Οι άνθρωποι ταξιδεύοντας διασκεδάζουν αλλά και μορφώνονται. Ξεκουράζονται ψυχικά, ανανεώνουν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν την ρουτίνα και το άγχος της καθημερινότητας, αλλά και πλουτίζουν τις εμπειρίες και τις γνώσεις τους.
Οι εκδρομές του Φ.Ι.ΛΟ.Σ. συνυφαίνουν την γνώση με την ψυχαγωγία και καλύπτουν την επιθυμία των φίλων του για την αναζήτηση του άγνωστου και του καινούργιου, την απόλαυση του ιδιαίτερα πλούσιου φυσικού περιβάλλοντος της Ελλάδας, την επίσκεψη ιστορικών μνημείων πολιτισμού καθώς και κάποιες μορφές εναλλακτικού τουρισμού.
Ο συνδυασμός όλων αυτών των επιδιώξεων του Συνδέσμου, πραγματοποιήθηκε στην εκδρομή της Κυριακής 6 Οκτωβρίου. Με σύμμαχο μια ηλιόλουστη γαλήνια μέρα, (όταν η προηγούμενη μέρα και η επόμενη ήταν βροχερές – τέτοια εύνοια της τύχης ! ), μέλη και φίλοι του Φ.Ι.ΛΟ.Σ. Τρικάλων ταξίδεψαν στους νομούς Φωκίδας και Βοιωτίας.
Το μεταλλευτικό πάρκο Φωκίδας, το «Βαγονέτο», είναι μια μορφή εκπαιδευτικού και εναλλακτικού τουρισμού σε έναν ιδιαίτερο και μοναδικό στο είδος του χώρο. Παρουσιάζει τους χώρους του μεταλλείου και την διαδικασία εξαγωγής του βωξίτη. Πρόκειται για το παλιό ορυχείο που έπαψε να λειτουργεί το 1972. Μετατράπηκε σε επισκέψιμο χώρο και, τελικά, η στοά με τον αριθμό 850 άνοιξε τις πύλες της στο κοινό το 2003. Η επίσκεψη στην στοά γίνεται με το ίδιο βαγονέτο που χρησιμοποιούσαν οι εργάτες τότε. 200 μέτρα κάτω από την γη, έχουν αναδειχθεί όλες οι παλιές θέσεις εργασίας της υπόγειας εκμετάλλευσης, έχουν τοποθετηθεί τα ίδια παλιά μηχανήματα που λειτουργούσαν τότε, καθώς και εκπληκτικά ομοιώματα των μεταλλωρύχων. Ο επισκέπτης παρακολουθεί το ταξίδι του βωξίτη μέχρι το έσχατο σημείο της μεταμόρφωσής του σε αλουμίνιο. Η περιήγηση είναι μια πολυδιάστατη βιωματική εμπειρία – με την αξιοποίηση της ψηφιακής τεχνολογίας και αναπαράσταση, με οπτικοακουστικά συστήματα, των εργασιών με ήχος και φως.
Στον νομό Βοιωτίας, στην συνέχεια, επίσκεψη των εκδρομέων, στο μαρτυρικό χωριό Δίστομο. Εκεί στις 10 Ιουνίου του 1944 γερμανικά στρατεύματα, χωρίς να δεχθούν κάποια πρόκληση από κατοίκους του χωριού, για λόγους αντεκδίκησης για τον θάνατο Γερμανών σε ενέδρα στο γειτονικό χωριό Στείρι, σκότωσαν όσους κατοίκους βρήκαν. Από το μακελειό δεν ξεχώρισαν ούτε τα γυναικόπαιδα ούτε τους ηλικιωμένους. Η σφαγή σταμάτησε μόνον όταν νύχτωσε και επέστρεψαν στην Λιβαδειά, αφού πρώτα έκαψαν τα σπίτια του χωριού. Οι νεκροί του Διστόμου έφτασαν τους 228 – ανάμεσά τους 53 παιδιά. Το 1979, τα οστά των θυμάτων μεταφέρθηκαν, από το νεκροταφείο του χωριού, σε ένα επιβλητικό μνημείο που στήθηκε στην μνήμη των θυμάτων του ναζισμού. Είναι το «Μαυσωλείο Διστόμου», ένα επιβλητικό μνημείο στον λόφο Κανάλες από όπου φαίνεται πανοραμικά το Δίστομο. Σε μια μαρμάρινη πλάκα είναι χαραγμένα όλα τα ονόματα των σφαγιασθέντων για να μην ξεχνάμε την τραγωδία του Διστόμου.
Πολύ κοντά στο Δίστομο, βρίσκεται η «Ιερά Μονή Οσίου Λουκά», το μεγαλύτερο και καλύτερα διατηρημένο μοναστηριακό συγκρότημα των μεσοβυζαντινών χρόνων, που ξεχωρίζει για την θαυμάσια αρχιτεκτονική του και τον εξαίρετο διάκοσμο από ψηφιδωτά, τοιχογραφίες και γλυπτά. Είναι μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς προστατευόμενο από την UNESCO. H ίδρυση της μονής συνδέεται με τον τοπικό όσιο Λουκά Στειριώτη που μόνασε εδώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του, από το 946 έως το 953. Ήταν γνωστός για τις προφητικές του ικανότητες, το θεραπευτικό του χάρισμα και την φιλήσυχη ιδιοσυγκρασία. Ο τόπος μοιάζει να διατηρεί ακόμα και σήμερα κάτι από το άγγιγμά του, μια καταπραϋντική επίδραση. Εκεί όπου βρισκόταν το μικρό κελί του, συναντάμε σήμερα την Κρύπτη της Αγίας Βαρβάρας και τον μαρμάρινο τάφο του που, μαζί με δύο μεγαλύτερους και επιβλητικούς ναούς ακριβώς από πάνω, αποτελούν το κεντρικό κτιριακό συγκρότημα. Είναι ο ναός της Θεοτόκου, που αποδίδεται στον Ρωμανό Β’, του 10ου αι., και ακριβώς δίπλα του ο κεντρικός επιβλητικός Ναός του Οσίου Λουκά, των αρχών του 11ου αι. Πλήθος επισκεπτών από όλον τον κόσμο, υποκλίνεται καθημερινά στην απαράμιλλη αισθητική και αναμφισβήτητη αρχιτεκτονική αξία της Μονής. Οι δύο λαμπρές εκκλησίες, ενωμένες μεταξύ τους σε αέναη επικοινωνία, το σύνθετο και ασύμμετρο κτίσμα τους, τα μωσαϊκά και τα μαρμαροθετήματα, τα αλαβάστρινα παράθυρα και τα μαρμάρινα κιονόκρανα προκαλούν τον θαυμασμό.
Στον παλαιό δρόμο Λιβαδειάς – Διστόμου, στην θέση Καρακόλιθος, ο ταξιδιώτης συναντά ένα μνημειακό επιβλητικό σύμπλεγμα, το «Μνημείο Πεσόντων» Καρακόλιθος. Εκεί δύο μήνες πριν την σφαγή στο Δίστομο, στις 25 Απριλίου 1944, οι Γερμανοί εκτέλεσαν, πάλι για αντίποινα, 136 αμάχους.
Ένα σύντομο προσκύνημα, λίγες φωτογραφίες και σε 30’ άφιξη στην Λιβαδειά.
Στην όμορφη πόλη της Λιβαδειάς, η εκδρομή έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο – φαγητό όλοι οι συνταξιδιώτες μαζί σε ένα εξαιρετικό εστιατόριο και βόλτα σε μια γραφική τοποθεσία στα «νερά της Κρύας». Η περιοχή Κρύα αποτελεί μια όαση πρασίνου στο νότιο τμήμα της πόλης. Από τις πιο όμορφες τοποθεσίες μέσα σε πόλη, μια περιοχή γεμάτη δέντρα και τρεχούμενα νερά. Αυτές οι εικόνες φυσικής ομορφιάς, ήταν έκπληξη για όσους δεν είχαν επισκεφθεί άλλη φορά την Λιβαδειά. Την πόλη την διατρέχει ο ποταμός της Έρκυνας (ένα από τα δύο ποτάμια στην Ελλάδα με θηλυκό όνομα). Το όνομα του ποταμού προέρχεται από την νύμφη Ερκύνα, προτομή της οποίας υπάρχει μέσα στην «λιμνούλα» που σχηματίζεται από τους καταρράκτες . Αυτό το γλυπτό καθώς και το Ρολόι του Πύργου(το οποίο χάρισε στην πόλη το 1803 ο λόρδος Έλγιν), είναι δύο από τα χαρακτηριστικά σημεία της Λιβαδειάς.
Και, φυσικά, ο καθιερωμένος καφές και το …. γαλακτομπούρεκο (!) στα Καμένα Βούρλα με θέα την θάλασσα. Αγαπημένο τελείωμα εκδρομής !
