Η θέση της γυναίκας στον δυτικό κόσμο έχει αλλάξει ριζικά τις τελευταίες δεκαετίες. Η είσοδός της στην αγορά εργασίας της προσέφερε οικονομική ανεξαρτησία και ανέτρεψε παραδοσιακούς ρόλους.
Γράφει ο Γιάννης Παπαϊωάννου
Πλέον, συμμετέχει ενεργά στην οικονομία, την πολιτική και την επιστήμη, ενώ αποτελεί και βασικό στόχο αγορών προϊόντων και υπηρεσιών.
Ωστόσο, αυτή η κοινωνική πρόοδος συνοδεύτηκε από μια ανησυχητική συνέπεια: τη μείωση των γεννήσεων. Οι γυναίκες καθυστερούν ή αποφεύγουν τη μητρότητα λόγω αλλαγής του τρόπου ζωής, επαγγελματικών υποχρεώσεων, υψηλού κόστους ζωής ή έλλειψης κοινωνικής στήριξης.
Την ίδια ώρα, σε αρκετές ανατολικές κοινωνίες όπου κυριαρχούν ακόμα πιο παραδοσιακά πρότυπα, παρατηρούνται υψηλότερα ποσοστά γεννήσεων.
Αν θέλουμε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε τη δημογραφική κρίση, πρέπει να αναγνωρίσουμε τη μητρότητα ως κοινωνική αξία.
Η πολιτεία οφείλει να δώσει στη μητέρα την ελευθερία να επιλέξει: εάν θέλει να μείνει εκτός αγοράς εργασίας για να μεγαλώσει το παιδί της, να έχει στήριξη – με εισόδημα, ασφάλιση και κοινωνική αναγνώριση – για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια.
Η μητρότητα δεν πρέπει να είναι τιμωρία άλλα μια εύκολη αλλαγή κατεύθυνσης στην ζωή, και πρέπει να είναι δικαίωμα, προστατευμένο από ένα σύγχρονο, γενναίο κράτος πρόνοιας.
