Φθάνοντας στο κατώφλι του Δημοτικού, τα παιδιά πλέον έχουν εμπειρίες σχολείου, δηλαδή έχουν βιώσει αποχωρισμό από τους γονείς, έχουν μείνει με άλλα παιδιά εν απουσία των γονέων τους, έχουν ενταχθεί σε ομαδικές δραστηριότητες, έχουν περάσει στιγμές αναμονής, απογοήτευσης, ήττας, πειθαρχίας σε κανόνες, κλπ.
Άρα δεν είναι κάτι άγνωστο σε όλα τα επίπεδα. Όμως σίγουρα είναι ένα ξεχωριστό γεγονός το οποίο μπορεί να στιγματιστεί από τις πρώτες εντυπώσεις. Αυτές μπορεί να είναι καθοριστικές τόσο στην εν γένει στάση απέναντι στο σχολείο αλλά και στη διαδικασία της μάθησης.
Όπως όλες οι αλλαγές έτσι κι αυτή – που ξεχωρίζει και ως σημαντική – φέρνει ανησυχία. Και αυτή η ανησυχία ή το άγχος γίνεται διαχειρίσιμο μόνο αφού αρχίσει να παίρνει πληροφορίες. Όμως αυτές οι πληροφορίες θα πρέπει να είναι ξεκάθαρες και ενθαρρυντικές για να νοιώσει άνεση και αισιοδοξία. Αν δίνουν αντιφατικά μηνύματα, το πιο πιθανό είναι να αυξηθεί το άγχος και να αποκτήσει φόβους.
Όσον αφορά το «μεγάλο σχολείο», είναι ένας χαρακτηρισμός που συνήθως δίνεται για να επισημάνει την θέση του δασκάλου, τα μαθήματα και την μελέτη τους και το ακούει από μεγαλύτερους ανθρώπους της οικογένειας, άλλους ενήλικες στην γειτονιά ή και την τηλεόραση, που συχνά είναι οι πηγές που δίνουν και αυτό που παραπάνω αποκάλεσα αντιφατικά μηνύματα, αιτία ύπαρξης σύγχυσης και μη-θετικής συμπεριφοράς. Θα ήταν προτιμότερο να ενημερώνονται από τους γονείς τους οι οποίοι είναι και οι πιο έμπιστοί τους, οι πιο ασφαλείς συναισθηματικά σχέσεις τους και οι πρώτοι που τους έθεσαν κανόνες και τους παραδειγμάτισαν αξίες. Οι γονείς απ’ την άλλη θα βοηθούσε να ενημερώνονταν πριν τους μιλήσουν ώστε να έχουν διαχειριστεί τους δικούς τους φόβους και να αποφύγουν να πουν κάτι που δεν ισχύει, είτε ανήκει στα δικά τους χρόνια είτε είναι ψευδές.
Το παιδί μπορεί να έχει χαρά για τα μαθήματά του και να νοιώθει καλά με τις ικανότητές του αν η εμπειρία του σχολείου του αποτυπωθεί θετικά. Έτσι και θα συμβάλλει στην ενίσχυση της αυτοεκτίμησής του. Σε όλο αυτό κύριος συνοδοιπόρο θέλει πρέπει τους γονείς του οι οποίοι πρέπει να είναι κοντά του να τον στηρίξουν σε οτιδήποτε τον προβληματίζει. Η άνευ όρων αγάπη είναι βασικό συστατικό της επιτυχίας του παιδιού στο σχολείο.
Στο Δημοτικό δεν υπάρχει η ευελιξία σε ώρες αλλά και στην θέση που κάθεται η οποία είναι συγκεκριμένη. Δεν μπορεί να σηκώνεται από την θέση του συχνά ή να ασχολείται συνέχεια με τον διπλανό του, αλλά η άδεια του δασκάλου είναι απαραίτητη είτε πριν σηκωθεί είτε για να μιλήσει με κάποιον συμμαθητή του. Οι ψυχαγωγικές δραστηριότητες είναι πολύ λιγότερες και οι κανόνες αρκετά έντονοι, απαραίτητοι και όταν παραβαίνονται θα υπάρχουν συνέπειες.
Το διάλειμμα τα βοηθάει να αναπτύξουν την δεξιότητα οργάνωσης χρόνου, καθώς στο διάλειμμα του Δημοτικού χρειάζεται να χωρέσει παιχνίδι, φαγητό, τουαλέτα, νερό, ξεκούραση μεταξύ των μαθημάτων, και κοινωνικοποίηση. Κι αυτό το αντιμετωπίζει και στο σπίτι όπου πλέον μετά το σχολείο πρέπει να χωρέσει μελέτη, εξάσκηση, παιχνίδι και ξεκούραση.
Οι διαφορές όμως δεν έρχονται για να δυσκολέψουν το παιδί αλλά επειδή χρονολογικά και νοητικά είναι έτοιμο να ανταπεξέλθει και να ωφεληθεί. Και τότε η οικογένειά του απαιτείται να δείξει ψυχραιμία και πίστη στις δυνάμεις του παιδιού τους. Διότι αυτό που συχνά παρατηρούμε είναι το άγχος και την ανασφάλεια του γονέα που άθελά του την μεταδίδει στο πρωτάκι. Και η επίδραση είναι εμφανής και στα μετέπειτα σχολικά χρόνια.
Ιωάννα Θεοδωρακόπουλου, PsyD, MSc
Συμβουλευτικός ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια
Σύμβουλος υπογονιμότητας
Επικεφαλής επιστημονικών υπηρεσιών του www.feelwelltoday.com
e-mail: [email protected] / [email protected]
πηγή :https://www.mothersblog.gr/paidi/ekpaideysi/story/48840/dimotiko-to-megalo-sxoleio
