Κίτος Βαγγέλης, Εκπρόσωπος των εκπαιδευτικών στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο και μέλος του Ε.Σ. της ΕΛΜΕΤ
Είναι γνωστή η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας με την οποία : « υλοποιείται στα Γυμνάσια Θεματική Εβδομάδα με τίτλο «Σώμα και Ταυτότητα». … και βασικούς άξονες: α) τη διατροφή και την ποιότητα ζωής, β) την πρόληψη του εθισμού και των εξαρτήσεων και γ) τις έμφυλες ταυτότητες» .Ορίζει,επίσης, ότι «Οι εκπαιδευτικοί …οργανώνουν δραστηριότητες ….πουυλοποιούνται σύμφωνα με τα περιεχόμενα του Φακέλου Εκπαιδευτικού Υλικού. …..Επιπλέον, μπορούν να προσκληθούν εκπρόσωποι φορέων από σχετικό Κατάλογο που έχει συγκροτήσει το ΙΕΠ … οι μαθητές υποχρεούνται να παρακολουθούν κανονικά τις δράσεις της εβδομάδας, ,,, κατά την υλοποίηση δράσεων από εκπροσώπους συνεργαζόμενων φορέων η παρουσία του διδάσκοντα κάθε τμήματος είναι υποχρεωτική.»
Σχεδόν όλες οι παραπάνω θεματικές ενότητες διερευνούνταν χρόνια τώρα τόσο μέσω της διδακτέας ύλης όσο και μέσω των προγραμμάτων αγωγής υγείας, περιβαλλοντικής εκπαίδευσης ή αγωγής σταδιοδρομίας, με ουσιαστικά είναι αλήθεια αποτελέσματα. Όμως, το υπουργείο που έχει την ευθύνη για την εκπαίδευση των παιδιών του ελληνικού λαού φρόντισε να περικόψει , για λόγους καθαρά οικονομικούς και όχι επιστημονικούς, τις ώρες διδασκαλίας μαθημάτων, όπως η Βιολογία , η Οικιακή Οικονομία, η Νεότερη Ιστορία, η Γεωγραφία, μαθήματα σχετιζόμενα – περισσότερο ή λιγότερο το καθένα – με τα θέματα που επιβάλλει το υπουργείο να υλοποιηθούν κατά τη θεματική εβδομάδα. Έτσι, λοιπόν, ενώ μείωσε το ωράριο διδασκαλίας περίπου κατά 30ώρες το χρόνο σε κάθε μάθημα, καλεί τους εκπαιδευτικούς μέσα σε 33 διδακτικές ώρες να αναπληρώσουν όσα διδάσκονταν στο σχολείοκαι ενώ είναι γνωστό πως στα πλαίσια του ωρολογίου προγράμματος ο εκπαιδευτικός έχει τη δυνατότητα να εμπλουτίσει τη διδασκαλία του χρησιμοποιώντας τις γνώσεις ειδικών επιστημόνων και φορέων. Επιπλέον ,με άλλη του απόφαση αφαιρεί τη δυνατότητα από τους εκπαιδευτικούς να εντάξουν στο ωράριό τους την εκπόνηση προγραμμάτων- που πάντα πραγματοποιούνται εκτός διδακτικού ωραρίου – και έχουνως αντικείμενο και τις παραπάνω θεματικές ενότητες, επιβάλλοντας ουσιαστικά την εθελοντική τους υλοποίησή βασιζόμενο βεβαίως στο ότι θα πραγματοποιηθούν χάρη στη φιλοτιμία του Έλληνα εκπαιδευτικού. Προκαλεί δε θυμηδία το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια με υπουργική απόφαση, μπορούσαν να εντάξουν προγράμματα στο ωράριό τους όλοι οι εκπαιδευτικοί πλην των φιλολόγων, μαθηματικών και φυσικών που σήμερα καλούνται να καλύψουν το 60% περίπου του χρόνου της θεματικής εβδομάδας.
Επιπρόσθετα, ας θυμηθούμε την κατάργηση του μαθήματος του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΣΕΠ), και το οποίο πραγματεύοντανεκτός των άλλων και ταέμφυλα στερεότυπα και σχέσεις , για την υλοποίηση του οποίου έχει επιμορφωθεί μεγάλος αριθμόςεκπαιδευτικών. Αντί συνεπώς να αναδιοργανωθεί και να αναβαθμιστεί εξοβελίστηκε πλήρως από το πρόγραμμα διδασκαλίας αφήνοντας ένα χρήσιμο για τους μαθητές πεδίο ελεύθερο σε «εξωτερικούς συνεργάτες» και πάσης φύσεως «ειδικούς ερευνητές».
Άρα, εκτός από την αναστάτωση που δημιουργεί στο σχολικό περιβάλλον μια πρόταση που ζητείται από το υπουργείο να υλοποιηθεί στο πάρα πέντε , θέτει και μια σειρά από ερωτήματα. Πώς είναι δυνατόν να θεωρεί το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) , που εισηγείται το πρόγραμμα, ότι είναι καινοτόμο κάτι που σχεδιάζεται κεντρικά και μάλιστα μέσα σε ασφυκτικά πλαίσια; Πως είναι δυνατόν το ΙΕΠ να πιστεύει πως «…η πραγμάτευση των ζητημάτων αυτών στο συμπυκνωμένο χρόνο μιας εβδομάδας…» είναι ενισχυτικός παράγων για την ευαισθητοποίηση των εμπλεκομένων; Αγνοεί ότι ακόμη και τα επιστημονικά συνέδρια που διαρκούν περίπου τον ίδιο αριθμό ωρών και στα οποία οι συμμετέχοντες είναι εξειδικευμένοι επιστήμονες έχουν ως προς το περιεχόμενό τους συγκεκριμένη στόχευση; Είναι δυνατόν 12-χρονα ή 14-χρονα παιδιά να αφομοιώσουν σε μια βδομάδα τόσα αντικείμενα; Και πως οι εκπαιδευτικοί καλούνται να ανταποκριθούν σε θέματα για τα οποία δεν έχουν καμία επιμόρφωση; Δεν γνωρίζουν οι «υπεύθυνοι» ότι μια λάθος προσέγγιση μπορεί να επιφέρει ολέθρια αποτελέσματα; Ακόμα ακόμα ποια η δικαιοδοσία του συλλόγου διδασκόντων και του εκπαιδευτικού να κρίνει ή να επικρίνει τον Φάκελο Εκπαιδευτικού Υλικού; Το κυριότερο δε, γιατί απαιτείται η συνεργασία εκτός των άλλων υπουργείων , εθνικών φορέων και υπηρεσιών αλλά και μη κυβερνητικών οργανώσεων, των περίφημων ΜΚΟ; Τι θα γίνει με τις υπόλοιπες δραστηριότητες όπως οι καλλιτεχνικές και οι αθλητικές;Επι του πρακτέου, ποιο σχολείο για παράδειγμα μπορεί να υποστηρίξει σήμερα βιντεοπροβολές , υποχρεωτικό εργαλείο για τέτοιου είδους δραστηριότητες, για περισσότερους από 2 ή 3 εκπαιδευτικούς ανά ώρα; Των ερωτημάτων δε που θέτουν οι εμπλεκόμενοι ουκ έστιν αριθμός.
Αλλά αν το υπουργείο παιδείας με αβάσταχτη ελαφρότητα εισηγείται θεματικές δραστηριότητες η υποκρισία της Ελληνικής πολιτείας περισσεύει.
Καλεί η ελληνική πολιτεία τους υπαλλήλους της εκπαιδευτικούς, μέσω του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής που έχει θεσμοθετήσει , να διδάξουν σχετικά με «την πρόληψη του εθισμού και των εξαρτήσεων» και να λάβουν υπόψη τους «τα δικαιώματα του παιδιού» όταν αδυνατεί να θέσει σε εφαρμογή νόμους που με δική της ευθύνη έχουν καταστεί κενό γράμμα. Το κάπνισμα «απαγορεύεται» επιτρεπόμενο σε όλους τους χώρους συνάντησης της νεολαίας και όχι μόνο. Τα αλκοολούχα ποτά πωλούνται αφειδώς σε άτομα πάσης ηλικίαςακόμα και στα επώνυμα σουπερ μάρκετ, ενώ σερβίρονται απρόσκοπτα σε ανηλίκους στακαφέ, μπάρ,ταβέρνες και σε εστιατόρια. Και όλα αυτά ενώ στις ευρωπαϊκές χώρες η απαγόρευση είναι αυστηρότατη. Για παράδειγμα, στη Μεγάλη Βρετανία, ακόμα και αν η εμφάνισή σου προϊδεάζει τον πωλητή ότι η ηλικία σου είναι άνω όχι μόνο των δεκαεφτά αλλά των είκοσι ετών,για ασφάλεια θα ελέγξει την αστυνομική σου ταυτότητα. Προφανώς όχι επειδή διακατέχεται από αίσθημα ευθύνης (που δεν το αποκλείω), αλλά κυρίως διότι υπολογίζει τις αυστηρές κυρώσεις τις πολιτείας. Όμως, στην Ελλάδα η πολιτεία είναι πανταχού απούσα πλην των σχεδιαζόμενων για τα μάτια του κόσμου (άραγε μόνο;) θεματικών εβδομάδων.
Υ.Γ. :. Τι λέει η κατά τα άλλα λαλίστατη ομοσπονδία μας (ΟΛΜΕ) για την επίσημη πλέον είσοδο των ΜΚΟ, στα δημόσια σχολεία;
