό πίστευα ότι είχα ένα ζεστό κι όμορφο σπιτικό που μάτωσα για να του δώσω τα καλύτερα υλικά. Του έβαλα μέσα όλη μου την αγάπη, τη στοργή, την αφοσίωση, την αθώα εμπιστοσύνη μου, την ανοχή μου, την κατανόηση, τα όμορφα παιδιά μου… κι εσένα πρώτ’ απ’ όλους και όλα. Μόνο που τυφλωμένη από τη λάμψη της εφήμερης ευτυχίας μου, δεν είδα ότι δεν μπήκες ποτέ μέσα για τα καλά. Φοβήθηκες το απόλυτο δόσιμο, φοβήθηκες τη φλογερή αγάπη μου, εμένα… Ήσουν με το ένα πόδι μέσα και με το άλλο έξω απ’ αυτό. Το έξω τελικά σε κέρδισε. Και μείναμε εμείς, εγώ και τα παιδιά μας, να σε κοιτάμε ν’ απομακρύνεσαι… Ο γάμος μου κι όσα επένδυσα σ’ αυτόν, ένα δένδρο στον χειμώνα, γυμνό από τα φύλλα του. Όλα πεσμένα κάτω στο υγρό χώμα, κιτρινισμένα, ψυχομαχούν…
Ένα μυθιστόρημα για τον γάμο και την απιστία, για τα πλήγματα και τα τραύματα που η ανθρώπινη επιπολαιότητα μπορεί να καταφέρει σε έναν εύθραυστο θεσμό, τον θεσμό του γάμου, πάνω στον οποίο στηρίζεται το ίδιο το κύτταρο της κοινωνίας: η οικογένεια.
Βασισμένο σε αληθινές ιστορίες καθημερινής τρέλας και στην αβάσταχτη ελαφρότητα του ανθρώπινου είναι.
Σχετικά με την Ελένη Κεκροπούλου
Η Ελένη Κεκροπούλου γεννήθηκε στον Ζυγό της Καβάλας, αλλά μεγάλωσε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Σπούδασε στο Καποδιστριακό πολιτικές επιστήμες και νομικά, καθώς και ξένες γλώσσες. Εργάζεται στον εκδοτικό χώρο εδώ και σαράντα δύο χρόνια ως μεταφράστρια, επιμελήτρια, εκδότρια και συγγραφέας.
Το συγγραφικό της έργο:
Παιδικά
- Πες μου, μπαμπά, μια ιστορία, σε παρακαλώ
Ιστορικά Μυθιστορήματα
- Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, η Καπετάνισσα
- Αγγέλικα η Μαντενούτα
- Σαν τα Κυνηγημένα Αγρίμια
- Το σημάδι του Κάιν
- Αναστασία, η Ρωμιά Σουλτάνα
Σύγχρονη Λογοτεχνία
- Σκέψου εμένα όταν πονάς.
