Με απόφασή του το Μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου (ειδική διαδικασία διαφορών από την οικογένεια, τον γάμο και την ελεύθερη συμβίωση) αποφάσισε να ανατεθεί σε πατέρα, η αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας του ανήλικου γιου του, που μέχρι σήμερα ασκούσε προσωρινά η μητέρα του παιδιού, από την οποία είχε λάβει διαζύγιο με κοινή συναίνεση.
Η απόφαση είναι σπάνια, καθώς μέχρι σήμερα, στη συντριπτική πλειονότητα των αποφάσεων επιμέλειας ανηλίκων, αυτή διδόταν στη μητέρα και παρά το ότι στη συγκεκριμένη υπόθεση δεν υπήρχαν λόγοι αφαίρεσης της επιμέλειας από τη μητέρα, παρά η επιλογή του ανήλικου.
Με τη με αριθμό 110/2019 απόφασή του (11 Οκτωβρίου 2019) το Μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου αφού μελέτησε τη σχετική δικογραφία και σκέφθηκε σύμφωνα με τον νόμο, έκανε δεκτή την αγωγή του πατέρα του 11χρονου κατά της διαζευγμένης μητέρας του παιδιού, με αντικείμενο την άσκηση της επιμέλειάς του, την οποία προσωρινά ασκούσε η μητέρα από τις 31 Ιανουαρίου 2014, οπότε και είχε λυθεί ο γάμος με κοινή συναίνεση. Ο πατέρας και ενάγων κατέβαλλε από τότε μηνιαία διατροφή ύψους 250 ευρώ, ενώ ο ανήλικος διέμενε με τη μητέρα του, που είναι άνεργη σήμερα, στο σπίτι των γονέων της. Την αγωγή χειρίστηκε για λογαριασμό του ενάγοντος πατέρα του παιδιού ο δικηγόρος Βόλου Γεώργιος Καλτσογιάννης.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το σκεπτικό της απόφασης του Δικαστηρίου, καθώς όπως αναφέρεται μεταξύ άλλων σε αυτή, «από την επικοινωνία του δικάσαντος δικαστή με τον ανήλικο προέκυψε με σαφήνεια ότι πρόκειται για ένα αυθόρμητο παιδί, που διαθέτει την ανάλογη για την ηλικία του ωριμότητα και έχει αποδεχθεί και αφομοιώσει τα γεγονότα, που αφορούν στην κατάσταση της οικογένειάς του. Αγαπάει αμφότερους τους γονείς του, αλλά είναι πιο δεμένος με τον πατέρα του. Δήλωσε ότι δεν είναι ικανοποιημένος με τις συνθήκες ζωής του στην κατοικία, όπου διαμένει με τη μητέρα του και εξέφρασε ρητά και μετ’ επιτάσεως την επιθυμία του να ζήσει με τον πατέρα του, ο οποίος ασχολείται περισσότερο μαζί του, εν συγκρίσει με τη μητέρα του, ενώ περαιτέρω αισθάνεται πιο ήρεμος και ασφαλής μαζί του. Η βούλησή του δε αυτή, δεν προέκυψε ότι είναι προϊόν πειθαναγκασμού ή υπέρμετρης επιείκειας του πατέρα του ή αλόγιστης παροχής υλικών αγαθών, με σκοπό την προσκόλλησή του σ’ αυτόν, όπως υποστηρίζει η εναγόμενη, αλλά της αγάπης και της ζεστασιάς που εισπράττει από τον πατέρα του και την οικογένεια αυτού.
Υπό τα δεδομένα αυτά, χωρίς να παραβλέπονται τα ειλικρινή αισθήματα αγάπης και στοργής της ενάγουσας προς το τέκνο της, ούτε η μέχρι σήμερα σημαντική συμβολή της στην ανατροφή και εν γένει ανάπτυξή του, λαμβανομένων ιδίως υπόψη του ιδιαίτερου δεσμού που έχει δημιουργηθεί μεταξύ του ανηλίκου και του πατέρα του, της εκφραζόμενης ως άνω προτίμησής του που συνεκτιμάται από το Δικαστήριο, ύστερα και από τη στάθμιση του βαθμού της ωριμότητάς του, της ηλικίας του, στην οποία δεν έχει ανάγκη ιδιαίτερης φροντίδας και περιποίησης πλέον από τη μητέρα του, καθώς και του περιβάλλοντος που του έχει εξασφαλίσει ο πατέρας του, για να διαμείνει μαζί του, το Δικαστήριο κρίνει, με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον του τέκνου, ότι επιβάλλεται όπως η αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας του προσώπου του ανατεθεί οριστικά στον ενάγοντα πατέρα του, ο οποίος είναι ο πλέον κατάλληλος να ανταποκριθεί στο λειτουργικό αυτό καθήκον, συνεπικουρούμενος, εφόσον παραστεί σχετική ανάγκη, και από τους γονείς του, συνεργαζόμενος, όμως, με την τελευταία, έτσι ώστε να διατηρηθούν οι στενοί δεσμοί αγάπης μεταξύ τους».
Πηγή: e-thessalia.gr
